2010 Belarus devlet başkanlığı seçimi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
2010 Beyaz Rusya devlet başkanlığı seçimi
Belarus
← 2006 19 Aralık 2010 2015 →
 
Parti Bağımsız Bağımsız
Aldığı oy 5,122,866 156,419
Oran 80.44% 2.45%

Önceki Devlet Başkanı

Aleksandr Lukaşenko
Bağımsız

Seçilen Devlet Başkanı

Aleksandr Lukaşenko
Bağımsız

2010 Beyaz Rusya devlet başkanlığı seçimi, 19 Aralık 2010 tarihinde Beyaz Rusya'da yapılan devlet başkanlığı seçimi.[1][2] Seçim başlangıçta 2011 yılı başında planlanmıştı, ancak 14 Eylül 2010 tarihinde olağanüstü toplanan Beyaz Rusya Ulusal Meclisi seçimlerin 19 Aralık 2010 tarihinde olmasına karar verdi.[3]

On adaydan, görevdeki Cumhurbaşkanı Aleksandr Lukaşenko, oyların% 79,67'siyle Merkez Seçim Komisyonu tarafından kazanan ilan edildi.[4][5] Andrei Sannikov ikinci en yüksek oyu aldı. Seçimden sonraki gece düzenlenen protesto gösterileri çevik kuvvet polisi tarafından bastırıldı ve yüzlerce protestocu ve Sanovov da dahil olmak üzere yedi devlet başkanı adayı Devlet Güvenlik Komitesi tarafından göz altına alındı.[6][7]

Batılı ülkeler seçimi ve sonrasında yaşanan olayları "demokrasi ve insan haklarına aykırı bir saçmalık ve korkunç bir hakaret" olarak tarif ettiler. Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği, gözaltına alınan tüm adayların serbest bırakılması çağrısında bulundu. Buna karşılık Suriye,[8] Çin,[8] Vietnam[8] ve Rusya[9] yeniden seçilen üyeleri tebrik etti.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

2004 referandumunun ve eş zamanlı 2004 parlamento seçimlerinin ardından yapılan protestolar sırasında, seçim ve referandum sonuçlarını protesto eden bazı göstericiler tutuklandı ve muhalefet adayları polis tarafından darp edildi.[10] 2006 devlet başkanlığı seçimlerinin ardından "Jeans Devrimi" adı verilen protestolar sırasında çok daha fazla gösterici tutuklandı.[11][12][13]

1994'te yürürlüğe giren yeni anayasa iki kez değiştirildi: ilk değişiklik 1996'da yapıldı ve devlet başkanlığın gücünü artırdı ve iki meclisli bir parlamento oluşturdu. 2004 yılında iki dönem başkanlık limiti kaldırıldı. AGİT'e göre, Beyaz Rusya hükûmetinin yürütme organının diğer kurumlar üzerinde önemli yetkileri vardı. Buna karşılık Beyaz Rusya Anayasası'nın 6. maddesi, güçler ayrılığı ilkesini içermektedir. Ayrıca, Beyaz Rusya siyasi sisteminde önceki parlamentoda muhalefet milletvekili bulunmayan küçük siyasi yapılar yeni seçimde sandalye kazandılar.[14]

Adaylar[değiştir | kaynağı değiştir]

Seçimler 14 Eylül'de Temsilciler Meclisi tarafından duyuruldu.[14]

Lukaşenko[değiştir | kaynağı değiştir]

Üç dönemdir başkan olan Lukaşenko, Şubat 2007'de basına hitap ederken, sağlığı izin verirse 2011'de yeniden aday olacağını belirtti.[15] 2004 yılındaki referandumun sonucuna göre, Lukaşenko Beyaz Rusya'nın ilk devlet başkanı ilan edildi ve bu nedenle herhangi bir süre sınırı yoktu. 4 Mayıs 2010'da Reuters ile yaptığı bir röportajda "Aday olup olmayacağıma henüz karar vermedim. Ancak beni aday olmayı reddetmeye zorlayacak hiçbir faktör yok." ifadelerini kullandı.[16][17]

