İtalyan bilim insanları listesi

Bu, faaliyet gösterdikleri döneme göre düzenlenmiş önemli İtalyan bilim insanlarının bir listesidir.

Antik Çağ

• Marcus Terentius Varro (c. Mö 116–Ms 27), bir bilgin ve yazardı. Gerçek bir bilgin, antik İtalya tarihindeki en iyi eğitimli insanlardan biri olarak kabul edilir. O bir astronom ve Roma takvimini hazırladı .
• Cicero (c. Mö. 106–Ms 43), filozof, bilgin, avukat
• Gaius Musonius Rufus (c. 21–101), filozof
• Aulus Cornelius Celsus (c. Mö 25–Ms 50), Myrmecia gibi, dermatolojide insan cilt bozukluklarının sınıflandırılmasına katkıda bulundu ve adı genellikle ciltle ilgili tıbbi terminolojide bulunur.
• Lucius Junius Moderatus Columella (c. 4–50), bir bitki bilimi yazarıdır. De Re Rustica'yı (Tarım Üzerine) takip eden yazarlar tarafından sıklıkla alıntılanmıştır. Ayrıca sadece ağaçlarla ilgilenen De Arboribus'un (On Trees) yazarıdır.
• Yaşlı Pliny (c. 23-79), Ansiklopediler için bir editoryal model haline gelen ansiklopedik Naturalis Historia'yı (Doğal Tarih) yazdı.
• Tacitus (56-120), Tarihçi, zamanı hakkında önemli bilgiler veren bilim insanı

Ortaçağ

• Plato Tiburtinus (12. yüzyıl), matematikçi
• Guito Bonatti (1200-1296), matematikçi astronom astrolog, Liber Astronomiae (Astronomi Kitabı) yazdı. Orta Çağın en yetenekli Astronom u olduğu bilinir.
• Mondino de Liuzzi (y. 1270–1326), anatomi üzerine ilk modern çalışma olan Anathomia corporis humani'nin (1316; ilk basım 1478) yazarı hekim ve anatomist.
• Guido da Vigevano (y. 1280–y. 1349), hekim ve mucit.
• Trotula (11.–12. yüzyıl), kadın tıbbı üzerine birkaç bağımsız yazı yazmış ve jinekoloji ile obstetrik üzerine yazıları Avrupa'da birkaç yüzyıl boyunca geniş çapta kullanılmış olan hekim.
• Rogerius (1140'dan önce–y. 1195), 1180 yılları civarında Practica Chirurgiae ("Cerrahi Alıştırmalar") şeklinde başlıklandırılmış ve tıp üzerine yazılmış çalışmanın yazarı olan cerrah.
• Giovanni Dondi dell'Orologio (1330–1388), Padua'da doktor ve saat üreticisi, Jacopo Dondi'nin oğlu, Astrarium'u inşa eden kişi.
• Jacopo Dondi dell'Orologio (1293–1359), Padua'da doktor ve saat üreticisi, Giovanni'nin babası.
• Leonardo Fibonacci (y. 1170–y. 1250), Fibonacci dizisinin isim babası matematikçi. Orta çağ'da batının en yetenekli matematikçisi olduğu düşünülür.

