1958 Formula 1 sezonu
 1958 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
| Önceki: 1957 | Sonraki: 1959 |
| Pilotlar • Pistler • Yarışlar | |
1958 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının on ikinci sezonuydu. 19 Ocak - 19 Ekim 1958 tarihleri arasında on bir yarıştan oluşan dokuzuncu şampiyona, ilk F1 Üreticileri Uluslararası Kupası düzenlendi. Sezon içinde şampiyona dışı beş yarış daha yapıldı. Indy 500 yarışı şampiyona kapsamında sayıldı ancak markalar klasmanına dahil edilmedi.
Ferrari'den Britanyalı Mike Hawthorn, Stirling Moss ile girdiği şampiyonluk mücadelesini kazanarak kariyerinin ilk ve tek sürücüler şampiyonluğunu kazandı.[1] Portekiz'deki yarışta Hawthorn bir ceza aldı. Ancak Moss bu cezaya karşı Hawthorn'ın yanında durdu. Kalan yarışlarda Moss dört, Hawthorn ise bir galibiyet aldı, ancak Portekiz'de elde ettiği puanlarla Hawthorn şampiyonluğa ulaştı.[2] Hawthorn, Formula 1'de sezon içinde tek galibiyetle şampiyonluğa ulaşan ilk pilot oldu, benzer bir başarıyı 1982'de Keke Rosberg de tekrarlayacaktı.[3] Vanwall, ilk üreticiler kupasını kazanan takım oldu.[4]
Sezon içinde dört pilot geçirdikleri kazalar sonucu hayatlarını kaybetti. Amerikalı Pat O'Connor, Indy 500'de; Ferrari pilotu Luigi Musso Fransa'da; takım arkadaşı Peter Collins Almanya'da; Britanyalı Stuart Lewis-Evans (Vanwall) ise Fas'ta yaptıkları kazalar sonucu öldüler. Collins'in kazasından sonra Hawthorn, sezon sonunda yarış kariyerini noktalayacağını açıkladı. Ancak sezon bittikten üç ay sonra geçirdiği bir trafik kazasında hayatını kaybetti.
1900'lü yılların başından beri motorun aracın ön tarafında olduğu araç tasarımları Grand Prix yarışlarını kazanıyordu. Ancak 1959 ile birlikte, yol tutuş avantajı, sürüş rahatlığı, daha düşük ağırlık, lastik ve mekanik parçalarda (özellikle frenlerde) kolaylık nedenleriyle aracın orta kısmına yerleştirilen motorlar ön plana çıkmaya başlayacaktı.
Takımlar ve sürücüler
[değiştir | kaynağı değiştir]1958 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı.
- Sadece Indy 500 yarışına katılanlar listede yoktur.
- Pembe arka planlılar Almanya ve Fas Grand Prix'lerine katılan F2 araçlarını göstermektedir.
Takım and sürücü değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]_S%C3%BCdkehre.jpg)
.jpg)
- Maserati 1957 sezonunun ardından ekonomik sorunlar nedeniyle fabrika takımıyla 1958 öncesinde Formula 1'den ayrılma kararı aldı; ancak 250F aracı sezon içerisinde çeşitli takımlarca kullanılmaya devam etti.
- Lotus spora ilk girişini yaptı. Colin Chapman'ın takımı ilerleyen dönemlerde hem sürücüler hem de markalar klasmanında şampiyonluklar elde edecekti.
- BRM, ilk kez tam sezon olarak mücadele etti, sürücüleri Jean Behra ve Harry Schell oldu.
- Cooper 1957'deki sürücüleriyle birlikte geçen seneye nazaran daha fazla yarışa katıldı.
Sezon ortası değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ferrari pilotu Luigi Musso Fransa'daki yarışta geçirdiği kaza sonucu hastaneye kaldırıldı ancak hayatını kaybetti.[5][6]
- Takım arkadaşı Peter Collins de Almanya'da benzer bir kazada öldü.[7] Ferrari, bu pilotlar yerine spor araç sürücüleri Olivier Gendebien ve Phil Hill'i takıma dahil etti.
