Pierre-Jean de Béranger: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Luckas-bot (mesaj | katkılar)
k r2.7.1) (Bot: Ekleniyor: hu:Pierre-Jean de Béranger
31. satır: 31. satır:
[[es:Pierre-Jean de Béranger]]
[[es:Pierre-Jean de Béranger]]
[[fr:Pierre-Jean de Béranger]]
[[fr:Pierre-Jean de Béranger]]
[[hu:Pierre-Jean de Béranger]]
[[it:Pierre-Jean de Béranger]]
[[it:Pierre-Jean de Béranger]]
[[ja:ピエール=ジャン・ド・ベランジェ]]
[[ja:ピエール=ジャン・ド・ベランジェ]]

Sayfanın 13.14, 20 Şubat 2012 tarihindeki hâli

Pierre-Jean de Béranger
Paris'te, Square du Temple Garden'de heykeltraş Henri Lagriffoul tarafından yapılan heykeli.

Pierre-Jean de Béranger, (d. 19 Ağustos 1780, Paris - ö. 16 Temmuz 1857), Fransız şarkı sözü yazarı, şair.

Paris'in aristokrat olmayan bir ailesinde doğan Béranger'in babası, bir otelde odacı olarak çalışan az eğitim almış bir kişiydi. Béranger, Péronne adlı okulda Jean-Jacques Rousseau ilkeleriyle eğitim aldı, siyaset ve savaş öğrenimi gördü. Racine ve Voltaire'in drama üzerine görüşlerinden etkilendi. 1802 yılında şarkı sözü yazmaya başladı. En bilinen şiiri, tanrının insanlara seslenişi adına yazdığı Tanrı Baba, Sabahattin Eyüboğlu tarafından Türkçeye çevrilmiş, Ruhi Su tarafından bestelenmiştir.

Önce basımcılık yaptı, sonra babasının bankasının başarısız girişimlerine katıldı. Hükümeti eleştiren şiirleri ve şarkıları yüzünden üniversitedeki yazıcılık görevinden alındı (1809). Buna karşılık yapıtlarındaki halkçı, liberal ve yurtsever özellikleri nedeniyle çabucak üne kavuştu: en yalın biçimiyle kilise karşıtlığından da, parlak Napoleon destanından da konular çıkardı ve sıradan insanların ilginç portrelerini çizdi (Lisette). Büyük bir hayranlık uyandırdı, kimilerince (Stendhal, ve 16 yaşında onun gibi olmayi düşleyen (Mallarme) çağın en büyük şairi olarak kabul edildi, herkesten saygı gördü ya da en azından öyle kabul edildi (Chateaubriand), kimilerinde de korku uyandırdı. Her türlü unvan ve onuru (bu arada Akademi üyeliğini) geri çevirdi, siyasal kavgaya girmektense özgür kalmayi yeğledi ve "kendine rağmen" Paris halkının oylarıyla geldiği milletvekili görevinden istifa etti.(1848) Bundan sonra manevi otoritesinin zayıfladığını farkeden yeni yazarlar (Baudealire, Flaubert, Bouilhet, vb.) yapıtının bayağı ve kof yanlarını ortaya koyarak "ulusal şairin" silinip unutulmasına yol açtılar. Ancak Beranger, 20. yüzyıl başında eskiye özlem duyan ulusçular ve daha sonra Marksistler tarafından bambaşka bir açıdan yeniden keşfedildi.

Başlıca eserleri

  • Chansons (Şarkılar, 5 ciltli)
  • Ma Biographie (Biyografim)
  • Le roi d'Yvetot (Yvetot'nun Kralı)

Kaynakça

Dış bağlantılar