Rönesans

• Leonardo Da Vinci (1452-1519), Hezarfen ve sanatkar, astronom, matematikçi, botanist, anatomist, filozof, mühendis, müzisyen
• Vannoccio Biringuccio (y. 1480–y. 1539), De la pirotechnia adlı çalışmasıyla bilimsel ve teknik literatüre öncülük eden mühendis ve metalürji uzmanı.
• Jacopo Berengario da Carpi (y. 1460–y. 1530), kalp kapakçığını ilk tanımlayan hekim ve anatomist.
• Ulisse Aldrovandi (1522–1605), hayvanları, bitkileri ve mineralleri sistemli ve kesin gözlemleri ile tanınan doğa bilimci.
• Gaspare Aselli (y. 1581–1625), lakteal damarları keşfederek vücut sıvılarının dolaşımı bilgisine katkı sağlamış hekim.
• Gerolamo Cardano (1501–1576), üçüncü ve dördüncü dereceden genel denklemleri başlatan, negatif ve karmaşık sayıların her ikisinin de gerekliliğini vurgulayan matematikçi ve hekim.
• Bartolomeo Eustachi (1500 veya 1514–1574), anatomi uzmanı, kulağın östaki borusunu da içeren insan vücudunun birçok yapısını açıklamıştır.
• Andrea Cesalpino (1519–1603), bitkiler ve hayvanları cinslerine ve türlerine göre ilk kez bilimsel olarak sınıflandıran hekim, botanikçi ve filozof.
• Realdo Colombo (y. 1516–1559), pulmoner dolaşımı açıklamış batı dünyasının ilk anatomi uzmanlarından biri.
• Costanzo Varolio (1543–1575), beyin anatomisi çalışmaları ile hatırlanır.
• Gasparo Tagliacozzi (1546–1599), plastik cerrahinin öncülerindendir. Plastik cerrahinin babası olarak anılır.
• Girolamo Fracastoro (1478–1553), hastalık yapıcı mikrop teorisini il belirten hekim ve akademisyen. Epidemiyolojinin kurucusu olarak kabul edilir.
• Luca Pacioli (1446/7–1517), matematikçi ve muhasebenin kurucusu; mali kayıtları tutmak için çifte defter tutma sistemini yaygınlaştırdı; genellikle modern muhasebenin babası olarak anılır.
• Lodovico Ferrari (1522–1565), dördüncü dereceden genel denklemlerin çözümlerini bulması ile ünlü olan matematikçi.
• Luca Ghini (1490–1556), bilinen ilk herbaryumu ve dünyanın ilk botanik bahçesini kurmuş olan hekim ve botanikçi.
• Aloysius Lilius (y. 1510–1576), Miladi takvimin (1582) baş yaratıcısı olan hekim ve gök bilimci.
• Gabriele Falloppio (1523–1562), Fallop tüplerini de içeren önemli keşifler yapmış hekim ve anatomi uzmanı.
• Niccolò Fontana Tartaglia (1499–1557), atış biliminin miladını oluşturan matematikçi.
• Giambattista della Porta (y. 1535–1615), simya, sihir ve doğal fizyoloji ile alakalı olan Magia Naturalis (1558) adlı çalışması ile bilinen akademisyen ve Hezârfen.
• Hieronymus Fabricius (1537–1619), modern embriyolojinin kurucusu olan anatomi uzmanı ve cerrah.
• Matteo Ricci (1552–1610), Euclid's Elements adlı eserin ilk kez Çince versiyonunu yayınlamış olan dil bilimci, matematikçi ve Çin'e gönderilmiş bir misyoner.
• Giovanni Antonio Magini (1555–1617), Ptolemy's Geographiae (1596) (Batlamyus'un Coğrafyası) eserinin sayıca son derece azalmış olan düzenlemelerinden birini yazmış olması ile ünlü olan astronom, haritacı ve matematikçi.

