Dahiliye Nezâreti

Vikipedi, özgür ansiklopedi
07.22, 3 Aralık 2020 tarihinde Khutuck Bot (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24190191 numaralı sürüm (Bot v3: Kaynak ve içerik düzenleme (hata bildir))
Dahiliye Nezâreti
Genel bilgiler
Kuruluş tarihi1835 Umûr-ı Mülkiye Nezâreti
1837 Dahiliye Nezâreti
Önceki kurum
Kapanış tarihi4 Kasım 1922
Sonraki kurum
TürüBakanlık
BağlılığıSadaret
AdresBâb-ı Âli, İstanbul, Osmanlı Devleti

Dahiliye Nazırlığı ya da Dahiliye Nezareti Son dönem Osmanlı Hükümetlerinde İçişlerinden sorumlu bakanlığa verilen isimdir.[1]

1891-1896 yılları arasında Dahiliye Nazırlığı yapan Halil Rifat Paşa

Osmanlı Devleti'nde günümüzdeki anlamda bakanlıkların (nazırlık) kurulmasından önce içişlerinden sorumlu ilk görevliye Sadaret Kethüdası adı verilmekteydi[2]. Divan-ı Hümayun üyesi olan bu makam padişah II. Mahmut döneminde yapılan reformlar sonucu 1835 yılında Umur-ı Mülkiye Nezareti adını aldı ve başına Pertev Paşa getirildi. Daha sonra 1837 yılında tekrar adı değiştirilerek Dahiliye Nezareti makamına dönüştürüldü ve başına Akif Paşa tayin edildi. Dahiliye Nazırlığı Mektupçu, Mutasarrıf, Kaymakam, Mülkiye Müfettişi ve Valiler gibi kamu görevlilerinin tayin, koordinasyon, bütçe ve idari işlerinden sorumluydu.

9 Aralık 1913 tarihinde çıkartılan Dahiliye Nezareti Teşkilat Nizamnamesi'yle yeniden düzenlenen Dahiliye Nazırlığına Emniyet-i Umumiye Müdüriyeti de (Emniyet Genel Müdürlüğü) bağlandı. Dahiliye Nazırlığı Osmanlı Devleti'nin yıkılışına kadar varlığını sürdürdü. Bu görevi son yapan kişi Haziran-Ekim 1922 tarihleri arasında görev alan Salih Hulusi Paşa olmuştur.

Nazırlar listesi[3][4]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Osmanlıdan Günümüze İller İdaresi Genel Müdürlüğü Kuruluş ve Tarihi Gelişimi". 28 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011. 
  2. ^ "Sadaret Kethüdalığından, İçişleri Bakanlığına, T.C. İçişleri Bakanlığı web sitesi". 28 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011. 
  3. ^ Sicil-i Osmani, Mehmet Süreyya Bey
  4. ^ Son Dönem Osmanlı Erkan ve Ricali (1839 - 1922) Prosopografik Rehber, Sinan Kuneralp, ISIS Press, İstanbul, ISBN 9784281181, 1999