1927 Temmuz İsyanı
 | Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Mayıs 2023) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
| 1927 Temmuz İsyanı | |
|---|---|
| Tarih | 15 Temmuz 1927 |
| Konum | Viyana, Avusturya |
| Katılanlar | Avusturya Sosyal Demokratlar |
| Sonuç |
|
| Avusturya tarihi |
|---|
 |
1927 Temmuz İsyanı (Viyana Adalet Sarayı yangını olarak da bilinir, Almanca: Wiener Justizpalastbrand) 15 Temmuz 1927'de Avusturya'nın başkenti Viyana'da başlayan büyük bir isyandı. Olay, polis güçlerinin öfkeli kalabalığa ateş açması sonrası 89 protestocunun[1] ve beş polis memurunun ölmesiyle sonuçlandı. 600'den fazla protestocu ve yaklaşık 600 polis yaralandı.
Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]
Çatışma, Avusturya Sosyal Demokrat Partisi ile zengin sanayiciler ve Katolik Kilisesi dahil olmak üzere sağcı bir ittifak arasındaki çatışmanın sonucuydu. 1920'lerin başlarında Avusturya'da, Albay Hermann Hiltl yönetimindeki milliyetçi Frontkämpfervereinigung Deutsch-Österreichs ve sosyal demokrat Republikanischer Schutzbund'un da aralarında bulunduğu birçok paramiliter güç oluşturulmuştu.
Olaylar[değiştir | kaynağı değiştir]
30 Ocak 1927'de Schattendorf, Burgenland'da bir toplantı sırasında bu gruplar arasında çıkan bir çatışma, bir I. Dünya Savaşı gazisinin ve sekiz yaşındaki bir çocuğun ölümüyle sonuçlandı. Üç Frontkämpfer, temmuz ayında bir Viyana mahkemesinde suçlandı. Avukat Walter Riehl tarafından savunulan ve nefsi müdafaa talebinde bulunanlar, bir jüri duruşmasında beraat ettiler.
Bu "Schattendorf Kararı", Hristiyan Sosyal Parti şansölyesi Ignaz Seipel başkanlığındaki hükûmeti devirmeyi amaçlayan bir genel greve yol açtı. 15 Temmuz sabahı, öfkeli bir kalabalığın Ringstrasse'deki Viyana Üniversitesi'nin ana binasını basmaya çalışmasıyla büyük protestolar başladı. Protestocular, Avusturya Parlamento Binası'na geçmeden önce yakındaki bir polis karakoluna ve bir gazete binasına saldırdılar ve polis tarafından zorlanarak Adalet Sarayı önündeki meydana geldiler. Öğle saatlerinde protestocular binaya camları kırarak girdiler, daha sonra mobilyaları yıktılar ve dosyaları ateşe vermeye başladılar. Bina kısa süre içinde alevler içinde kaldı. Yangın hızla yayıldı, çünkü Viyana itfaiyesi hortumları kesen birkaç gösterici tarafından saldırıya uğradı ve sabahın erken saatlerine yangının kadar kontrol altına alınmasını engellediler.
Eski (ve daha sonra yeniden) Avusturya başbakanı Johann Schober - o zamanki Viyana polis şefi - protestoları güç kullanarak bastırdı. Schober, sosyal demokrat belediye başkanı Karl Seitz'den Avusturya Silahlı Kuvvetleri'ni göreve çağırmasını istedi, ancak Seitz bu çağrıyı Hristiyan Sosyal Parti savunma bakanı Carl Vaugoin gibi reddetti. Buna karşılık Schober polis birliklerine ordu tüfekleri sağladı ve Seitz ile Schutzbund meclis üyesi Theodor Körner'ın boş yere kalabalığı teslim olmaya ikna etmeye çalışmasının ardından itfaiye ekiplerinin engelsiz çalışamaması halinde alanın zorla boşaltılacağını kamuoyuna duyurdu. Polisin açtığı ateş sonucu 5 polis memuru ve 89 gösterici hayatını kaybetti.
Önem ve anma[değiştir | kaynağı değiştir]
Yirminci yüzyıl filozofu, bilim adamı ve sosyal yorumcu Karl Popper 24 yaşındaydı ve kargaşa sırasında Viyana'da yaşıyordu. 1976 otobiyografisinde, olayı aşırıcılığın habercisi olarak hatırladı: "En kötüsünü beklemeye başladım: Orta Avrupa'nın demokratik kalelerinin düşeceğini ve totaliter bir Almanya'nın başka bir savaş başlatacağını."[2]
Viyana Zentralfriedhof'ta kurbanlar için bir anıt dikildi; Adalet Sarayı'ndaki bir plaket, 2007 yılında Başkan Heinz Fischer tarafından açıldı. Yangından zarar görmüş mahkeme kağıtları ve Schutzbund ile Frontkämpfer üniformaları gibi çeşitli eserler Heeresgeschichtliches Müzesi'nde sergileniyor.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ The Austrians : a thousand-year odyssey. HarperCollins. December 1996. s. 260. ISBN 0-00-638255-X.
- ^ Unended Quest: An Intellectual Autobiography. Revised. New York: Fontana/Collins. 1976. ISBN 0006365922.
- GRE Gedye, Düşmüş Burçlar (Londra, 1939)
- F. Carsten, Avusturya'da Faşizm (Londra, 1977)