17. yüzyıl

• Antonio Filippo Ciucci (d.1710), hekim, ilk adli toksikologlardan biri
• Giovanni Battista Riccioli (1598–1671), astronom, artık uluslararası standart olan ay özelliklerinin isimlendirilmesi için bir sistem tasarladı.
• Sanctorius (1561–1636), fizyolog ve doktor; metabolizma araştırmasının temelini attı.
• Galileo Galilei (1564–1642), fizikçi ve astronom; modern bilimin kurucusu; güneş merkezli Güneş Sistemi modelini geliştirdi.
• Gjuro Baglivi (1668–1707), hekim ve bilim insanı; pulmoner ödem'in ilk klinik tanımını yayınladı; kasın histolojisi ve fizyolojisi üzerine klasik gözlemler yaptı.
• Giovanni Alfonso Borelli (1608–1679), statik ve dinamik yasalarına göre kas hareketini ve diğer vücut fonksiyonlarını ilk açıklayan fizyolog ve fizikçi.
• Giuseppe Campani (1635–1715), mercek taşlama tezgahı icat eden gözlükçü ve astronom.
• Giovanni Domenico Cassini (1625–1712), Satürn'ün aylarından dördünü ilk gözlemleyen matematikçi, astronom, mühendis ve astrolog.
• Bonaventura Cavalieri (1598–1647), matematikçi, integral kalkülüsün habercisi olan bölünmezler yöntemini icat etti (1635).
• Giacinto Cestoni (1637–1718), doğa bilimci, pire ve yosun üzerinde çalıştı ve uyuz'un Sarcoptes scabiei tarafından kışkırtıldığını gösterdi (1689).
• Giovanni Battista Hodierna (1597–1660), astronom, teleskopla gök cisimlerinin kataloğunu oluşturan ilk kişilerden biri
• Niccolò Zucchi (1586–1670), astronom ve fizikçi; Jüpiter gezegenindeki kemerleri bir teleskopla ilk gözlemleyen kişi olabilir (17 Mayıs 1630'da), ayrıca 1616'da Galileo Galilei öncesi bir yansıtıcı teleskop fikrini keşfettiğini iddia etti ve Giovanni Francesco Sagredo'nun birkaç yıl sonra aynı fikirle ilgili tartışmaları
• Giovanni Battista Zupi (y. 1590–1650), astronom ve matematikçi; Merkür gezegeninin yörüngesel fazı olduğunu keşfetti
• Antonio Vallisneri (1661–1730), Entomoloji ve insan organolojisinde sayısız deney yapan ve kendiliğinden nesil doktrini ile mücadele eden doktor ve doğa bilimci.
• Antonio Maria Valsalva (1666–1723), Bologna'da anatomi profesörü; kulağın çeşitli anatomik özelliklerini De aure humana Tractatus (1704) adlı kitabında tanımlamıştır.
• Evangelista Torricelli (1608–1647), fizikçi ve matematikçi, barometre'nin mucidi (1643)
• Tito Livio Burattini (1617–1681), matematikçi, 1675'te yayınlanan Misura Universale adlı kitabında, bir uzunluk birimi adı olarak ilk kez metre adını önermiştir.
• Eustachio Divini (1610–1685), doktor ve astronom; saat ve mercek üreticisi (1646), yenilikçi bileşik mikroskobun mucidi (1648)
• Gjuro Baglivi (1668–1707), hekim ve bilim insanı; pulmoner ödemin ilk klinik tanımını yayınladı ve kasın histolojisi ve fizyolojisi üzerine klasik gözlemler yaptı.
• Francesco Stelluti (1577–1652), matematik, mikroskopi, edebiyat ve astronomi alanlarında çalışan polimat; 1625'te mikroskopik gözlem ile ilgili ilk hesapları yayınladı.
• Marcello Malpighi (1628–1694), doktor ve biyolog; mikroskobik anatominin kurucusu ve ilk histolog olarak kabul edilir.
• Francesco Maria Grimaldi (1618–1663), fizikçi ve matematikçi; optik alanındaki keşifleriyle dikkat çekti; ışık kırınımını tanımlayan ilk kişi
• Geminiano Montanari (1633–1687), astronom yıldızın değişkenliğini, Algol, keşfetmesiyle bilinir (y. 1667)
• Giovanni Maria Lancisi (1654–1720), ilk modern hijyenist olarak kabul edilen klinisyen ve anatomi uzmanı.
• Bernardino Ramazzini (1633–1714), meslek tıbbının kurucusu olarak kabul edilen doktor.
• Francesco Redi (1626–1697), çürüyen ette kurtçukların varlığının kendiliğinden nesilden değil, etin üzerine sinekler tarafından bırakılan yumurtalardan kaynaklandığını gösteren doktor.