- Beş kez dünya şampiyonu Juan Manuel Fangio Fransa'daki yarışın ardından emekliliğini açıkladı. Mike Hawthorn, son yarışında Fangio'nun yediği turu geri almasına müsaade etti, böylece Fangio tam yarış mesafesini tamamlayabildi. Fangio, günümüzde hala en yüksek yarış kazanma, pol pozisyonu ve hızlı tur oranlarına sahiptir.
- İsveçli pilot Jo Bonnier sezona önce kendi adıyla katıldı ancak son iki yarış için BRM'ye geçti. Giulio Cabianca ve Hans Herrmann Bonnier'in kendi takımı için sezonu tamamlayan isimler oldu.
Takvim
[değiştir | kaynağı değiştir]| No. | Grand Prix | Pist | Tarih |
|---|---|---|---|
| 1 | Arjantin Grand Prix |  Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires
|
19 Ocak |
| 2 | Monako Grand Prix |  Circuit de Monaco, Monte Carlo
|
18 Mayıs |
| 3 | Hollanda Grand Prix |  Zandvoort Pisti, Zandvoort
|
26 Mayıs |
| 4 | Indianapolis 500 |  Indianapolis Motor Speedway, Speedway
|
30 Mayıs[a] |
| 5 | Belçika Grand Prix |  Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot
|
15 Haziran |
| 6 | Fransa Grand Prix |  Rouen-Les-Essarts, Orival
|
6 Temmuz |
| 7 | Britanya Grand Prix |  Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside
|
19 Temmuz |
| 8 | Almanya Grand Prix |  Nürburgring, Nürburg
|
3 Ağustos |
| 9 | Portekiz Grand Prix |  Circuito da Boavista, Porto
|
24 Ağustos |
| 10 | İtalya Grand Prix |  Autodromo Nazionale di Monza, Monza
|
7 Eylül |
| 11 | Fas Grand Prix |  Ain-Diab Circuit, Kazablanka
|
19 Ekim |
Takvim değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Süveyş Krizi nedeniyle 1956 ve 1957 sezonlarında yapılamayan Hollanda ve Belçika Grand Prix'leri bu sezon takvime döndü. Önceki sene iptal edilen yarışlar yerine yapılan Pescara Grand Prix ise takvimden çıkarıldı.
- Portekiz ve Fas'ta ilk Grand Prix yarışları yapıldı.
- Önceki sen Rouen-Les-Essarts'da yapılan Fransa Grand Prix Reims-Gueux'ya döndü.
- Britanya Grand Prix, iki pist arasındaki paylaşım anlaşması nedeniyle Aintree'den Silverstone'a döndü.
Kural değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Sportif değişiklikler
[değiştir | kaynağı değiştir]- F1 Üreticileri Uluslararası Kupası ilk kez düzenlendi.
