Şahab

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Şahab bir isim olmakla beraber, gökyüzünde parlayan yıldız ya da göktaşı anlamına geliyor.

Şahab, bir İslam dini terimi.

Şahab, İslam dininin kutsal kitabı Kur'an'da, yeryüzünü dinlemek için göğe yaklaşan cinlere Allah tarafından gönderilen yakıcı bir ışık olarak tanımlanır. Cinler önceleri, yeryüzünden haber almak için göğün bazı mevkilerine yerleşir ve dinlerdi. Ancak bu sonradan men edilir. Cinler, yeryüzüne yaklaştıklarında kendilerini yakıcı bir ışık karşılamaktadır.

Kur'an'da İlgili Ayetler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu konuyla ilgili ayetler Cin suresi 8-9'dur. Ayetler şöyledir:

"8. 'Kuşkusuz biz göğe ulaşmak istedik, fakat onu çetin bekçilerle ve yakıcı ışıklarla dolu bulduk.'

9. 'Hâlbuki biz, (daha önce) göğün bazı yerlerinde gayb haberlerini dinlemek için otururduk. Fakat şimdi her kim dinlemeye kalkacak olursa, kendini gözetleyen yakıcı bir ışık bulur.' "

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]