18. yüzyıl

• Giovanni Girolamo Saccheri (1667–1733), Öklid dışı geometri üzerinde erken çalışmalar yapan filozof ve matematikçi (kendisi çalışmalarını öyle görmese de).
• Maria Gaetana Agnesi (1718–1799), Batı dünyasında matematik alanında ün kazanmış ilk kadın olarak kabul edilen dilbilimci, matematikçi ve filozof
• Laura Bassi (1711–1778), bir Avrupa üniversitesinde fizik profesörü olan ilk kadın bilim insanı
• Giuseppe Toaldo (1719–1797), fizikçi, atmosferik elektrik çalışmasına ve binaları yıldırım'a karşı koruma araçlarına özel önem verdi.
• Lazzaro Spallanzani (1729–1799), suni tohumlamanın (1784'te Pavia'da yapıldı) babası olarak adlandırılan biyolog ve fizyolog
• Giovanni Arduino (1714–1795), Yer kabuğu'nun dört ana katmanını sınıflandırarak stratigrafik kronoloji için temeller oluşturan İtalyan jeoloji'sinin babası
• Luigi Galvani (1737–1798), hayvan elektriği keşfiyle tanınan doktor ve fizikçi
• Joseph-Louis Lagrange (1736–1813), mekanik, sayı teorisi ve analiz alanlarında katkıda bulunan İtalyan-Fransız matematikçi ve astronom.
• Jacopo Riccati (1676–1754), "Acla eruditorum"da (1724) yayınlanan Riccati denklemi olarak adlandırılan problemiyle bilinen matematikçi
• Luigi Guido Grandi (1671–1742), filozof, matematikçi ve mühendis, petal yapraklı çiçek şeklindeki bir eğri olan gül eğrisi ve Grandi serisi çalışmasıyla bilinir.
• Tiberius Cavallo (1749–1809), elektrik ile ilk deneyler üzerine yazan fizikçi ve doğa filozofu; eş zamanlı olarak Cavallo çarpanı'nın mucidi olarak biliniyordu.
• Giuseppe Piazzi (1746–1826), (1 Ocak 1801) ilk asteroidi veya "küçük gezegeni", Ceres keşfeden matematikçi ve astronom
• Pellegrino Turri, çalıştığı kanıtlanmış ilk daktilo'yu yaptı (1808); karbon kağıdını icat etti (1806).
• Alessandro Volta (1745–1827), elektriğin öncüsü, gerilim birimi volt'a adını verdi, elektrik pili'nin mucidi (1800)
• Luigi Valentino Brugnatelli (1761–1818), kimyager ve elektrokaplama sürecinin kaşifi (1802-'05)
• Tommaso Campailla (1668–1740), doktor, filozof ve şair, sifiliz romatizma ile savaşmak için kullandığı "buhar sobaları"nın mucidi.