- Asgari yarış uzunluğu 300 kilometreye (190 mil) veya iki saate (hangisi önce gerçekleşirse) düşürüldü.[8][9]
- Yarış sırasında araç paylaşımı, şampiyona puanı verilmemek suretiyle azaltılmaya çalışıldı (İtalya Grand Prix'de Gregory ve Shelby dördüncü oldular ancak şampiyona puanı almadılar).[8]
Teknik düzenlemeler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özelleştirilmiş alkol bazlı yarış yakıtları yerine ticari petrol kullanımı zorunlu hale getirildi.[9][10]
Şampiyona raporu
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk dört yarış (1-4)
[değiştir | kaynağı değiştir]
Yakıtla ilgili sezon başına yakın zamanda yapılan kural değişiklikleri nedeniyle birçok Britanya takımı sezonun açılış yarışı olan Arjantin Grand Prix'ye katılamadı; bu nedenle yarış tüm zamanların en az katılımcı sayısı olan 10 katılımcı ile gerçekleştirildi. Bunların üçü Scuderia Ferrari, altısı bireysel Maserati pilotu iken diğeri ise ilk tam sezonuna başlayan Rob Walker Racing'den Cooper'ı ile katılan Stirling Moss idi. Beş kez dünya şampiyonu olan ve son şampiyon unvanını taşıyan Juan Manuel Fangio, fabrika takımından aldığı Maserati ile pol pozisyonunu kazanırken arkasında ise Ferrari pilotları Mike Hawthorn ve Peter Collins vardı. Startta Collins'in aracının tahrik mili arızalandı. Hawthorn liderliğe yükselse de Fangio rakibini tekrar geçti. Yarışın yarısına doğru Fangio pite gelirken Moss liderliğe yükseldi. Pite gelmeyen Moss, yarışı Ferrari'den Luigi Musso ile Mike Hawthorn'ın önünde kazandı.[11]
Dört ay sonra Monako Grand Prix'ye katılacak 16 pilot için en az 30 pilot sıralamalara katıldı. Britanya takımlarından Vanwall pilotu Tony Brooks polü alırken arkasında BRM'den Jean Behra ve Cooper pilotları Jack Brabham ve Roy Salvadori vardı. Salvadori kalkışta öne geçerek ilk viraja lider girdi, ancak geç fren yaptığı için direksiyon milinde bükülme oluştu. Behra ve Brooks gridin kalanından uzaklaşmaya başladı ancak en hızlı pilot Hawthorn idi. Hawthorn, Vanwall pilotunu 18. turda geçerken Brooks da yerinden çıkan buji nedeniyle yarıştan çekildi. Behra'nın da fren sorunu yaşaması nedeniyle 27. turda liderlik Hawthorn'a geçti. İlerleyen aşamalarda liderlik Moss'a geçse de, motorunda tekleme sorunu yaşayan Moss da yarışı bırakmak zorunda kaldı. Moss'un yerine Rob Walker Racing'e geçen Maurice Trintignant, önündeki rakiplerinin yaşadığı sorunlar ve Hawthorn'ın yakıt pompasının yerinden çıkmasını değerlendirerek 46. turda liderliğe yükseldi. Trintignant 100 turu tamamlayarak zafere ulaşırken arkasında Musso ve Collins bulunuyordu. Böylece Rob Walker Racing, iki Ferrari önünde peş peşe ikinci galibiyetini elde etti.[12]
Hollanda Grand Prix'de ilk çizgiyi Vanwall pilotları Lewis-Evans, Moss ve Brooks kapattı. Moss startta liderliğe yükselirken yedinci sıradan başlayan BRM pilotu Harry Schell üçüncülüğe, 12. turda ise ikinciliğe yükseldi. Takım arkadaşları yarışa veda ederken kazanan Moss oldu. BRM pilotları Schell ve Behra podyumu tamamlarken Ferrari adına en iyi sonucu beşinci olan Hawthorn aldı.[13]
Birkaç gün sonra Indianapolis 500 yarışı yapıldı. Fangio yarışa katılmak için Hollanda Grand Prix'ye katılmamıştı ancak Indy elemelerini de geçemedi. Pat O'Connor ilk turdaki zincirleme kazada hayatını kaybederken son şampiyon Jimmy Bryan yarışı kazandı.
Sürücüler klasmanında Vanwall pilotu Moss 17 puanla, Musso (Ferrari) ve Trintignant'ın (Cooper) önünde liderdi. Üreticilerde ise Cooper 19 puanla, 14 puanlı Ferrari ile 8 puanlı Vanwall'in önündeydi.
