Mehmed Şemseddin Paşa

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mehmed Şemseddin Paşa
Osmanlı Dönemi Devlet Adamı
Kişisel bilgiler
Doğum 1855
Çerkesya, Ubıh Bölgesi
Ölüm 1917
İstanbul, Türkiye
Ödülleri Mecidiye NişanıOsmaniye Nişanı

Mehmed Şemseddin Paşa (d. 1855 Kuzey-Batı Kafkasya'nın Ubıh Bölgesi - ö.1917, İstanbul), Osmanlı Devleti döneminde önemli görevlerde bulunan Çerkes - Ubıh kökenli bir devlet adamıdır.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Çerkeslerin Ubıh Kabilesi'ne mensup olan Mehmed Şemseddin Paşa, Hacızade Osman Bey'in oğludur. 1855 tarihinde Kuzey-Batı Kafkasya'da Ubıh memleketinde doğdu. Ailesi 1864 yılında Kafkasya'dan önce Samsun'a, daha sonra da İstanbul'a göç etti. Eğitimine çocukluğuna adım attığı Kafkasya'da başlayan Mehmed Şemseddin, İstanbul'daki Hafız Paşa Sıbyan Mektebi'ni bitirdikten sonra Fatih ve Beşiktaş Rüşdiye Mekteplerinde okudu. Mekteb-i Sultani (Galatasaray Lisesi)'den mezun olduktan sonra 1880 yılında Mülkiye Mektebi’ni birincilikle bitirdiği için doğrudan saray kâtipliğine tayin oldu. 1880-1882 yıllarında birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf rütbeleri aldı. Bir sene sonra da Osmanî nişanları aldı.[1]

Devlet Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1884'te Atina elçiliği başkâtipliğine tayin edildi. Yunan meselesinde yabancı devlet elçileriyle beraber Osmanlı elçisi Feridun Bey’in Atina’yı terk etmesiyle konsolosluk hizmetinde bulundu.
  • 1887 de Hariciye Nezareti Elçilik Müdüriyetine yükseldi.
  • 1888 de Fas hükümetine ilişkin müzakere için Madrid’de toplanacak konferansa delege tayin olunduysa da konferans dağıldığından gidemedi.
  • 1891 de gümüş Girit madalyası ve 1892'de de Mecidiye Nişanı aldı.
  • Abbas Hilmi Paşa’nın Mısır Hidivliği'ne tayini üzerine Ferman-ı Ali’yi bildirmeye memur edilen heyet ile beraber 1892 de Mısır’a gitti ve yirmi iki gün sonra döndü.
  • 1893 yılında Bükreş Elçiliğine tayin edildi. Daha sonra elçiliğe Şakir Paşanın atanması üzerine, Romanya Kralı, Şemseddin Bey’in de kalması şartıyla Şakir Paşa'nın elçiliğini kabul edebileceğini bildirdi. Şakir Paşanın memuriyeti kabul edildi fakat Şemseddin Bey de bir sene müddetle tam maaş alarak görevine devam etti.
  • 1895'te Romanya hükümetinden birinci derece "Etval dö Romani" nişanı alarak Bükreş’ten ayrıldı. Aynı yıl Tahran elçiliğine tayin oldu ve 1896 da bir üst rütbe verildi.
  • 1896 da İran hükûmetinden murassa şir ve hurşid nişanları aldı. Münif Paşanın elçiliğe tayini üzerine 1896 de geri döndü.
  • 1897 de Van Valiliğine tayin edildi ve aynı yıl Valilikten istifa etti.
  • İran şahı Muzaffereddin Şah İstanbul’a gelişinde Şemseddin Paşayı Tahran Elçiliğine yeniden istemesi üzerine 1898 de ikinci defa Tahran elçiliğine tayin edildi ve birinci derece Osmaniye Nişanı rütbesi verildi.
  • 1908 de Meşrutiyet ilan edilince kurulan yeni kabinede Vakıflar Bakanı oldu.
  • 1909 yılında emekliliğini istedi.
  • Trablusgarp ve Bingazi’nin muhtariyet ile idare edilmeye başlaması üzerine 1912 yılında beş sene müddet ve Vezirlik rütbesi ile Libya ya Sultan Mehmet Reşat tarafından, Sultan Nâib-i “Sultan vekili” olarak tayin edildi.

Sosyal Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Mehmed Şemseddin Paşa Türkçe, Arapça ve Fransızca okuyup yazabiliyordu. Farsça ve Almanca'ya da aşina olup Çerkesçe de biliyordu. Evkaf Nazırı iken Millet Meclisinde Arap mebuslarının sataşmasına, Arapça güzel bir cevap vermiş ve bu olay üzerine yapımcı Saffet Nezihi Bey "İzah ve intizah" adlı bir de komedi yazmıştı. Şemseddin Paşa Mısır Fevkalade Komiseri Çerkes Rauf Paşanın damadı, Çerkes Teavun (yardım) Cemiyetinin üyesi ve Türkiye'de ilk kez Latin harfleri ile yayınlanan Guaze gazetesinin yönetici ve yazarı idi. Kitap halindeki eserleri: Hesb’ı Nazari ve Çerkes Hatt’ı Umumidir. 1917 yılında İstanbul’da öldü.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel
  1. ^ BOA {Başkanlık Osmanlı Arşivi}, DH.SAİD.d 10 / 959
Genel
  • BOA [Başkanlık Osmanlı Arşivi, DH.SAİD.d 10/959]
  • Evkaf-ı Hümayun Nezaretinin Tarihçe-i Teşkilatı ve Nüzzarın Teracüm-ü Ahvali Şehzadebaşı Evkaf-ı İslamiye Matbaası İstanbul 1919. s.212-215
  • İzzet Aydemir, Muhaceretteki Çerkes Aydınları, Nart Yayıncılık, Ankara 1991 s. 85-86-124
  • Alaettin Gövsa, Türk Meşhurları Ansiklopedisi, İstanbul 1946,s.367
  • Guaze Gazetesi, İstanbul, Nisan 1911,sayı:1 - 3