Resmi kayıt bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]

ad Meslek, parti İnisiyatif grubundaki kişi sayısı Kabul edilen imza sayısı[18]
Ryhor Kastusioŭ Belarus Halk Cephesi Başkan Vekili 1.306[19] 100870
Aleksandr Lukaşenko Devlet Başkanı 8.403[20] 1110149
Ales Michalevic Avukat, Modernleşme Birliği lideri[21] 1.795[22] 111399
Uladzimir Nyaklyayew Şair, "Doğruyu Söyle!" hareketinin lideri (Руху "Гавары праўду!") 3.271[23] 180073
Jaroslav Romanchuk Ekonomist, Belarus Birleşik Sivil Partisi başkan yardımcısı[24] 1.461[25] 123206
Vital Rymasheuski Belarus Hristiyan Demokrasi Partisi eşbaşkanı[26] 1.698[27] 102817
Andrei Sannikov "Avrupa için Belarus" (Руху "За Еўрапейскую Беларусь") hareketinin lideri[21]
eski Dışişleri Bakan Yardımcısı
2.001[28] 142023
Mikola Statkeviç Belarus Sosyal Demokrat Partisi başkanı[26] 1.545[29] 111159
Viktar Ciareschanka Ekonomist 1.301[30] 109012
Dzmitry Us Avukat ve iş insanı 1.355[31] 104102
Uładzimier Pravalski İş insanı 186[32] 118
Piatro Barysaŭ Emekli 110[33] Rymašeŭski'yi destekledi[34]
Sergei Gaidukevich Liberal Demokratik Parti 10443 Adaylığını geri çekti[35]
Jüri Hłušakoŭ Belarus Yeşiller Partisi 243[36] Adaylığını geri çekti[37]
Siarhiej Ivanoŭ İşsiz 129[38] Adaylığını geri çekti[39]
Ivan Kulikoŭ Bilim insanı 107[40] Adaylığını geri çekti
Siarhiej Ryžoŭ Yönetici 123[41] Adaylığını geri çekti[42]

Alaksendr Milinkieviç, "Özgürlük İçin" hareketinin (Руху "За Свабоду") adayı olarak aday oldu,[26] ancak adaylığını Eylül ayında iptal etti.[43]

Kampanya[değiştir | kaynağı değiştir]

2010 başkanlık seçiminde dair Beyaz Rusya bayrağı temalı resmi hükûmet davetiyesi.

Kampanya sırasında görevdeki Aleksandr Lukaşenko'ya karşı düzenlenen bir dizi Rus medya saldırısı gerçekleşti.[44] NTV Rusya televizyonu Temmuz ayı boyunca muhalefet liderleri Yury Zacharanka ve Viktar Hanchar, iş insanı Anatol Krasoŭski ve gazeteci Dzmitry Zavadski'nin şüpheli şekilde ortadan kaybolmasını vurgulayan ve aynı zamanda Lukaşenko'nun yayınladığı bir bildirideki 'Godfather' başlıklı çok bölümü bir belgesel yayınladı. Bu kısımda Adolf Hitler'e övgüler içerdiği iddiası vardı.[45] Lukaşenko medya saldırısının "kirli propaganda" olduğunu belirtti.[46]

Kampanya resmî olarak 19 Kasım'da başladı ve adaylar ülke çapında bire bir toplantılar düzenlediler ve Beyaz Rusya devlet medyası aracılığıyla TV ve Radyo yayınlarına başladılar.[47] Her aday 4 Aralık'a kadar Beyaz Rusya TV ve Radyo'da 30 dakikalık iki yayın yapma hakkına sahipti ve canlı medya tartışmasına katılma hakları vardı.[48]