5. ve 8. yarışlar (5-8)
[değiştir | kaynağı değiştir]Belçika Grand Prix'si Avrupa Grand Prix onursal adıyla yapıldı ve ilk kadın sürücüye şahitlik etti. Maria Teresa de Filippis, Formula 1'de yarışan ilk kadın sürücü oldu. Spa-Francorchamps'da ilk beş sırayı üç Ferrari elde etmişti. Hawthorn ve Musso ilk iki sırayı alsa da yarışa hızlı başlayan Vanwall pilotları Moss ve Brooks ilk virajda ilk iki sırayı ele geçirdi. Ancak ilk tur bitmeden Moss hatalı vites değişikliği yapınca motoru arızalandı. Brooks liderliğe yükselse de Collins'e geçildi. Liderlik birkaç kez el değiştirse de Ferrari aracı aşırı ısınma nedeniyle yarıştan çekildi. Brroks yarışı Hawthorn'ın yirmi saniye, takım arkadaşı Lewis-Evans'ın ise üç dakika önünde kazandı. Üç araç da son virajlarda arıza yaşasa da finiş çizgisine geldiler.[14]
Belçika'da olduğu gibi Fransa'da da Hawthorn ve Musso ilk iki sırayı elde ederken arkalarında BRM'den Harry Schell yer alıyordu. Schell startta liderliğe yükselse de ikinci turda yedinciliğe geriledi. Hawthorn'ı takip eden Musso, 10. turda kaza yaptı. Pist dışına çıkan Musso bir çukura girdi ve takla attı. Kafasından ağır yaralanan Musso hastaneye kaldırıldı ancak orada hayatını kaybetti.[5][6] Hawthorn, yarışı şampiyona rakibi Moss ve takım arkadaşı von Trips'in önünde kazandı.[15]
Silverstone'daki Britanya Grand Prix'de ilk çizgide üç farklı Britanya takımı vardı. Vanwall adına Moss, BRM adına Schell ve Cooper adına Salvadori ilk çizgiyi kapatmıştı ancak Ferrari pilotları Collins ve Hawthorn ilk tur sonunda 1. ve 3. sırayı aldı. Moss 26. tura kadar ikinciliğe tutunuyordu ancak o turda motoru arıza yapınca yarışa veda etti. Ferrari, ilk kariyer podyumunu elde eden Salvadori'nin önünde ilk iki sırayı alırken, beş kez dünya şampiyonu Juan Manuel Fangio da bu yarıştan sonra Formula 1'i bıraktı.[16]
Şampiyona lideri Hawthorn Almanya Grand Prix'sine Brooks ve Moss'un önünde polden başladı. Moss sonrasında liderliğe yükseldi ve ilk turlarda peş peşe tur rekorları kırdı. Collins ve Hawthorn'ın 17 saniye önündeyken ateşleme sorunu yaşadı ve yarışa veda etti. Vanwall pilotu Brooks, Ferrari pilotlarını geçerek liderliğe yükseldi. 11. turda Collins pist dışına çıkarak bir çukura girdi ve havaya uçtu. Araçtan fırlayan Collins bir ağaca çarptı ve başından ağır yaralandı. Hastaneye kaldırılan Collins orada öldü.[7] Sonraki tur Hawthorn da debriyaj sorunları nedeniyle yarıştan çekilirken galibiyet Brooks'a gidiyordu. Cooper pilotları Salvadori ve Trintignant birkaç dakika gerisinde yarışı tamamladılar.[17]
Sürücüler klasmanında Ferrari'den Hawthorn 30 puanla, 24 puanlı Moss (Vanwall) ve 16 puanlı Brooks'un (Vanwall) önünde liderdi. Üreticilerde ise Ferrari 37 puanla, 33 puanlı Vanwall ve 29 puanlı Cooper'ın önündeydi.