19. yüzyıl

• Amedeo Avogadro (1776–1856), Kimyager, en çok, aynı sıcaklık ve basınç koşulları altında eşit hacimde gazların eşit sayıda molekül içereceğini belirten, şimdi Avogadro yasası olarak bilinen moleküler teoriye katkısıyla dikkat çekti.
• Giovanni Battista Amici (1786–1863), astronom ve mikroskopist, katadioptrik mikroskobun mucidi (1812'de Milano'daki Sanat ve Endüstri Sergisinde sunuldu)
• Giulio Bizzozero (1846–1901), anatomist, Helicobacter pylorinin orijinal kaşifi olarak bilinir (1893)
• Leopoldo Marco Antonio Caldani (1725–1813), anatomist ve fizyolog; omuriliğin işlevi üzerine yaptığı deneysel çalışmalarıyla dikkat çekti.
• Temistocle Calzecchi-Onesti (1853–1922), fizikçi, "koherer" adı verilen demir talaşları ile dolu bir tüp icat etti (1884)
• Stanislao Cannizzaro (1826–1910), kimyager, 1858'de atom ağırlıkları'na atfedilecek değerler üzerindeki karışıklığa Avogadro'nun hipotezini kullanarak son verdi.
• Antonio Cardarelli (1831–1926), doktor Cardarelli işaretini tanımlamasıyla hatırlanır.
• Vincenzo Cerulli (1859–1927), astronom, canali'nin sadece özel bir optik illüzyon türü olduğu fikrinin yaratıcısı
• Ernesto Cesàro (1859–1906), matematikçi; 1880'de fark serileri toplamını bulmak için yöntemler geliştirdi; içsel geometriye önemli katkılarda bulundu
• Agostino Codazzi (1793–1859), asker, bilim insanı, coğrafyacı, haritacı
• Vincenzo Chiarugi (1759–1820), ruhsal bozukluğu olan kişilerin psikiyatri hastanesi bakımına insani reformlar getiren doktor
• Francesco de Vico (1805–1848), astronom, periyodik kuyruklu yıldızlar 54P/de Vico-Swift-NEAT ve 122P/de Vico dahil olmak üzere bir dizi kuyruklu yıldızları keşfetti
• Ulisse Dini (1845–1918), en önemli çalışması reel değişkenlerin fonksiyonları teorisi üzerine olan matematikçi ve politikacı.
• Giovanni Battista Donati (1826–1873), astronom, yeni spektroskopi bilimini astronomi'ye manuel olarak uyarlayan ilk kişilerden biri
• Angelo Dubini (1813–1902), Ancylostoma duodenaleyi teşhis eden doktor (1838)
• Girolamo Segato (1792–1836), Mısır bilimci ve anatomist, en iyi insan kadavralarının taşlaşma konusundaki eşsiz çalışmasıyla tanınır.
• Francesco Faà di Bruno (1825–1888), Faà di Bruno formülü (1855, 1857) ile tanınan matematikçi
• Camillo Golgi (1843–1926), sinir sisteminin yapısı üzerindeki çalışmaları ve Golgi aygıtı (1897) keşfiyle tanınan histolog
• Giovanni Battista Grassi (1854–1925), sivrisineklerin insanlar arasında sıtma bulaştırmaktan sorumlu olduğunu keşfeden zoolog
• Barnaba Oriani (1752–1832), astronom, büyük yörünge teorileri bilgini
• Filippo Pacini (1812–1883), kolera'ya neden olan bakteri Vibrio cholerae (1854) izole eden anatomi uzmanı
• Antonio Pacinotti (1841–1912), fizikçi, dinamo (1858) ve elektrik motorunun (1858) mucidi
• Ferdinando Palasciano (1815–1891), Kızıl Haç kuruluşunun öncülerinden biri olarak kabul edilen doktor ve politikacı
• Luigi Palmieri (1807–1896), fizikçi ve meteorolog, cıva sismometre'nin mucidi
• Galileo Ferraris (1847–1897), fizikçi ve elektrik mühendisi, dönen manyetik alan, endüksiyon motor'un temel çalışma prensibinin keşfiyle ünlüdür.
• Macedonio Melloni (1798–1854), fizikçi, radyan ısı'nın ışığınkilere benzer fiziksel özelliklere sahip olduğunu gösterdi
• Giuseppe Mercalli (1850–1914), volkan bilimci ve sismolog, Mercalli yoğunluk ölçeği'nin mucidi (1902)
• Quirico Filopanti (1812–1894), matematikçi ve politikacı; Miranda! (1858) adlı kitabında, evrensel saat ve dünya çapındaki standart saat dilimlerini Sandford Fleming'den 21 yıl önce öneren ilk kişiydi.
• Carlo Forlanini (1847–1918), doktor, akciğer tüberkülozu tedavisi için yapay pnömotoraks'ın (1882) mucidi
• Giuseppe Zamboni (1776–1846), Zamboni yığınını (1812) icat eden fizikçi; bir kuru pil modeli
• Francesco Zantedeschi (1797–1873), Bir mıknatıs'ın yaklaşması ve geri çekilmesiyle kapalı devrelerde elektrik akımları üretimi üzerine makaleler yayınlayan (1829, 1830) fizikçi.
• Agostino Bassi (1773–1856), entomolog; bir bulaşıcı hastalığın deneysel olarak bulaşmasını başaran ilk kişi