Aleh Byabenin'in ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Eylül 2010'un ilk haftasında, aday Andrei Sannikov'un kampanyası sırasınde kendisinin basın sekreteri Aleh Byabenin asılmış şekilde bulundu.[49] Biabienin, Sannikov'un kampanyasının önemli bir üyesiydi ve aynı zamanda bir muhalefet grubu ve web sitesi ve seçim sırasında muhalefet adayları hakkında bilgi içeren önemli kuruluşlardan olan Charter97'nin direktörü ve kurucu ortağıydı.[50] Resmî soruşturma olayın intihar olduğunu belirtti, ancak Sannikov olaya dair şüphelerini dile getirdi; Biabienin'in iyi bir zihinsel sağlıkta olduğunu, intihar notunun olmadığını ve vücutta açıklanamayan yaralanmalar olduğunu söyledi.[50]

Görüş anketleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Merkez Seçim Komisyonu, dokuz muhalefet adayının toplam oyunun görevdeki Lukaşenko'nun alacağı oyların yarısından daha azını alacağını söyledi.[51] Bağımsız anketlerin düzenlenmesine izin verilmedi.

Sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Aday Parti oy %
Alesandr Lukaşenko Bağımsız 5130557 80.44
Andrei Sannikov Bağımsız 156419 2.45
Jaroslav Romanchuk Belarus Birleşik Sivil Partisi 127281 2.00
Ryhor Kastusiou BPF 126999 1.99
Uladzimir Nyaklyayew Bağımsız 114581 1.80
Viktar Ciareščanka Bağımsız 76764 1.20
Vital Rymasheuski Belarus Hristiyan Demokrasisi 70515 1.11
Mikola Statkevich Belarus Sosyal Demokrat Partisi 67583 1.06
Ales Michalevic Bağımsız 65748 1.03
Dzmiry Us Bağımsız 25117 0,39
Herkese karşı oylar 416925 6.54
Geçersiz / boş oylar 62542 -
Toplam 6441031 100
Kayıtlı seçmenler / katılım 7105660 90,65
Kaynak: REC1 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

Minsk'te protestocuları çevreleyen özel polis güçleri

Minsk şehir merkezindeki Ekim Meydanı'nda, seçimlerden sonraki akşam büyük bir protesto mitingi düzenlendi. Bu meydan tarihsel olarak tartışmalı 2006 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden sonra gerçekleşen Jeans Devrimi'nin şiddetli bir şekilde bastırılması gibi büyük protestoların yapıldığı yerdi. Çevik kuvvet polisi olaydan önce meydanı kordon altına almıştı ve insanlar bunun yerine yakındaki Özgürlük Meydanı'nda toplanmıştı. Yaklaşık yüz kişiyle birlikte mitinge yürürken, devlet başkanı adayları Uladzimir Nyaklyayew ve Mikola Statkevich, siyah giyimli silahlı adamlar tarafından saldırıya uğradı.[13][52] Nyaklyayew bilinç kaybına uğradı ve kafa travmaları nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Statkievič daha sonra Belarus özel kuvvetleri tarafından saldırıya uğradığını iddia etti.[53][54]

Protestolar sırasında yaklaşık 40.000 olduğu belirtilen[55] kişi Lukaşenko'ya karşı protesto gösterileri düzenledi, “Dışarı!”, “Yaşasın Belarus!” gibi sloganlar attı.[56] Bir grup protestocu, çevik kuvvet polisi protestocuları kontrol etmeden önce bir hûkümet binasının camlarını ve kapılarını kırmaya çalıştı.[57] Aday Vital Rymasheuski "sarhoş provokatörleri" suçladı.[58] Bir protestocuya göre göstericiler büyük ölçüde barışçıldılar ve hükûmet binasına saldıran ayrı bir grup idi.[58]

Binlerce gösterici çevik kuvvet polisi tarafından dövüldü. Miting sırasında polis tarafından saldırıya uğrayanlar arasında Andrei Sannikov ve eşi Iryna Khalip de vardı.