9. ve 11. yarışlar (9-11)
[değiştir | kaynağı değiştir]Portekiz Grand Prix'si şampiyonanın bir parçası olarak ilk kez Porto'daki bir sokak pisti olan Boavista'da düzenlendi. Şampiyon adayları Moss ve Hawthorn arasında sıralamalarda 0.05 saniye fark vardı. Pol pozisyonu Vanwall'e giderken ilk çizgiyi tamamlayan isim ise Stuart Lewis-Evans oluyordu. Yarış başlamadan önce yağmaya başlayan yağmur zeminin ıslanmasına neden olurken liderlik Hawthorn'a geçti. Ferrari takım arkadaşı Wolfgang von Trips üçüncülüğe yükselse de sonrasında BRM'den Behra'ya geçildi. Zemin kuruyunca liderlik 8. turda Moss'a geçti. Farkı açmaya başlayan Moss, yarışın yarı mesafesine gelindiğinde dördüncü sıradaki takım arkadaşına tur bindirdi. Pite giren Hawthorn frenlerini sertleştirdi. Behra, rakibini geçti ancak 41. turda güç kaybı yaşayınca ikinciliğe düştü. Lewis-Evans, Moss'un hava koridorunda kalırken Behra liderin önünden çekildiği sırada takım arkadaşı da BRM'den üçüncülüğü kaptı. İkili aynı şeyi Hawthorn ile deneme fırsatı da elde etti ancak Moss, rakibine saygısı nedeniyle arkasında kaldı. Moss çizgiyi ilk sırada geçerken Lewis-Evans da üçüncü oldu. Hawthorn'ın ikinci olmak için çizgiyi geçmesi gerekiyordu ancak spin attı ve motoru stop etti. Seyirciler Ferrari pilotuna aracı iterek yardımcı olmak istese de bu durum diskalifiye ile cezalandırılabileceği için zafer turunu atan Moss kalabalığı dağıtarak Hawthorn'ın aracı finişe kadar itmesine yardımcı oldu. Ancak bu sırada aracı bir miktar pist üstünde ters istikamette gittiği için yetkililer Hawthorn'ın diskalifiye edilmesine karar verdi. Moss'un karara itiraz etmesi üzerine karardan dönüldü ve ikincilik Hawthorn'a verildi.[18]
İtalya Grand Prix'de Vanwall pilotları Moss ve Brooks ilk iki sırayı elde etti. Hawthorn yarışa üçüncü başlasa da Lewis-Evans'a geçildi. Von Trips, Schell'in arka tekerleğine çarptı, havaya uçtu ve araç bir ağaca çarpmadan önce araçtan fırladı. BRM pist dışında takla attı Schell halen aracın içindeyken lastiklerinin üstüne düştü. Bacağından yaralanan von Trips sezonun son yarışına katılamadı. Bu sırada ön tarafta hava koridoru etkisi nedeniyle liderlik birkaç kez el değiştirdi. Ferrari ile ilk yarışını koşan Phil Hill, 7. turda lastik değiştirene kadar liderdi. Moss 17. turda vites kutusu arızası nedeniyle yarışı bırakırken liderlik şampiyona rakibine geçti. Lewis-Evans'ın yarıştan çekildi ve Brooks'un pit sonucu beşinciliğe geriledi. Brooks, pitten sonra pistteki en hızlı pilottu. Hawthorn'ın debriyajında yaşadığı sorun nedeniyle aradaki fark tur tur eridi ve nihayetinde 60. turda Vanwall pilotu liderliğe yükseldi. Hawthorn çizgiyi ikinci sırada geçerken, üçüncülük ise Hill'ın oldu.[19]
