1934 İskân Kanunu
1934 İskân Kanunu (veya 2510 sayılı kanun), göçle ilgili temel ilkeleri belirlemek amacıyla 14 Haziran 1934'te Türkiye'de yürürlüğe giren bir kanun.[1] Yasayla birlikte Türk olmayan azınlıklara yönelik toplu ve zorunlu yeniden yerleştirme yoluyla yeni bir asimilasyon politikası yürürlüğe girdi.[2]
Arka plan
İskân Kanunu, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde 14 Haziran 1934'te kabul edildi. Kanun kamuoyuna açık bir şekilde hazırlandı ve bir hafta sonra Resmî Gazete'de yayımlandıktan sonra yürürlüğe girdi.[2] İçişleri Bakanı Şükrü Kaya'ya göre:[3]
| “ | Bu kanun tek dille konuşan, bir düşünen avni hissi taşıyan bir memleket yapacaktır. | ” |
Yerleşim bölgeleri, kişilerin Türk kültürünün uyuşmasına göre üç ayrı bölgeye ayrılmıştır:[4]
- 1 numaralı alanlar - Türk kültürlü nüfusunun tekasüfü istenilen yerlerdir.
- 2 numaralı alanlar - Türk kültürüne temsili istenilen nüfusun nakil ve iskânına ayrılan yerlerdir.
- 3 numaralı alanlar - Yer, sıhhat, iktisat, kültür, siyaset, askerlik ve inzibat sebeplerile boşaltılması istenilen ve iskân ve ikamet yasak edilen yerlerdir.
Kanuna göre Türk soyundan olsa da beş grubun ülkeye göç etmesine izin verilmedi:[4]
- Türk kültürüne bağlı olmayanlar,
- Anarşistler,
- Casuslar,
- Göçebe çingeneler,
- Memleket dışına çıkarılmış olanlar
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Çağatay, Soner (2002). "Kemalist Dönemde Göç ve İskân Politikaları: Türk Kimliği Üzerine Bir Çalışma". Toplum ve Bilim, 93. ss. 218-41.
- ^ a b Jongerden, Joost (2007). The settlement issue in Turkey and the Kurds : an analysis of spatial policies, modernity and war ([Online-Ausg.] bas.). Leiden, Holland: Brill. ISBN 9789004155572.
- ^ TBMM Zabıt Ceridesi, Devre: IV, Cilt: 23, İçtima: 3, 14/06/1934, s. 71.
- ^ a b "İskan Kanunu", no: 2510, 14/06/1934, Düstur, Tertip: 3, Cilt: 15, s. 1156.
Dış bağlantılar
TBMM kaynağı