• Giacomo Bresadola (1847–1929), din adamı ve üretken ve etkili bir mikolog
• Francesco Brioschi (1824–1897), cebirsel denklemler teorisine ve matematik ile hidrolik arasındaki uygulamalara yaptığı katkılarla tanınan matematikçi
• Francesco Carlini (1783–1862), astronom gök mekaniği alanında çalıştı; Ay'ın hareket teorisini geliştirdi
• Giovanni Caselli (1815–1891), fizikçi, pantelegraph'ın mucidi (1861)
• Orso Mario Corbino (1876–1937), fizikçi ve politikacı, modülasyon kalorimetrisini ve Hall etkisinin bir çeşidi olan Corbino etkisi'ni keşfetti.
• Alfonso Giacomo Gaspare Corti (1822–1876), kulağın anatomik yapısı üzerine yaptığı keşiflerle tanınan anatomist
• Domenico Cotugno (1736–1822), doktor; keşfedilen albüminüri (yaklaşık yarım yüzyıl önce Richard Bright); insanda idrar üre'yi tanımlayan ilk bilim insanlarından biri
• Alessandro Cruto (1847–1908), Thomas Alva Edison akkor ampulü karbon filaman ile geliştiren mucit (1881)
• Giovanni Battista Morgagni (1682–1771), patolojik anatomi'nin kurucusu olarak anılan anatomist
• Angelo Mosso (1846–1910), ilk ham nörogörüntüleme tekniğini yaratan fizyolog
• Adelchi Negri (1876–1912), kuduz virüsü ile enfekte olmuş hayvanların ve insanların beyinlerinde daha sonra Negri cisimleri (1903) olarak bilinen şeyi tanımlayan patolog ve mikrobiyolog
• Leopoldo Nobili (1784–1835), fizikçi, elektrik akımı ölçmek için ilk hassas aleti tasarladı (1825)
• Raffaele Piria (1814–1865), aspirinin içindeki aktif madde olan salisilik asit'i başarıyla sentezleyen ilk kimyager (1839)
• Giovanni Antonio Amedeo Plana (1781–1864), astronom ve matematikçi; Torino Gözlemevi kurucusu
• Emanuele Paternò (1847–1935), kimyager, Paternò–Büchi reaksiyonu kaşifi (1909)
• Giuseppe Peano (1858–1932), matematikçi ve ilgi alanları matematiğin temelleri ve biçimsel bir mantıksal dilin geliştirilmesine odaklanan simgesel mantık kurucusu
• Gaetano Perusini (1879–1915), doktor, Alzheimer'in tanımına yaptığı katkılardan dolayı hatırlanır.
• Arturo Issel (1842–1922), jeolog, paleontolog, malakolog ve arkeolog; Tiren Aşaması (1914)'nı ilk tanımladığı için bilinir.
• Vilfredo Pareto (1848–1923), mühendis, sosyolog, ekonomist ve filozof, Pareto dağılımı, Pareto verimliliği, Pareto endeksi ve Pareto ilkesi'nin adlarından oluşan,
• Agostino Perini (1802–1878), doğa bilimci
• Antonio Raimondi (1826–1890), coğrafyacı ve bilim insanı
• Paolo Ruffini (1765–1822), gruplar cebirsel teorisini öngören denklemler üzerinde çalışmalar yapan matematikçi ve doktor
• Antonio Scarpa (1752–1832), anatomist, kulağın anatomik adlarıyla ünlü Scarpa üçgeni ve Scarpa ganglion
• Giovanni Schiaparelli (1835–1910), Mars'ın yüzeyinde kanallar olarak tanımladığı çizgileri ilk kez gözlemleyen astronom ve bilim tarihçisi
• Angelo Secchi (1818–1878), astronom spektroskopi alanındaki çalışmalarıyla tanınan; yıldızları spektrumlarına göre sınıflandırmada öncü
• Francesco Selmi (1817–1881), kimyager, kolloid kimyasının kurucularından biri
• Enrico Sertoli (1842–1910), fizyolog ve histolog; testis'in kendi adını taşıyan yarı tübüller hücrelerini keşfetti (1865).
• Ascanio Sobrero (1812–1888), nitrogliserin sentezini keşfetmesiyle ünlü kimyager (1846)
• Agostino Bassi (1773–1856), entomolog, deneysel bir bulaşıcı hastalık bulaşmasını başaran ilk kişi
• Vincenzo Tiberio (1869–1915), doktor ve araştırmacı; Alexander Fleming'in penisilini keşfetmesinden önce bazı küf türlerinin antibakteriyel gücünü fark eden birçok bilim insanından biri
• Gregorio Ricci-Curbastro (1853–1925), Tullio Levi-Civita ile ortak çalışan tensör analizi'nin mucidi matematikçi
• Augusto Righi (1850–1920), elektromanyetizma'nın gelişmesinde önemli bir rol oynayan fizikçi
• Scipione Riva-Rocci (1863–1937), dahiliyeci ve çocuk doktoru, cıva tansiyon aleti'nin mucidi
• Gian Domenico Romagnosi (1761–1835), elektrik ve manyetizma arasındaki aynı bağı keşfetmesiyle ünlü filozof, ekonomist ve hukukçu
• Giovanni Battista Venturi (1746–1822), fizikçi Venturi etkisi'nin keşfedicisi ve eponim
• Carlo Fornasini (1854–1931), Foraminifer'i inceleyen mikropalaeontolog

