İtalyan Sosyal Hareketi
| İtalyan Sosyal Hareketi Movimento Sociale Italiano | |
|---|---|
| Dosya:Italian Social Movement logo (1972-95).png | |
| Kısaltma | MSI |
| Kuruluş tarihi | 26 Aralık 1946 |
| Kapanış tarihi | 27 Ocak 1995 |
| Önceli | Cumhuriyetçi Faşist Parti |
| Ardılı | Ulusal İttifak |
| Gazete(ler) | Secolo d'Italia |
| İdeoloji | Neofaşizm Anti-komünizm İtalyan milliyetçiliği Muhafazakârlık Korporatizm |
| Siyasi pozisyon | Aşırı sağ |
.png){kind=link}
İtalyan Sosyal Hareketi (İtalyanca: Movimento Sociale Italiano, MSI) daha sonra İtalyan Sosyal Hareketi - Ulusal Sağ (İtalyanca: Movimento Sociale Italiano–Destra Nazionale, MSI-DN), İtalya'da aşırı sağcı, antikomünist eski siyasi parti.
Tarih
1945'te ortaya çıkan Ortalama İnsan (UQ) hareketinden bazı üyelerin bir araya gelmesiyle 1948'de kuruldu. 1950'lerin başlarında gösterdiği hızlı tırmanışı sürdüremediyse de parlamentoda öteki sağcı partilerin zaman zaman desteğine başvurduğu belirli bir güç kazandı. 1960'te kurulan koalisyona alınması büyük büyük protesto gösterilerine ve Hıristiyan Demokrat ağırlıklı hükümetin düşmesine yol açtı. MSI, 1972 genel seçimlerinde sağcı İtalyan Demokratik Monarşi Birliği Partisi'yle işbirliği yaparak Ulusal Sağ (DN) ittifakını oluşturdu. Ocak 1973'te iki parti MSI-DN adı altında resmen birleşti.
1976 seçimlerinde aşırılık yanlısı üyelerinin yoğun şiddet eylemlerine girişmesi üzerine, 26 ılımlı parlamenter partiden ayrılarak Ulusal Demokrasi (DN) adlı antifaşist yeni bir sağcı parti kurdu. Bu parti sonraki seçimlerde hiçbir başarı gösteremedi; MSI ise sandalye kazanmayı sürdürdü.
1970'ler boyunca ve 80'lerin başlarında İtalya'daki sağ kanat terörizmin tırmanışa geçmesi bazı parti üyelerinin daha da radikalleşerek nihayetinde partiden kopmalarına neden oldu. bu süreçte ana akım siyasi partiler tarafından daha da hoşgörülü yaklaşıldı. 1987'de Giorgio Almirante desteğini alan Gianfranco Fini partinin sekreterliğine getirildi. Ancak ertesi yıl Almirante'nin ölümü Fini'yi koruyucusundan ayrı bıraktı. Partinin gerilemesini engelleyemecek zayıf bir lider olarak görülen Fini, parti içi muhalefete karşı sert bir tutum takındı. 1990'dan Fini'nin yerine parti sekreterliğine seçilen Pino Rauti'nin anti-kapitalist söylemi, parti tabanıyla arasında uyumsuzluğa neden oldu. 1991 yılında Fini tekrar liderliğe getirildi.
Fini'nin partinin faşist kökenlerinden uzaklaşması parti içinde farklı hiziplerin doğmasına yol açtı. Fini'nin Sosyal Hareketi ılımlı bir partiye dönüştürme çalışmları kısa sürede parti içinde geniş bir destek buldu. 1990'ların başlarında İtalya'daki yolsuzluk skandalları neredeyse tüm ana akım partileri etkileyerek çözülmelerine neden oldu. Bu ortamda düzenlenen, 1993'teki Roma ve Napoli belediye başkanlığı seçimlerinde, MSI adayları Fini ile Benito Mussolini'nin torunu Alessandra Mussolini kazanamamalarına rağmen ciddi oy oranlarına ulaştılar.
1993'teki seçimlerde, Sosyal Hareket'in Roma ve Napoli'de, Kuzey Ligi'nin de Cenova ve Venedik gibi önemli merkezlerde sol adaylara karşı uğradıkları yenilgiler bir sağ ittifaka olan ihtiyacı gözler önüne serdi. 27 Mart 1994'te yapılan erken genel seçimlerde, İtalyan Sosyal Hareketi ile Kuzey Ligi'nin de içinde bulunduğu Silvio Berlusconi liderliğindeki "Özgürlükler Kutbu" adlı sağ ittifak mutlak bir zafer kazandı.
Ocak 1995'te MSI, bazı eski Hıristiyan Demokrasi üyelerinin katılımıyla ulusal-muhafazakar değerler çerçevesinde yeniden yapılanarak Ulusal İttifak (Alleanza Nazionale, AN) adını aldı.[1]