121 Hermione

Vikipedi, özgür ansiklopedi
121 Hermione
121 Hermione ve uydusu
Keşif[1]
KeşfedenJames Craig Watson
Keşif tarihi12 Mayıs 1872
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(121) Hermione
Telaffuz/hɜːrˈmaɪ.əniː/[2]
Adın kaynağı
Hermione[3]
(Yunan mitolojisi)
Alternatif adlandırma
A872 JA; 1970 VE
ana kuşak · Kibele
SıfatlarHermionean /hɜːrmaɪ.əˈniːən/
Yörünge özellikleri[4]
Dönem 23 Mart 2018 (JD 2.458.200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı145,96 yıl (53.312 gün)
Günöte3,9067 AU
Günberi2,9889 AU
3,4478 AU
Dış merkezlik0,1331
6,40 yıl (2.338 gün)
157,08°
0° 9d 14.4s / gün
Eğiklik7,5975°
73,127°
298,18°
Bilinen doğal uydusuS/2002 (121) 1
Fiziksel özellikler
C[5]
7,31[6]
Boyutlar268×186×183 km[7]
254±4 × 125±9 km[8]
Ortalama yarıçap
95 km[8]
Kütle5,38 ± 0,3 ×1018 kg[7]
5,4 ± 0,3×1018 kg[9]
Ortalama yoğunluk
1,13 ± 0,3 g/cm3[7]
1,8 ± 0,2 g/cm3[9][10]
Ekvatoral yerçekimi
0,022 m/s2[11]
Ekvatoral kurtulma hızı
0,075 km/s[11]
0,2313 gün (5,551 sa)[12]
73°
+10 ± 2°[9]
1,5 ± 2°
0,0482 ± 0,002[6]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Hermione (küçük gezegen tanımı: 121 Hermione), 1872 yılında keşfedilen çok büyük bir ikili asteroittir. Uzak dış asteroit kuşağındaki Kibele grubunda yörüngededir.[13] Karanlık C spektral tipinde bir asteroit olarak, muhtemelen karbonlu malzemelerden oluşmaktadır. 2002 yılında Hermione'nin yörüngesinde küçük bir uydu bulunmuştur.[13]

Asteroitin keşfi[değiştir | kaynağı değiştir]

Hermione, J. C. Watson tarafından 12 Mayıs 1872 tarihindeki Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Ann Arbor, Michigan'da keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Menelaos ve Helen'in kızı olan Hermione'den almaktadır.[13]

Fiziksel özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Hermione'nin ışık eğrisi tabanlı 3B modeli

Asteroit, ilki Aralık 2003'te Keck teleskobuyla çekilen uyarlanabilir optik görüntülerle kanıtlandığı gibi iki loblu bir şekle sahiptir. Görüntülerle aynı fikirde olan birkaç önerilen şekil modelinden "kardan adam" benzeri bir şeklin Hermione'nin uydusunun gözlemlenen devinim hızına en iyi uyduğu bulunmuştur. Bu "kardan adam" modelinde, asteroitin şekli, yarıçapları 80 ve 60 km olan ve merkezleri 115 km'lik bir mesafeyle ayrılan kısmen örtüşen iki küre ile tahmin edilebilmektedir.

Uydunun yörüngesinin gözlemlenmesi, Hermione'nin kütlesinin doğru bir şekilde belirlenmesini mümkün hâle getirmiştir. En uygun "kardan adam" modeli için, yoğunluğun 1,8 ± 0,2 g/ cm3 olduğu, %20 mertebesinde bir gözeneklilik sağladığı ve muhtemelen ana bileşenlerin asteroit yerine parçalanmış katı cisimler olduğunu gösterdiği bulunmuştur.

Hermione tarafından yapılan örtülmeler şimdiye kadar üç kez başarılı bir şekilde gözlemlenmiş ve sonuncusu Şubat 2004'te gerçekleştirilmiştir.

S/2002 (121) 1
Keşif[14]
KeşfedenW. J. Merline,
P. M. Tamblyn,
C. Dumas,
L. M. Close,
C. R. Chapman,
F. Menard,
W. M. Owen,
and D. C. Slater
Keşif tarihi2002-09-28
Adlandırmalar
Alternatif adlandırma
LaFayette
ana kuşak · Kibele
Yörünge özellikleri[15]
768 ± 11 km
Dış merkezlik0,001 ± 0,001
2,582 ± 0,002 d
Eğiklik3 ± 2°
(Hermione kutbuna göre)
Doğal uydusu121 Hermione
Fiziksel özellikler
13,0[8]
Boyutlar12 ± 4 km[8]
Kütle~1,6×1015 kg[16]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Ay[değiştir | kaynağı değiştir]

2002 yılında Keck II teleskopuyla Hermione'nin bir uydusu keşfedilmiştir.[13] Yaklaşık 8 mil (13 km) çapındadır.[13] Uydu geçici olarak S/2002 (121) 1 olarak adlandırılmıştır. Henüz resmî olarak adlandırılmasa da, bir grup astronom tarafından "LaFayette", Marquis de Lafayette tarafından isyancılara yardım etmek için Amerika'ya ulaşmak için gizlice kullanılan firkateynle ilgili olarak bu ad önerilmiştir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "121 Hermione". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018. 
  2. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(121) Hermione". Dictionary of Minor Planet Names – (121) Hermione. Springer Berlin Heidelberg. s. 26. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_122. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ "JPL Small-Body Database Browser: 121 Hermione" (2018-05-25 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 24 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018. 
  5. ^ PDS node taxonomy database 5 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ a b Supplemental IRAS minor planet survey 17 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ a b c Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2008. 
  8. ^ a b c d F. Marchis (2006). "Shape, size and multiplicity of main-belt asteroids I. Keck Adaptive Optics survey". Icarus. 185 (1). ss. 3-63. Bibcode:2006Icar..185...39M. doi:10.1016/j.icarus.2006.06.001. PMC 2600456 $2. PMID 19081813. 
  9. ^ a b c F. Marchis (2005). "Mass and density of Asteroid 121 Hermione from an analysis of its companion orbit". Icarus. 178 (2). ss. 450-464. Bibcode:2005Icar..178..450M. doi:10.1016/j.icarus.2005.05.003. 
  10. ^ Using the "snowman" shape model, which best matches the value of J2 implied from precession.
  11. ^ a b On the extremities of the long axis.
  12. ^ IAUC 8264 9 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  13. ^ a b c d e Linda T. Elkins-Tanton (2010). Asteroids, Meteorites, and Comets. Infobase Publishing. s. 96. ISBN 978-1-4381-3186-3. 
  14. ^ IAUC 7980 1 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  15. ^ 121 Hermione and S/2002 (121) 1 7 Mayıs 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., orbit data website maintained by F. Marchis.
  16. ^ Birincisi ile benzer bir yoğunluğu olduğu varsayılıyor.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=121_Hermione&oldid=30985892" sayfasından alınmıştır