Lukaşenko protestocuları eleştirerek onları "haydutluk" ile suçladı "vandalların ve holiganların insan yüzlerini kaybettiğini" söyledi. Lukaşenko "Basitçe canavarlara dönüştüler. Kanun uygulayıcılarımızın nasıl davrandığını gördünüz. Sağlam durdular ve sadece yasanın sınırları içinde hareket ettiler. Ülkeyi ve insanları barbarlık ve yıkımdan korudular. Beyaz Rusya'da devrim ya da suç olmayacak. ifadelerini kullandı. Ayrıca, seçimi daha demokratik hale getirmek uğraştıklarını da sözlerine ekledi.[13][59]

Yeni hükümet[değiştir | kaynağı değiştir]

28 Aralık 2010'da Lukaşenko, Syarhey Sidorski'nin yerine Mihail Myasnikoviç'i Başbakan olarak atadı.[60]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Belarus sets date of presidential election for 19 December 2010". 6 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  2. ^ "Presidential elections in Belarus" (İngilizce). Belarus.by. 10 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  3. ^ Belarus Sets December Date For Presidential Vote 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Özgür Avrupa Radyosu
  4. ^ "ПРЕДВАРИТЕЛЬНЫЕ СВЕДЕНИЯ о результатах голосования по выборам Президента Республики Беларусь" (PDF). 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  5. ^ "Lukashenko's Inauguration to be Held by February 19, CEC". 2 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  6. ^ Oliphant, Roland (25 Aralık 2010). "Police guard threatened to rape Belarus Free Theatre director after election protest". The Daily Telegraph. Londra. 11 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2011. 
  7. ^ "Belarus: 7 presidential candidates face 15 years". Kyiv Post. 22 Aralık 2010. 19 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2010. 
  8. ^ a b c "China President congratulates Alexander Lukashenko on re-election". Belarusian Telegraph Agency. 24 Aralık 2010. 4 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2010. 
  9. ^ Dyomkin, Denis (20 Ekim 2010). "Russia's Medvedev: Belarus vote "internal matter"". Reuters. 23 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2010. 
  10. ^ "Dozens arrested at Belarus rally". BBC News. 19 Ekim 2004. 20 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2010. 
  11. ^ Zarakhovich, Yuri (25 Mart 2006). "Belarus: 'They Knocked My Husband Down and Dragged Him Away'". Time magazine. 10 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2006. 
  12. ^ "Belarus opposition leader jailed". BBC. 14 Temmuz 2006. 29 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2006. 
  13. ^ a b c "'Hundreds of protesters arrested' in Belarus". BBC News. 20 Aralık 2010. 21 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2010. 
  14. ^ a b OSCE (20 Aralık 2010). "Statement of Preliminary Findings and Conclusions" (PDF). 16 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  15. ^ MosNews. Rightist Group Promote Belarus Dictator Lukashenko as Russian Presidential Candidate 29 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Published February 28, 2007. Retrieved July 11, 2007.
  16. ^ "Lukashenka considers holding next presidential election in early 2011". 5 Mayıs 2010. 10 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015. 
  17. ^ "President Lukashenko sees no reasons to refuse to participate in presidential election" 6 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., May 5, 2010, BELTA
  18. ^ "Кандыдатамі ў прэзідэнты Беларусі зарэгістраваныя 10 чалавек". Ucpbel.org. 18 Kasım 2010. 28 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  19. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Костусѐва Григория Андреевича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  20. ^ "Информация о кандидатах в Президенты Республики Беларусь - Лукашенко Александр Григорьевич" (PDF). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  21. ^ a b "Sannikau Throws His Hat in the Ring" 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Eurasia Daily Monitor, Jamestown Vakfı — 23 Mart 2010 — Volume 7, Issue 56
  22. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Михалевича Алексея Анатольевича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  23. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Некляева Владимира Прокофьевича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 6 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  24. ^ Палітрада Аб'яднанай грамадзянскай партыі назвала свайго кандыдата ў прэзідэнты 2 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Şablon:Be icon
  25. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Романчука Ярослава Чеславовича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  26. ^ a b c "Milinkevich announces presidential bid". 10 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015. 
