1701 Veraset Yasası
Veraset Yasası, İngiltere ve İskoçya tahtının yalnızca Protestanlara verileceğini[1] kabul edilen İngiltere Parlamentosu yasasıdır. Yasa ile I. Charles’in soyundan gelen katolikler taht sıralamasından çıkarılmış, (daha sonra Kraliçe olacak tek Protestan torunu Prenses Anne dışında) ve taht I. James’in torunu Sophia’nın katolik olmayan varislerine geçmiştir.
1558 tarihli Üstünlük Yasası, İngiliz hükümdarı altındaki İngiltere Kilisesi'nin Roma Katolikliğinden bağımsızlığını yasa ile garanti altına almıştı. 1688 Muhteşem Devrim olarak bilinen siyasi krizlerde sorun, bir Roma Katoliği olan Kral II James’in İngiltere Kilisesi'ne yönelik saldırı olarak algılanan tutumuydu. James görevden alındı ve yerine kızı II. Mary ve onun kocası III. William III geçti. William ve Mary'nin tahta geçebilecek çocukları yoktu. Mary'nin kız kardeşi de (gelecek Kraliçe Anne) tahta bir varis verememişti. Taht sırasındaki Stuart Hanedanı’nın diğer üyeleri ise katolikti. Hannover'li Sophia'nın soyu, Stuartlar arasında çok sonra gelen bir soydu. Ancak İngiltere Kilisesi'ni desteklemeye istekli ve inançlı Protestanlardan oluşuyordu. Sophia, 8 Haziran 1714'te, Kraliçe Anne'nin 1 Ağustos 1714'teki ölümünden önce öldü. Kraliçe Anne'nin ölümü üzerine, Sophia'nın oğlu usulüne uygun olarak Kral I. George oldu ve İngiltere'de Hanover hanedanını başlattı.
Yasa, Büyük Britanya Krallığı'nın oluşumunda önemli bir rol oynadı. İngiltere ve İskoçya, 1603'ten beri bir hükümdarı paylaştılar, ancak ayrı ayrı yönetilen ülkeler olarak kaldılar. İskoç parlamentosu Stuart Hanedanı üyelerini tahttan indirmekte İngiltere’ye daha isteksizdi. Stuartlar İngiltere tahtına geçmeden çok daha önce İskoç hükümdarı olarak İskoçya’yı yönetmişlerdi. İskoçya'ya Veraset Yasasını kabul etmesi için yapılan İngiliz baskısı iki ülkenin 1707'de parlamenter birliğine yol açan bir faktördü.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ The act received Royal Assent in 1701.