Reîsü'l-küttâb: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
Değişiklik özeti yok |
k →Ayrıca bakınız: yazım düzenlemesi |
||
| 17. satır: | 17. satır: | ||
* [[Ahmed Atif Efendi]] |
* [[Ahmed Atif Efendi]] |
||
== Ayrıca |
== Ayrıca bakınız == |
||
* [[Nişancı]] |
* [[Nişancı]] |
||
* [[Hariciye Nazırlığı]] |
* [[Hariciye Nazırlığı]] |
||
Sayfanın 16.26, 26 Mayıs 2013 tarihindeki hâli
Avrupalı Sefir (Elçi)
Reis-ül Küttab
Buhara Sefiri
İç Ağası (Sadaret Dairesi Memuru)
Reis-ül Küttab, (Osmanlıca:رأيس الكتاب) Osmanlı Devletinde Hariciye Nazırlığı'nın (Dışişleri Bakanlığı) kurulmasından önceki dönemde dışişlerinden sorumlu devlet görevlisiydi.
Reis-ül Küttablık görevi Osmanlı Devletinde ilk defa 1453 yılında İstanbul'un fethi sonrasında oluşturuldu. Osmanlı Devleti'nin yükselme döneminde Reis-ül Küttablık henüz Divan-ı Hümayun düzeyinde bir görev değildi. Reis-ül Küttablar o dönemde Nişancıların emrinde çalışırlar, yurtdışıyla yapılan yazışmaları kaleme alırlardı. 1650 yılından sonra Reis-ül Küttablar protokolde Nişancıdan sonra gelmekle beraber , dış siyasete ait işlerden tek başına sorumlu hale geldiler. Nişancılar bu tarihten sonra yalnız diğer kanuni işlerle uğraşır hale geldiler[1]. Giderek önemi artan Reis-ül Küttablık kurumu 1836 yılında yerini Hariciye Nazırlığı'na bıraktı.
Bazı Reis-ül Küttablar
- Ömer Avni Efendi
- Rami Mehmed Paşa (1696-1703)
- Acem Bekir Efendi (1704, 1711, 1713)[2]
- Mehmed Raşit Efendi
- Abdürrezzak Efendi[3]
- Koca Ragıp Paşa
- İbrahim Münib Efendi
- Naili Abdullah Paşa
- Mahmud Raif Efendi
- Mehmed Said Galip Paşa
- Ahmed Atif Efendi