İmmün tolerans

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İmmün tolerans veya immünolojik tolerans bağışıklık sisteminin bir antijene zarar vermediği genel süreçtir.[1] Bu süreç, vücudun kendi antijenlerine karşı bir bağışıklık yanıtı oluşturmadığı 'doğal' ya da 'self tolerans' şeklinde ya da bağışıklık sistemini manipüle ederek dış antijenlere karşı tolerans kazanılan 'indüklenen tolerans' şeklinde kendini gösterir. Üç şekilde oluşabilir: merkezi tolerans, periferal tolerans ve kazanılmış tolerans.

Bu süreç içerisinde genetik kusurlar sonucu otoimmün poliendokrin sendrom tip 1 (APS-1) ve immünodisregülasyon poliendokrinopati enteropati X-bağlı sendromu (IPEX sendromu) gibi otoimmün hastalıklara yol açar.[kaynak belirtilmeli]

Santral tolerans[değiştir | kaynağı değiştir]

Santral tolerans; işlevsel bağışıklık sistemi hücrelerine dönüşmeden önce bireyin kendi proteinlerine immün cevap veren lenfositlerin öldürülmesi işlemidir. Bu işlem lenfosit gelişimi sırasında timüs bezinde ve kemik iliğinde T ve B lenfositler için yapılır.[2][3]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Pontell, Emile B. (2008). Immune tolerance research developments. New York: Nova Biomedical. ISBN 1-60456-209-9. 
  2. ^ Sprent, J; Kishimoto H (2001). "The thymus and central tolerance". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 356 (1409). ss. 609-616. doi:10.1098/rstb.2001.0846. PMC 1088448 $2. PMID 11375064. 
  3. ^ Hogquist, K; Baldwin T; Jameson S (2005). "Central tolerance: learning self-control in the thymus". Nat Rev Immunol. 5 (10). ss. 772-782. doi:10.1038/nri1707. PMID 16200080. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]