İçeriğe atla

İtalo-Dalmaçya dilleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İtalo-Dalmaçya
Orta Latin, Merkez Latin
Coğrafi dağılımİtalya
Fransa
Hırvatistan
SınıflandırmaHint-Avrupa
Alt bölümler

İtalo-Dalmaçya dilleri, Merkez Latin dilleri veya Orta Latin dilleri; İtalya'da ve Korsika'da konuşulan ve eskiden Dalmaçya'da konuşulmuş olan bir Latin dilleri grubudur.

İtalo-Dalmaçya dilleri şu şekilde ayrılabilir:[1]

  • İtalo-Latin, çoğu Merkez ve Güney İtalyan dilini kapsamaktadır.
  • Dalmaçya Latin, Dalmaçyaca ve İstriotçayı kapsamaktadır.

Latin dillerinin genellikle kabul edilen dört kolu Batı Latin dilleri, İtalo-Dalmaçya dilleri, Sarduca ve Doğu Latin dilleridir. Ancak İtalo-Dalmaçya dillerinin bu kollarda da sınıflandırılabileceği farklı yollar da bulunmaktadır:

Karşılıklı anlaşılabilirlik kriterini baz alarak Dalby, dört dil listelemektedir: İtalyanca (Toskanca), Korsikaca, Napolice-Sicilyaca-Merkez İtalyanca ve Dalmaçyaca.[2]

Dalmaçya Latin

[değiştir | kaynağı değiştir]

Venedikçe, Gallo-İtalik grubuna alınmadığında bazen İtalo-Dalmaçya grubuna dahil edilir ve genellikle İstriotça ile birlikte gruplandırılır. Fakat İstriotçanın aksine Venedikçe, Ethnologue[3] ve Glottolog[4] tarafından İtalo-Dalmaçya'ya dahil edilmez.[5][6]

İtalyanca; İtalya, İsviçre, San Marino, Vatikan ve Batı İstirya'da (Slovenya ve Hırvatistan'da) resmi dildir. Bugün hala daha yaygın olarak konuşulduğu Arnavutluk, Malta ve Monako'nun yanı sıra çeşitli alanlarda önemli bir rol oynadığı eski İtalyan Doğu Afrikası ve İtalyan Libyası bölgelerinde de eskiden resmi dildi. İtalyanca ayrıca Amerika ve Avustralya'daki geniş gurbetçi toplulukları tarafından da konuşulmaktadır. İtalyanca başta ve genel olarak Floransaca temelliydi, sonrasında neredeyse İtalya'daki bütün bölgesel dillerden derin bir şekilde etkilenirken ölçünlü telaffuz (Pronuncia Fiorentina Emendata 'İyileştirilmiş Floransaca Telaffuzu') Romaca (Romanesco) olarak baz alındı. İtalyancanın, Toskanca ve Floransaca varyantlarından farklı olmasının sebebi budur.[7]

Toskanca ve Korsikaca

[değiştir | kaynağı değiştir]

Merkez İtalyanca

[değiştir | kaynağı değiştir]

Merkez İtalyanca veya Orta İtalyanca; Lazio, Umbria, Orta Marche ile Abruzzo ve Toskana'nın küçük bölümlerinde konuşulmaktadır. Temelde Merkez lehçelerini, Kuzeybatı Merkez grubu ve Güneydoğu Merkez grubu şeklinde ikiye bölen Roma-Ancona hattı boyunca bölünmüştür. Romanın tarihi lehçesi Romanesco, çoğu Merkez grubu özelliklerini kaybetmiştir. 1500'lerde Roma'da konuşulan Antik Merkez lehçesi Eski Romanesco üzerine Floransaca yerleştirilmesiyle oluştuğundan dolayı Merkez grubunun düzenli bir parçası değildir

Güney İtalyanca

[değiştir | kaynağı değiştir]

Napolice (Neapolitano) veya İtalyan dilbilimindeki adıyla "orta güney lehçesi grubu"; Güney Marche, Abruzzo, Molise, Campania (Napoli dahil), Basilicata'da, Puglia ve Calabria'nın kuzeyinde ve Lazio'nun en güneyinde konuşulmaktadır.

Aşırı Güney İtalyanca

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sicilyaca veya İtalyan dilbilimindeki adıyla "aşırı güney lehçesi grubu"; Sicilya Adası'nda, Calabria ve Puglia'nın güneyinde, Campania'nın en güneyinde ve Cilento'da konuşulmaktadır.

Cilentoca hem Napolice hem de Sicilyacadan etkilenmiştir. Ek olarak diğer bazı Gallo-İtalik diller de Güney-Merkez İtalya'da konuşulmaktadır.

Yahudi İtalyancası (İtalkian)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yahudi İtalyancası veya İtalkian, Yahudi toplulukları tarafından 10. yy ve 20. yy arasında İtalya ve Yunanistan'da (Corfu ve Zante'de) kullanılmış İtalyanca varyantlarıdır.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Hammarström, Harald & Forkel, Robert & Haspelmath, Martin & Nordhoff, Sebastian. 2014. "Italo-Dalmatian" Glottolog 2.3 22 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. ^ David Dalby, 1999/2000, The Linguasphere register of the world's languages and speech communities. Observatoire Linguistique, Linguasphere Press. Volume 2. Oxford.[1][2] 11 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.[3] 27 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ "Venetian". Ethnologue. 3 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ "Venetian". Glottolog. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ "Istriot". Ethnologue. 9 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Istriot". Glottolog. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ La pronuncia italiana (Italian) 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. treccani.it
  8. ^ Harris, Martin; Vincent, Nigel (1997). Romance Languages. London: Routlegde. 0-415-16417-6.
  9. ^ Pellegrini G., Carta dei dialetti d'Italia, CNR – Pacini ed., Pisa, 1977
  10. ^ a b Calabrian in Italian: Calabrese (pl. Calebresi). Synonyms: Calabro, Calabra, Calabri, calabre (m., f., m.pl., f.pl.). Sicilian: calabbrìsi, calavrìsi.