Sezonun son, Fas'taki ise ilk yarışı olan Fas Grand Prix'sinde 32 puanlı Moss'un 40 puanlı lider Hawthorn'ın önünde şampiyonluk için bir fırsatı vardı. Yarışı kazanması, Hawthorn'ın ise en hızlı turu atmaksızın üçüncü veya daha düşük bir sırada bitirmesi gerekiyordu. Bu durumda puanlar eşitlenecek ancak Moss averajla şampiyon olacaktı. Hawthorn yarışa polden başladı ancak üçüncülüğe düştü. Moss, Hill'in önünde liderliğe yükseldi. 3. turda aracında sorun yaşayan Hill, Moss'a ön tarafta farkı açma fırsatı verdi. Bu sırada Hawthorn, Brooks ile üçüncülük için mücadele ediyordu. İlerleyen turlarda üç pilot kaza yaptı ve hafif yaralar aldı. Lewis-Evans ise pist dışına çıktı ve motoru infilak etti. Aracı yanan Lewis-Evans'ın vücudunda ciddi yanıklar oluştu. Hawthorn ikinciliğe yükselirken yarışı kazanan Moss ise şampiyonluğu kaybediyordu.[20] Lewis-Evans yarıştan günler sonra yaralarına yenik düşerek öldü.[21] Vanwall takımı sahibi Tony Vandervell hem bu olay hem de sağlık sorunları nedeniyle takımdan ayrılırken[22] Bernie Ecclestone da Connaught takımını sattı[23] ve 1965'e kadar spordan ayrıldı.[24]
Sürücüler klasmanında Ferrari pilotu Hawthorn 42 puanla şampiyonluğa ulaştı. Arkasında ise Vanwall'den Moss (41) ve Brooks (24) vardı. Üreticilerde ise Vanwall 48 puanla şampiyon olurken, arkasında 40 puanla Ferrari ve 31 puanla Cooper vardı. İki kategoride de farklı takımların şampiyonluğa ulaştığı bu durum 1973'e kadar tekrarlanmayacaktı.
Sonuçlar ve sıralamalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Grand Prix
[değiştir | kaynağı değiştir]Puanlama sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi altı sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşler için puan verilmedi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır.
Üreticiler klasmanında her yarışta en iyi sonucu alan sürücünün puanı dikkate alındı ancak en hızlı turlar sayılmadı. Indy 500 sonuçları dahil edilmedi. Sürücüler klasmanında olduğu gibi sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı.
Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:
| Pozisyon | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | EHT |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Puan | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
| Kaynak:[25] | ||||||
Sürücüler Klasmanı
[değiştir | kaynağı değiştir]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ~ Paylaşımlı sürüşlerde puan verilmedi
- 1 – Formula 2 aracı kullandığı için puan verilmedi
F1 Üreticileri Uluslararası Kupası sıralaması
[değiştir | kaynağı değiştir]| Poz. | Takım | ARJ
|
MON
|
HOL
|
BEL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
POR
|
İTA
|
FAS
|
Puan[26] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Vanwall
|
Ret | 1 | 1 | (2) | (4) | 1 | 1 | 1 | 1 | 48 (57) | |
| 2 | Ferrari
|
2 | 2 | (5) | 2 | 1 | 1 | (4) | 2 | (2) | (2) | 40 (57) |
| 3 | Cooper-Climax
|
1 | 1 | 4 | 8 | 6 | 3 | 2 | 7 | 5 | 7 | 31 |
| 4 | BRM
|
5 | 2 | 5 | Ret | 5 | Ret | 4 | Ret | 4 | 18 | |
| 5 | Maserati
|
4 | Ret | 10 | 7 | 4 | 9 | Ret | Ret | 4
|
6 | 6 |
| 6 | Lotus-Climax
|
6 | 6 | 4 | Ret | Ret | 10 | Ret | 6 | 10 | 3 | |
| — | Porsche
|
11 | 0 | |||||||||
| — | Connaught-Alta
|
DNQ | Ret | 0 | ||||||||
| — | OSCA
|
WD | DNQ | 0 | ||||||||
| Poz. | Takım | ARJ
|
MON
|
HOL
|
BEL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
POR
|
İTA
|
FAS
|
Puan |
- Kalın sonuçlar şampiyona puanlamasına dahil edildi.
Paylaşımlı sürüşlerde puan verilmedi.