20. yüzyıl

• Edoardo Amaldi (1908–1989), Avrupa uzay araştırmasının kurucu babalarından biri olan kozmik ışın fizikçisi CERN, ESRO ve daha sonra Avrupa Uzay Ajansı (ESA)
• Silvano Arieti (1914–1981), psikiyatrist ve psikanalist uzun zamandır şizofreni konusunda önde gelen bir otorite olarak kabul ediliyor.
• Roberto Assagioli (1888–1974), psikiyatrist ve psikolog; psikosentez olarak bilinen şifa sisteminin kurucusu
• Franco Basaglia (1924–1980), psikiyatrist, İtalyan ruh sağlığı sisteminde önemli bir reformun destekçisi, "legge 180/78" (180 sayılı yasa, yıl 1978)
• Enrico Bombieri (d. 1940), sayı teorisi alanındaki çalışmaları nedeniyle 1974'te Fields Madalyasına layık görülen matematikçi
• Claudio Bordignon (d. 1950), biyolog, gen vektörleri olarak kök hücreler kullanarak gen tedavisinin ilk prosedürünü gerçekleştirdi (1992)
• Giuseppe Brotzu (1895–1976), sefalosporini (1948) keşfettiği için ünlü doktor
• Nicola Cabibbo (1935–2010), Bu garip parçacık bozunmalarını zayıf etkileşimlerin evrenselliği ile uzlaştıran fizikçi
• Federico Capasso (d. 1949), fizikçi, 1994 yılında kuantum kademeli lazer (QCL) mucitlerinden biri
• Mario Capecchi (d. 1937), moleküler genetikçi, "nakavt fareler" (1989) gelişimine katkıda bulunmasıyla ünlü
• Antonio Carini (1872–1950), AIDS hastalarında tekrarlayan pnömoni'den sorumlu olan Pneumocystis cariniiyi keşfeden doktor ve bakteriyolog
• Ferdinando Castagnoli (1917–1988), Lavinium'daki Latin tapınağını keşfeden arkeolog.
• Luigi Luca Cavalli-Sforza (1922–2018), popülasyon genetikçisi, şu anda 1970'den beri Stanford Üniversitesi'nde fahri profesör olarak ders veriyor; 20. yüzyılın en önemli genetikçilerinden biri
• Ugo Cerletti (1877–1963), nörolog, Lucio Bini ile ortak mucit, elektrokonvülsif terapi yönteminin psikiyatri alanında
• Leon Croizat (1894–1982), panbiyocoğrafya olarak adlandırdığı, uzayda biyolojik formun evriminin bir ortogenetik sentezini geliştiren bilim adamı ve botanikçi.
• Bruno de Finetti (1906–1985), olasılıkçı, istatistikçi ve aktüer, olasılık'ın "operasyonel öznel" anlayışıyla dikkat çekti.
• Annibale de Gasparis (1819–1892), astronom, ilk asteroid keşfi 1849'da 10 Hygiea idi; 1850 ve 1865 arasında sekiz asteroit daha keşfetti
• Corrado Giannantoni (d. 1950), nükleer fizikçi
• Ennio de Giorgi (1928–1996), matematikçi; 19. Hilbert problemi'ni zekice çözdü; Bugün bu katkı De Giorgi-Nash Teoremi olarak bilinir.
• Renato Dulbecco (1914–2012), Test tüpünde hayvan hücrelerini kanser benzeri bir duruma dönüştürebilen iki virüsle yaptığı parlak çalışmasıyla tanınan virolog
• Federigo Enriques (1871–1946), matematikçi, birasyonel geometri alanında bir cebirsel yüzeylerin sınıflandırılması veren ilk kişi olarak bilinir.
• Vittorio Erspamer (1909–1999), serotonin (1935) ve oktopamin'i (1948) keşfetmesiyle ünlü farmakolog ve kimyager
• Enrico Fermi (1901–1954), fizikçi, dünyanın ilk nükleer reaktörünü (1942) inşa etti, atom çağı'nı başlattı; atom bombasının babası
• Amarro Fiamberti (1874–1970), 1937'de ilk kez transorbital lobotomi (yörüngeler aracılığıyla beyinin ön lob'una erişerek) uygulayan psikiyatrist
• Guido Fubini (1879–1943), matematikçi, ölçü teorisideki Fubini teoremi'ne adını verdi.
