Gözleve: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
söz konusu linkte hiç bir şey yazmıyor bile
Etiket: referans etiketleri kaldırıldı
YBot (mesaj | katkılar)
k Seçkin içerik şablonları kaldırılarak ilgili tanımlar Vikiveri'ye aktarıldı
44. satır: 44. satır:


[[Kategori:Evpatorya| ]]
[[Kategori:Evpatorya| ]]

{{Link KM|uk}}
{{Link SM|uk}}

Sayfanın 19.28, 20 Aralık 2014 tarihindeki hâli

Şablon:Kırım'daki kasaba

Evpatorya[1][2] veya Evpatoriya[3][4] veya Yevpatoriya[5] ya da Kezlev[6] (Kırım Tatarcası: Kezlev, Osmanlı döneminde: Gözlöve, Gözleve[2], Ukraynaca: Євпаторія, okunuşu : Yevpatoriya, Rusça: Евпатория) Ukrayna’nın Kırım Özerk Cumhuriyeti'nde yer alan bir şehirdir.

Tarihçe

Bir Antik Yunan kolonisi olan ve geçmişte Kerkinitis (Κερκινίτης) adıyla anılan Evpatorya'ya ilk kez MÖ 500 yıllarında yerleşime açıldı. Pontus Kralı VI. Mithridates'in Kırım'ı ele geçirmesinden sonra şehrin adı, Eupator olarak değiştirildi. Kabaca 7. yüzyıldan 10. yüzyıla kadar Hazar Kağanlığı'nın egemenliğinde kalan şehir, Güsliev (Güzel ev) olarak anılmaktaydı.[7]

Evpatorya, daha sonra Kıpçakların, Moğol İmparatorluğu'nun ve Kırım Hanlığı'nın bir şehri olmuştur. Kırım Hanlığı döneminde Kırım Tatarları tarafından Kezlev olarak adlandırılan şehri Osmanlılar Gözleve olarak tanımlamaktaydı.

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ "Ukrayna'da bir binada patlama: 9 ölü"
  2. ^ a b Şevket Süreyya Aydemir, Makedonyaʼdan Orta Asyaʼya Enver Paşa, C.III, 1970, s. 494, 498.
  3. ^ Hasan Celâl Güzel, Ali Birinci, Genel Türk Tarihi, C. 10, Yeni Türkiye, ISBN 975-6782-62-5, s. 110, 112.
  4. ^ Çetin Çelik, Sovyetler Birliğindeki yeraltı enerji kaynakları ve madencevherleri (MTA, PDF dosyası)
  5. ^ Ukrayna Büyükelçiliği
  6. ^ G. V. Dlujnevskaya, Hakan Kırımlı (Haziran 2006). "Eski fotoğraflarda bir zamanlar Kırım". Türk Tarih Kurumu. ss. sf. 1. ISBN 975-16-1862-2. 
  7. ^ Brutzkus, Julius (1944). "The Khazar Origin of Ancient Kiev", Slavonic and East European Review, sf. 118