Tevbe Suresi: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
| 14. satır: | 14. satır: | ||
}} |
}} |
||
'''Tevbe Suresi''' ( |
'''Tevbe Suresi''' ''(Arapça:'' '''سورة التوبة''''')'' veya '''Beraa Suresi''', [[Kur'an]]'ın [[Medine]]'de nazil olan, başında [[Besmele]] bulunmayan, 129 ayetlik bir suresi. |
||
Mushaf'ta 9. sırada yer alır. Kendisinden önce [[Enfal Suresi|Enfal]], kendisinden sonra [[Yunus Suresi]] suresi yer alır. |
Mushaf'ta 9. sırada yer alır. Kendisinden önce [[Enfal Suresi|Enfal]], kendisinden sonra [[Yunus Suresi]] suresi yer alır. Adını, Allah'ın kendisine samimiyetle inanan ve tövbe edenleri affedeceğini bildirdiği 104. ayetinden almaktadır. Surede başlıca, yaptıkları antlaşmalara bağlı kalmayan düşmanlarla ilişkilerin kesilmesi, antlaşmalara bağlı kalanlara karşı ise antlaşmalara bağlı kalınmasının gerekliliği; Kur’an’ın müslümanlar üzerinde oluşturduğu etki ve Peygamber’in müslümanlar adına duyduğu endişe söz konusu edilmektedir. |
||
Tevbe Suresi, Mekkeli [[müşrik]]lere bir uyarı niteliğindedir. Keza ilk ayeti de bu yönde bir uyarıyla başlamaktadır: |
|||
:''Allah ve Resûlünden,kendileriyle antlaşma yapmış olduğunuz müşriklere bir ültimatomdur.'' |
|||
Tevbe Suresi'nin başında [[besmele]] bulunmaması hakkında İslam bilimcileri 2 iddia öne sürmüşlerdir. Birinci ve en çok kabul gören ilk iddiaya göre -ki [[Ali]]'nin bir rivayetine dayanır-; surenin yaptıkları antlaşmaları bozan müşriklere bir uyarı niteliği taşımasından dolayı başına besmele yazılmamıştır. Çünkü besmelede [[Rahman]] ve [[Rahim]] isimleri geçmekte, bu da Allah'ın şefkat ve affedici özelliklerini barındıran iki isim olmasından dolayı müşriklere affın ve şefkakin söz konusu olmamasıdır. İkinci iddiaya göre ise bu sure [[Enfal Suresi]]'nin devamı niteliğinde olduğundan ayrı bir sure olarak algılanmamış ve Müslümanlar tarafından besmelesiz olarak yazılagelmiştir. |
|||
{{Sure|[[Maide Suresi]]|[[Nasr Suresi]]}} |
{{Sure|[[Maide Suresi]]|[[Nasr Suresi]]}} |
||
Sayfanın 14.55, 24 Şubat 2012 tarihindeki hâli
Tevbe Suresi (Arapça: سورة التوبة) veya Beraa Suresi, Kur'an'ın Medine'de nazil olan, başında Besmele bulunmayan, 129 ayetlik bir suresi.
Mushaf'ta 9. sırada yer alır. Kendisinden önce Enfal, kendisinden sonra Yunus Suresi suresi yer alır. Adını, Allah'ın kendisine samimiyetle inanan ve tövbe edenleri affedeceğini bildirdiği 104. ayetinden almaktadır. Surede başlıca, yaptıkları antlaşmalara bağlı kalmayan düşmanlarla ilişkilerin kesilmesi, antlaşmalara bağlı kalanlara karşı ise antlaşmalara bağlı kalınmasının gerekliliği; Kur’an’ın müslümanlar üzerinde oluşturduğu etki ve Peygamber’in müslümanlar adına duyduğu endişe söz konusu edilmektedir.
Tevbe Suresi, Mekkeli müşriklere bir uyarı niteliğindedir. Keza ilk ayeti de bu yönde bir uyarıyla başlamaktadır:
- Allah ve Resûlünden,kendileriyle antlaşma yapmış olduğunuz müşriklere bir ültimatomdur.
Tevbe Suresi'nin başında besmele bulunmaması hakkında İslam bilimcileri 2 iddia öne sürmüşlerdir. Birinci ve en çok kabul gören ilk iddiaya göre -ki Ali'nin bir rivayetine dayanır-; surenin yaptıkları antlaşmaları bozan müşriklere bir uyarı niteliği taşımasından dolayı başına besmele yazılmamıştır. Çünkü besmelede Rahman ve Rahim isimleri geçmekte, bu da Allah'ın şefkat ve affedici özelliklerini barındıran iki isim olmasından dolayı müşriklere affın ve şefkakin söz konusu olmamasıdır. İkinci iddiaya göre ise bu sure Enfal Suresi'nin devamı niteliğinde olduğundan ayrı bir sure olarak algılanmamış ve Müslümanlar tarafından besmelesiz olarak yazılagelmiştir.