Albertus Magnus

Albertus Magnus, Derin ve çok geniş kapsamlı bilgisiyle, ortaçağda kendisine doktor üniversalis unvanı verilmiş olan 13. yüzyıl Alman düşünürü.

Zamanının hemen her alandaki tüm bilgilerini serimleyip yorumlayışıyla ün kazanmış olan Büyük Albertus, inanç ve vahiy yoluyla kazanılan bilgiyi birbirinden ayırmış ve bu ikisinin birbirine karşıt olmadığını söyleyerek inanç için bir hakikat, akıl için de ona çelişik bir hakikat bulunmadığını iddia etmiştir.

Simya ve astroloji ile de ilgilenmiştir.

Biyografi

Albert, Bollstadt Kontu'nun en büyük oğluydu. 1200' den önce doğduğu düşünülen Albertus Magnus, birçok kaynağa göre 1280 yılında öldüğünde 87 yaşındaydı. Muhtemelen Bavyera' da, Lauingen' de doğmuştur, kendisine "Lauingen' li Albert" demişti ama bu basit bir şekilde bir aile ismi de olabilir.

Muhtemelen başlangıçta Aristoteles' in kitapları ile Padova Üniversitesi' nde eğitim gördü. Kutsal Bakire Meryem ile tanışması Albertus' un Kutsal Tarikatlar' a katılmaya ikna olmasını sağlamıştır. 1223 yılında ailesi istemese de Dominikan Tarikatı' nın bir üyesi oldu ve Bolonya ve başka yerlerde teoloji öğrendi. Köln' de bir hocanın yerine geçmesi için seçildi, burada Dominikan Tarikatı' nın bir evi vardı ve birkaç yıl Regensburg, Freiburg, Strasbourg ve Hildesheim' da hocalık yaptı.

Köln' deki görev süresi boyunca Summa de bono' yu yazdı. 1245 yılında Albert din alimi oldu, Dominikan Tarikatı' nda böyle bir saygınlığa daha önce hiçbir Alman ulaşmamıştı. Bu olaylara müteakiben Paris Üniversitesi' nde tam zamanlı profesör olarak teoloji okutmaya başladı ve bu zamanlarda Thomas Aquinas Albertus' tan öğrenim görmeye başladı.

Albert Aristoteles' in neredeyse tüm yazılarını yorumlayan ilk kişi oldu ve böylelikle onları daha geniş akademik çalışmalar için ulaşılabilir hale getirdi. Aristo' nun çalışmaları onu İbn-i Sina, İbn-i Rüşd gibi Müslüman bilim adamlarının çalışma ve öğretilerini yorumlamaya götürdü ve bu durum Albert' in akademik düşünmenin kalbine inmesini sağladı.

1254 yılında Albert Dominikan Tarikatı'nın dini yöneticisi halie geldi ve tarikat içi yükümlülüklerini büyük bir özenle yerine getirdi. Bu görev boyunca Dominikanlar' ı Paris Üniversitesi' nin saldırıları karşısında savundu, St. John' u eleştirdi ve İslam filozofu İbn-i Rüşd' den yanlış algıladıklarını cevapladı.

1260 yılında Papa Alexander IV tarafından Regensburg piskoposu yapıldı, üç yıl sonra istifa etti. Görev süresince at sürmeyi reddederek alçakgönüllülüğü konusundaki saygınlığını arttırdı. 1263' te Papa Urban IV onu piskopos görevinden aldı ve Almanca konuşulan ülkelerde Sekizinci Haçlı Seferi için vaaz vermesini istedi. Bundan sonra Albertus daha çok görüş ayrılıklarına düşen partilerin ara bulucusu olarak bilinmeye başlandı. Köln' de sadece Almanya' nın en eski üniversitesinin kurucusu olarak değil, aynı zamanda Köln halkı ve kilise arasındaki çatışmaları sonlandırarak isim yaptı. Onun son uğraşları arasında eski öğrencisi Thomas Aquinas' ın inancını savunması vardı. Thomas Aquinas' ın 1274' teki ölümü Albert' i yasa boğdu (Doğrulanamayan bir menkıbeye göre Aquinas' ın öğretilerini savunmak için Paris' e gitmiştir).

1278 yılında sağlığındaki çöküşten sıkıntı çekmeye başladı, 15 Kasım 1280 yılında, Köln' deki Dominikan manastırında öldü.

Yazıları

Albert' in yazıları 1899' da toplandı ve otuz sekiz cilt kadardı. Bunlar Albertus Magnus' un verimliliğini ve mantık, teoloji, botanik, coğrafya, astronomi, mineraloji, simya, zooloji, fizyoloji, frenoloji, adalet, hukuk, arkadaşlık ve aşk gibi konulardaki ansiklopedik bilgi birikimini göstermiştir. Aristoteles'in tüm çalışmalarını özümsemiş, değerlendirmiş, yorumlamış, Arap yorumcuların Latince çevirilerini ve notlarını derlemiş, kilise doktrinine uygun şekilde sistemleştirmiştir. Aristo' nun en modern bilgi birikimi Albertus tarafından korunmuş ve sunulmuştur.

Erken dönem teolojik çalışmaları üç cilt olarak Peter Lombard' ın Magister Sententiarum ve iki cilt olarak Summa Theologiae kitaplarının tefsiridir.

Albert' in çalışmaları teolojik olmaktan çok felsefi olmuştu. Felsefi çalışmalar genel olarak Aristoteles' in çalışmalarının yorumlanışı ve Aristo' nun görüşleriyle alakalıydı. Albert Aristoteles' in doğa felsefesine yaklaşımı Hristiyan felsefesinin doğal düzenine hiçbir engel teşkil etmeyeceğine inanıyordu.

Kaynakça

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Albertus_Magnus