Sayfanın 20.26, 13 Ağustos 2019 tarihindeki hâli (değiştir) Yzkoc (mesaj \| katkılar) (çeviriye devam) ← Önceki sürümle aradaki fark		Sayfanın 20.42, 13 Ağustos 2019 tarihindeki hâli (değiştir) (geri al) Yzkoc (mesaj \| katkılar) (çeviriye devam) Sonraki sürümle aradaki fark →
'''Gelimer''' (asıl form muhtemelen '''Geilamir''',<ref>The name is attested in this form on coins and in an inscription; see J.B. Bury, ''[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/BURLAT/17*.html History of the Later Roman Empire]'' (London 1923), p. 126, n. 9.</ref> 480–553), [[Vandallar]] ve [[Alanlar]]ın kralıdır (530–534), [[Geç Antik Çağ]]'da [[Kuzey Afrika]]'daki [[Vandal Krallığı]]'nın son [[Cermenler\|Cermen]] hükümdarıdır. O zamanlar [[Aryanizm\|Arian]] olan Vandalların arasında, Katolikliğe dönmesi ile Vandal soylularını tedirgin eden [[Hilderik]]'i tahttan indirdikten sonra 15 Haziran 530 günü hükümdar oldu.<ref>The introduction of Arian Christianity to the Vandal nobility is discussed in H.E. Gieseche 1939. ''Die Ostgermanen und Arianismus'', esp. pp 167-99; the notorious Vandal persecutions of Catholic Christians in North Africa, recounted by the Catholic bishop [[Victor of Vita]], is translated by John R. C. Martyn, , 2008. ''Arians and Vandals of the 4th–6th centuries: annotated translations of the historical works by bishops [[Victor of Vita]] (''Historia persecutionis Africanae provinciae'') and [[Victor of Tonnena]]...'' (Cambridge), reviewed in ''The Journal of Ecclesiastical History'' '''61''', p 579f.</ref> Hilderik'i destekleyen [[Bizans İmparatoru]] [[I. Justinianus\|Justinianus]] ({{Hükümdarlık dönemi\|527\|565}}) kısa süre sonra [[Vandallar Savaşı\|Vandallara savaş]] ilan etti. Haziran 533'de, [[Belisarius]] komutasında sefer gücü yolladı, Eylül başı Afrika'ya ulaştılar. Bu arada, Vandal toprağı olan [[Sardinya]]'nın [[Gotlar\|Got]] valisi [[Godas]], Gelimer'e isyan edip, bağımsızlık için Justinianus ile görüşmeye başladı. Justinianus'un planlarına aymaz veya hakir gören Gelimer, isyanı bastırmak için Afrika'da müteşekkil ordunun büyük kısmından oluşan bir güç tertip edip, kardeşi [[Tzazo]] komutasında, yolladı. Belisarius karaya çıktığında hiç bir dirençle karşılaşmadı.<ref>Hodgkin, III, 669.</ref>▼ Karaya çıkan Belisarius hemen [[Kartaca]]'ya yürüdü, nihayetinde Kartaca'nın 10 mil uzağında [[Ad Decimum Muharebesi\|Ad Decimum]]'da 13 Eylül günü Hilderik ile karşılaştı. 11,000 ile 17,000 arası az bir kuvvet olmalarına rağmen Vandallar 'e kadar sayısız olmasına rağmen eşit bir şekilde savaştı, savaş Gelimer'in kardeşi Ammatas öldürülünce Gelimer cesaretini kaybetti ve kaçtı. 14 Eylül günü Belisarius, Kartaca'ya girip sarayında Gelimer için hazırlanmış şölende yemek yedi. Fakat Hilderik'i kurtarmakta geç kalmıştı, imparatorluk ordusunun geldiği haberiyle Gelimer'in emriyle çoktan öldürülmüştü.<ref>Procopius, ''De Bellus'' III.17.11. Translated by H. B. Dewing, (Cambridge: Loeb Classical Library, 1979), vol. 2 p. 153</ref> ▲Hilderik'i destekleyen [[Bizans İmparatoru]] [[I. Justinianus\|Justinianus]] ({{Hükümdarlık dönemi\|527\|565}}) kısa süre sonra [[Vandallar Savaşı\|Vandallara savaş]] ilan etti. Haziran 533'de, [[Belisarius]] komutasında sefer gücü yolladı, Eylül başı Afrika'ya ulaştılar. Bu arada, Vandal toprağı olan [[Sardinya]]'nın [[Gotlar\|Got]] valisi [[Godas]], Gelimer'e isyan edip, bağımsızlık için Justinianus ile görüşmeye başladı. <!