İlk kolera salgını
İlk kolera salgını (1817 – 1824), aynı zamanda ilk Asya kolera salgını veya Asya kolerası olarak bilinen, Kalküta çevresinde oluşmuş ve Güneydoğu Asya, Ortadoğu, Doğu Afrika ve Akdeniz kıyılarına kadar yayılmış bir salgın hastalıktır.[1][2] Kolera daha önce birçok kez Hindistan'a yayılmışken, bu salgın daha da ilerledi; sona ermeden önce Çin ve Akdeniz'e kadar ulaştı. Bu salgının sonucunda Avrupa'nın baskısıyla bölgeye gönderilen Britanyalı askerler de dahil olmak üzere yüz binlerce kişi öldü. Salgın, 19. ve 20. yüzyıllar süresince hem Asya hem Avrupa'da yayılan birkaç kolera pandemisinin ilkiydi. Salgın, benzeri görülmemiş bir şekilde çok sayıda bölgeye yayılmış ve Asya'daki hemen hemen her ülkeyi etkilemiştir.
Kökeni ve yayılmasının başlaması[değiştir | kaynağı değiştir]
Kolera, Ganj nehri'nin alçakta kalan bölgelerine özgüdür.[1] Festival zamanlarında, nehri seyahat edenler sık sık hastalığa yakalanırlar ve Hindistan'ın diğer bölgelerine dönmeleriyle hastalığın yayılmasına neden olurlar. İlk kolera salgını da Jessore kasabasında benzer şekilde başladı.[3] Bazı epidemiyologlar ve tıbbi tarihçiler, salgının bir Hindu festivali olan Kumb Mela aracılığıyla küresel olarak yayıldığını öne sürmüştür.[4] Daha önceki salgınlar Bihar'ın Purnia şehrinde yaşanmıştır, ancak uzmanlar bu salgınların bir biriyle alakası olmadığını düşünmektedir. 1817 yılında, kolera Ganj deltasının etrafına yayılmaya başladı. 1817 yılının eylül ayında, hastalık Bengal Körfezi'nden geçerek Kalküta'ya vardı ve hızla kıtanın geri kalanına yayıldı. 1818 yılına gelindiğinde, hastalık batı sahillerindeki Bombay'da ortaya çıktı.
Salgının Hindistan dışındaki yerlere yayılması[değiştir | kaynağı değiştir]
Mart 1820'de hastalık Tayland'da tespit edildi, Mayıs 1820'de hastalık Bangkok ve Manila'ya kadar yayıldı, 1821'nin ilkbaharında hastalık Java, Umman ve Çin'deki Anhai şehrine ulaştı; 1822 yılında Japonya'da, Basra Körfezi'ndeki Bağdat'ta, Suriye'de ve Güney Kafkasya'da görüldü; 1823 yılında kolera Astrahan, Zanzibar ve Mauritius'a ulaştı.[1]
1824 yılında, salgın hastalık sona erdi. Bazı araştırmacılar, 1823-24 yılındaki soğuk kışın su kaynaklarındaki bakterileri öldürdüğünü savunmaktadır.[1]
Toplam ölümler[değiştir | kaynağı değiştir]
Salgının sebep olduğu ölüm sayısı hala bilinmemektedir. Belirli alanlarda çalışan akademisyenler ölüm sayısını tahmin etmiştir. Örneğin, Bangkok'ta hastalığa bağlı olarak 30.000 kişinin öldüğü tahmin edilmektedir. Semarang, Java'da Nisan 1821'de 1,225 insanın 11 gün içerisinde öldüğü tahmin edilmektedir.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e Hays, JN (2005). Epidemics and Pandemics: Their Impacts on Human History. ABC-CLIO. s. 193. ISBN 1-85109-658-2. 12 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2017.
- ^ "Cholera's seven pandemics". Canadian Broadcasting Corporation. 2 Aralık 2008. 30 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2008.
The first known pandemic of cholera originated in the Ganges River delta in India. The disease broke out near Calcutta and spread through the rest of the country. By the early 1820s, colonization and trade had carried the disease to Southeast Asia, central Asia, the Middle East, eastern Africa, and the Mediterranean coast. The death toll from this outbreak is not known, but based on the 10,000 recorded deaths among British troops, researchers estimate that hundreds of thousands across India succumbed to the disease. In 1820, 100,000 people died on the Indonesian island of Java alone. By 1823, cholera had disappeared from most of the world, except around the Bay of Bengal.
- ^ Dhiman Barua, William B. Greenough III, Cholera. p. 6
- ^ Susan R. Holman, Beholden: Religion, Global Health, and Human Rights. p. 37
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- "Cholera – biological weapons", Weapons of mass destruction, Global security, 24 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Haziran 2017.