• Agostino Gemelli (1878–1959), doktor, psikolog ve rahip, bir üniversitenin kurucusu ve Agostino Gemelli Üniversitesi Polikliniği adını taşıyan kişi
• Riccardo Giacconi (1931–2018), astrofizikçi, X-ışını astronomisinin babası olarak anılır.
• Clelia Giacobini (1931–2010), mikrobiyolog, koruma-restorasyona uygulanan mikrobiyolojinin öncüsü
• Corrado Gini (1884–1965), istatistikçi, demograf ve sosyolog, Gini katsayısı geliştiricisi
• Nicola Guarino (d. 1954), bilim adamı, formel ontolojik analiz için ilk metodoloji olan OntoClean'in Chris Welty ile ortak mucidi
• Rita Levi-Montalcini (1909–2012), nörolog, sinir büyüme faktörü'nü (NGF) keşfetti
• Salvador Luria (1912–1991), mikrobiyolog, canlı hücrelerdeki viral enfeksiyon mekanizmasını araştırdığı için 1969'da Nobel Ödülü paylaştı
• Ettore Majorana (1906–1938), teorik fizikçi, kendi adını taşıyan Majorana denklemi ile tanınır.
• Massimo Marchiori, World Wide Web'in geliştirilmesine büyük katkılarda bulunan bilgisayar bilimcisi; HyperSearch'ün yaratıcısı
• Guglielmo Marconi (1874–1937), radyonun mucidi olarak kabul edilen fizikçi, genellikle kablosuz iletişim ve teknolojinin babası olarak anılır (1896)
• Franco Modigliani (1918–2003), Ev halkı tasarruf ve finansal piyasa dinamikleri üzerine yaptığı çalışma nedeniyle 1985'te Ekonomi Nobel Ödülü alan ekonomist ve eğitimci
• Maria Montessori (1870–1952), doktor ve eğitimci; adını taşıyan yenilikçi eğitim yöntemi (1907) şu anda dünya çapında en az 110 ülkede 22.000 okulda yayılıyor
• Giulio Natta (1903–1979), kimyager, izotaktik polipropilen (1954) ve polimerleri (1957) keşfetmesiyle ünlü
• Giuseppe Occhialini (1907–1993), fizikçi, pion veya pi-mezon bozunmasının keşfine 1947'de César Lattes ve Cecil Frank Powell ile katkıda bulundu.
• Pier Paolo Pandolfi (d. 1963), genetikçi, akut promyelositik lösemi (APL)
• Giorgio Parisi (d. 1948), kaos teorisi modern alanının babası olarak adlandırılan teorik fizikçi
• Giulio Racah (1909–1965), İtalyan-İsrailli matematikçi ve fizikçi; Kudüs İbrani Üniversitesi Başkan Vekili
• Bruno Rossi (1905–1993), deneysel fizikçi, kozmik ışınlar konusunda bir otorite
• Carlo Rovelli (d. 1956), teorik fizikçi ve loop kuantum yerçekimi kurucusu
• Carlo Rubbia (d. 1934), 1984'te Simon van der Meer ile büyük, kısa ömürlü atom altı W parçacığı ve Z parçacığı keşfi için Fizik dalında Nobel Ödülü'nü paylaşan fizikçi
• Emilio Segrè (1905–1989), antiproton'u keşfetmesiyle tanınan fizikçi
• Nazareno Strampelli (1866–1942), Borlaug'dan 30 yıl önce buğday ıslahı konusundaki yenilikçi bilimsel çalışması Yeşil Devrim'in temellerini atan genetikçi ve ziraat bilimci
• Amelia Tonon (1899–1961), Padua'da ipekböceği entomoloğu
• Carlo Urbani (1956–2003), doktor, 1998'de SARS (şiddetli akut solunum sendromu)'nu keşfetti.
• Alessandro Vaciago (1931–1993), kimyager ve kültür elçisi
• Gabriele Veneziano (d. 1942), teorik fizikçi ve sicim teorisinin kurucusu
• Emilio Veratti (1872–1967), sarkoplazmik retikulumu tanımlayan anatomi uzmanı
• Vito Volterra (1860–1940), Kalkülüs'ün modern gelişimini güçlü bir şekilde etkileyen matematikçi ve fizikçi
• Antonino Zichichi (d. 1929), nükleer fizik alanında çalışmış fizikçi
• Enzo Paoletti (1943–2018), Vaccinia'da yabancı antijenleri ifade etmek için teknolojiyi geliştiren İtalyan-Amerikalı virolog