  27. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Рымашевского Виталия Анатольевича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  28. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Санникова Андрея Олеговича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  29. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Статкевича Николая Викторовича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  30. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Терещенко Виктора Ивановича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  31. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Усса Дмитрия Ивановича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  32. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Провальского Владимира Александровича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  33. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Борисова Петра Семеновича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  34. ^ "Прэтэндэнтаў засталося шаснаццаць - Радыё Свабода © 2010". Svaboda.org. 7 Ekim 2010. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  35. ^ "Новости". Svobodanews.ru. 18 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  36. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Глушакова Юрия Эдуардовича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  37. ^ "TUT.BY | НОВОСТИ - Юрий Глушаков снимает свою кандидатуру - Политика - 29.10.2010, 11:00". News.tut.by. 1 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  38. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Иванова Сергея Георгиевича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  39. ^ "TUT.BY | НОВОСТИ - Число участников президентской кампании сократилось до одиннадцати человек - Новость дня - 30.10.2010, 12:29". News.tut.by. 30 Ekim 2010. 1 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  40. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Куликова Ивана Семеновича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  41. ^ "Список членов инициативной группы граждан по выдвижению Рыжова Сергея Владимировича кандидатом в Президенты Республики Беларусь" (PDF). 8 Ekim 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020. 
  42. ^ "Белорусский Партизан: Сергей Рыжов сошел с дистанции". Belaruspartisan.org. 21 Ekim 2010. 25 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  43. ^ "Медыі пра Рух". By.milinkevich.org. 20 Eylül 2010. 27 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  44. ^ RFE/RL. Has Moscow Had Enough Of Belarus's Lukashenka? 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Published July 19, 2010.
  45. ^ RFE/RL. Is Lukashenka In The Kremlin's Crosshairs? 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Published July 8, 2010.
  46. ^ RFE/RL. Lukashenka Calls Russian Media Attacks 'Dirty Propaganda' 21 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Published July 19, 2010.
  47. ^ Telegraf By. Presidential Candidates to Begin Campaigning[ölü/kırık bağlantı]. Published November 19, 2010.
  48. ^ Charter 97. Andrei Sannikov to speak on TV at 7:00 pm November 24 19 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  49. ^ "Life Under Lukashenka". Belarus.tol.org. 1 Aralık 2010. 12 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2011. 
  50. ^ a b Harding, Luke (8 Eylül 2010). "Belarus under pressure to investigate death of media activist Oleg Bebenin". Guardian. Birleşik Krallık. 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2011. 
  51. ^ "'Dirty tricks' taint Belarus vote - Europe". Al Jazeera English. 18 Aralık 2010. 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  52. ^ "Police break up opposition rally after Belarus poll". BBC News. 19 Aralık 2010. 19 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2010. 
  53. ^ "Two Belarus presidential candidates say attacked by special forces". RIA Novosti. 19 Aralık 2010. 24 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2010. 
  54. ^ "Спецназ избил двух кандидатов в президенты Белоруссии; Некляев без сознания". Gazeta.ru. 19 Aralık 2010. 21 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2010. 
  55. ^ "Belarus election ends with violent protests". CBC News. 19 Aralık 2010. 17 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2010. 
  56. ^ "Belarus president re-elected". Al Jazeera English. 22 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  57. ^ "Protesters try to storm government HQ in Belarus". BBC News. 20 Aralık 2010. 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  58. ^ a b "Vital Rymašeŭski blames "drunk provocateurs" for the violence". Özgür Avrupa Radyosu. 20 Aralık 2010. 
  59. ^ "Belarus jails 600 activists over election unrest". BBC News. 21 Aralık 2010. 23 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2010. 
  60. ^ "Belarus president names new PM". Al Jazeera English. 28 Aralık 2010. 30 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2015.