Şampiyona dışı yarışlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona ve F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına dahil edilmedi:
| Yarışın adı | Pist | Tarih | Kazanan sürücü | Takımı | Rapor |
|---|---|---|---|---|---|
| VI Glover Trophy
|
Goodwood | 7 Nisan | Mike Hawthorn
|
Ferrari
|
Rapor |
| VIII Gran Premio di Siracusa
|
Siraküza | 13 Nisan | Luigi Musso
|
Ferrari
|
Rapor |
| XIII BARC Aintree 200
|
Aintree | 19 Nisan | Stirling Moss
|
Cooper-Climax
|
Rapor |
| X BRDC International Trophy
|
Silverstone | 3 Mayıs | Peter Collins
|
Ferrari
|
Rapor |
| VI Grand Prix de Caen
|
Caen | 20 Temmuz | Stirling Moss
|
Cooper-Climax
|
Rapor |
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Indianapolis 500, ayrıca 1958 AAA sezonu kapsamında da sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, ancak üreticiler şampiyonası kapsamına dahil edilmedi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "1958 Driver Standings". Formula1.com. 13 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024.
- ^ "Drivers: Sir Stirling Moss". grandprix.com. Inside F1. 18 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2012.
- ^ "Stats F1- World Championship Titles-Wins". www.statsf1.com. Stats F1. 19 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ "1958 Constructor Standings". Formula1.com. 23 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024.
- ^ a b Luigi Musso Is Killed In Race Crash, Fresno Bee Republican, July 7, 1958, Page19
- ^ a b Hawthorn in Race Victory, Los Angeles Times, July 7, 1958, Page C4
- ^ a b "Peter Collins F1 Driver Profile ESPN.co.uk". En.espn.co.uk. 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016.
- ^ a b Martin Williamson. "A timeline of Formula One". ESPN. 3 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024.
- ^ a b "The History of F1 Racing". Montreal Grand Prix. 15 Nisan 2018. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024.
- ^ Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. s. 123. ISBN 0-85429-276-4.
- ^ Motor Sport (19 Ocak 1958). "The 1958 Argentine Racing Season: Grand Prix, 1,000km & Formule Libre". Motorsport Magazine. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (18 Mayıs 1958). "1958 Monaco Grand Prix race report: Trintignant makes it two in a row for Rob Walker Racing". Motorsport Magazine. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (26 Mayıs 1958). "1958 Dutch Grand Prix race report: Moss takes victory amongst the dunes". Motorsport Magazine. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (15 Haziran 1958). "1958 Belgian Grand Prix race report: Brooks becomes an F1 winner". Motorsport Magazine. 5 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (6 Temmuz 1958). "1958 French Grand Prix race report: Hawthorn's first GP win in four years". Motorsport Magazine. 6 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (19 Temmuz 1958). "1958 British Grand Prix report - British supremacy shattered". Motorsport Magazine. 20 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (3 Ağustos 1958). "1958 German Grand Prix race report: Brooks wins race tainted by tragedy as Collins killed". Motorsport Magazine. 12 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (24 Ağustos 1958). "1958 Portuguese Grand Prix race report: GB 1-2-3 in Boavista". Motorsport Magazine. 3 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (7 Eylül 1958). "1958 Italian Grand Prix race report: Brooks outruns the Ferraris". Motorsport Magazine. 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
- ^ Denis Jenkinson (19 Ekim 1958). "1958 Moroccan Grand Prix race report: Moss class of the field but Hawthorn takes F1 crown". Motorsport Magazine. 15 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
- ^ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. s. 229. ISBN 0851127029.
- ^ Williamson, Martin. "Hawthorn's title on another day of tragedy". e..espn.co.uk. 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2015.
- ^ Bower, Tom (2011). No Angel: The Secret Life of Bernie Ecclestone. Faber and Faber. s. 48/chapter 2 (Gambling) (Kobo edition). ISBN 9780571269372.
- ^ Bower, Tom (2011). No Angel: The Secret Life of Bernie Ecclestone. Faber and Faber. s. 1/chapter 3 (Embryo) (Kobo edition). ISBN 9780571269372.
- ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.
- ^ a b Sadece en iyi 6 sonuç şampiyona kapsamında sayılır. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını, parantezli olanlar toplam puanları gösterir.