--▼ Gelimer, ignorant or contemptuous of Justinian's plans, sent a large army consisting of most of the available army in Africa under his brother [[Tzazo]] to crush the rebellion, meaning that the landing of Belisarius was entirely unopposed.<ref>Hodgkin, III, 669.</ref> Gelimer, Bizans takibinde kaçabildi ve Sardinya'dan dönen Tzazo, Vandal ordusuyla birleşip bu sefer Kartaca'nın 20 mil uzağında [[Tricamarum Muharebesi\|Tricamarum]]'da Belisarius ile Aralık 533'de karşılaştı. On landing, Belisarius immediately marched for Carthage, finally meeting resistance on 13 September when he was confronted by Gelimer at [[battle of Ad Decimum\|Ad Decimum]], 10 miles from [[Carthage]]. Although outnumbered 11,000 to 17,000 the battle was evenly fought by the Vandals until Gelimer's brother Ammatas was killed, at which time Gelimer lost heart and fled. On 14 September 533, Belisarius entered Carthage and ate the feast prepared for Gelimer in his palace. However, Belisarius was too late to save the life of Hilderic, who had been slain at Gelimer's orders as soon as the news of the landing of the imperial army came.<ref>Procopius, ''De Bellus'' III.17.11. Translated by H. B. Dewing, (Cambridge: Loeb Classical Library, 1979), vol. 2 p. 153</ref> ▲<!-- However, Gelimer had escaped the Roman pursuit, and on the return of Tzazo from Sardinia the combined Vandal army met Belisarius in battle, this time at a place called [[Battle of Tricamarum\|Tricamarum]] about 20 miles from Carthage (December 533). This battle was far more stubbornly contested than that of Ad Decimum, but it ended in the utter rout of the Vandals and, once more, the flight of Gelimer. He retreated to ''Mons Pappua''<ref>For possible location of ''Mons Pappua'' see J. Desanges, 1959."La dernière retraite de Gélimer", ''Cahiers de Tunisie'' '''7''', pp 429-435.</ref> (maybe in the [[Mount Edough]], near [[Annaba]])<ref>John Reynell Morell, ''Algeria: The Topography and History, Political, Social, and Natural, of French Africa'', London: Nathaniel Cooke, 1854, [https://books.google.fr/books?id=REVCAAAAIAAJ&pg=PA197&dq=gelimer+mount+edough+pappua+mons&hl=fr&sa=X&ved=0ahUKEwis_PqjlLfhAhVJ8OAKHZc0A4MQ6AEIQTAE#v=onepage&q=gelimer%20mount%20edough%20pappua%20mons&f=false p. 197].</ref> on the border of [[Numidia]], where he soon found himself besieged by Byzantine forces under [[Pharas the Herulian\|Pharas]]. According to [[Procopius]], when summoned to surrender Gelimer instead asked Pharas to send him a loaf of bread, a sponge, and a lyre, to make the winter months on Pappua more bearable.<ref>Procopius, ''De Bellus'' IV.6.20; translated by Dewing, vol. 2 pp. 259f</ref> Finally, in March 534, with his followers and their children starving and realizing he had no chance of regaining his kingdom, Gelimer surrendered to Belisarius and accepted the Romans' offer of vast estates in [[Galatia]] where he lived to be an old man. According to Byzantine chronicles, on his abdication he achieved some degree of anecdotal fame by crying out the verse from [[Ecclesiastes]], 'Vanity of vanities, all is vanity' during Justinian's triumph in Constantinople.<ref>Edward Gibbon, [http://www.sacred-texts.com/cla/gibbon/04/daf04010.htm ''Decline and Fall of the Roman Empire'', Vol. 4: Chapter 41: Conquests Of Justinian, Character Of Balisarius. Part II]</ref>

Gelimer (değiştir)

Sayfanın 20.42, 13 Ağustos 2019 tarihindeki hâli