Dolmuş

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İstanbul'da bir dolmuş

Dolmuş, kişisel taşımacılık ile geleneksel otobüs taşımacılığı arasında bir noktaya düşen, genellikle otobüslerdeki gibi belli bir güzergâhı olan, fakat otobüslerin aksine yolcu indirip bindirmek için en fazla birkaç durağı olan ve otobüslere kıyasla daha hızlı bir ulaşım sunan ve kalkış-varış vakitleri belirli olmayan bir ulaşım aracıdır. Dolmuşlar, standart 4 koltuklu arabalardan minibüslere kadar çeşitli boylarda olabilir. Rusya'daki adı "marşrutka"dır (маршрутка). "Güzergâhlı taksi" anlamına gelen "marşrutnoye taksi"nin (маршрутное такси) kısaltılmış hâlidir.

Dolmuş taşımacılığı ilk olarak yoğun göç ile hızlı nüfus artışının yaşandığı ve şehrin alan olarak büyüdüğü bir dönemde İstanbul'da başlamıştır.[1][2] Devletin ulaşım yatırımlarının yetersiz oluşu ve şehirde otobüs ve tramvay taşımacılığı yapan İETT'nin ihtiyaca cevap verememesi sonucunda halkın kendisinin bulduğu bir ulaşım çözümüdür.

Önceleri otomobillerin, zamanla küçük minibüslerin de kullanıldığı dolmuş taşımacılığında yola çıkmadan önce bütün koltukların dolması beklenir ve araç tamamıyla dolmadan hareket edilmezdi. Bu nedenle kullanılan araçlara dolmuş denilmiştir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel
  1. ^ "Dolmuşu icat eden adam". Hürriyet Gazetesi. 1 Nisan 1969. 31 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2015. 
  2. ^ "Dolmuşu İcat Eden Adam : Aşçı Halit". sabah.com.tr. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2015. 
Genel
  • Tekeli, İlhan; Okyay, Tarık (1981). "Dolmuşun Öyküsü". Çevre ve Mimarlık Bilimleri Derneği Yayınları.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]