Çin'in uç noktaları

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bu sayfa, hem küresel hem de ulusal açıdan Çin'deki uç noktaları'nın listesidir.

Çin'deki küresel uç noktaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Rakım[değiştir | kaynağı değiştir]

Taşımacılıkla ulaşılabilen en yüksek noktalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Arabayla ulaşılabilen en yüksek nokta olduğu düşünülen Semo La.
  • Yol (dağ geçidi): Büyük ihtimalle 5.565 metredeki Semo La[kaynak belirtilmeli], ancak bu "taşımacılıkla ulaşılabilirliğin" tanımına göre değişir. Tibet'te arabayla geçilebilen daha yüksek geçitler de olabilir, ancak sınırlı bilgi ve erişim nedeniyle bunlar bilinmemektedir. Daha fazla bilgi için Khardung La sayfasına bakınız.
  • Tren: Çinghay-Tibet sınırındaki Tanggula Dağları'nın içinde 5.072 m yükseklikteki Tanggula Geçidi.
  • Havalimanı: Siçuan eyaletinde 4.411 metre yükseklikteki Daocheng Yading Havalimanı.[1]

En yüksek coğrafi özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bunların hepsi ya kısmen ya da tamamen Tibet Özerk Bölgesi'nin içerisinde bulunmaktadır.

Erişilmezlik[değiştir | kaynağı değiştir]

Ülke kapsamındaki uç noktaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Rakım[değiştir | kaynağı değiştir]

Enlem ve boylam[değiştir | kaynağı değiştir]

Asya kıtasının üzerindeki toprakta[değiştir | kaynağı değiştir]

Tüm Çin toprakları içerisinde[değiştir | kaynağı değiştir]

Demiryolu istasyonları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "China opens world's highest civilian airport". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2013. 
  2. ^ "The Highest Lake in the World". 30 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2007. 
  3. ^ "The Mystery of World's highest river and largest Canyon" (İngilizce). 21 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2007. 
  4. ^ "Island Superlatives". 18 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2007. 
  5. ^ "Railway reaches China's easternmost county" (İngilizce). China Daily. 19 Aralık 2012. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2017.