Rumex obtusifolius

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Yabani labada sayfasından yönlendirildi)
Yabani labada
Biyolojik sınıflandırma
Âlem: Plantae
Klad Angiospermae
(Kapalı tohumlular)
Klad Eudicotidae
(İki çenekliler)
Klad Core eudicots
Takım: Caryophyllales
Familya: Polygonaceae
Cins: Rumex
Tür: R. obtusifolius
Rumex obtusifolius
L.

Yabani labada (Rumex obtusifolius), kuzukulağıgiller familyasından, Avrasya ve Kuzey Afrika'da yetişen, 20-50 cm boyunda, çok yıllık bir labada türü. Tarımda mücadele edilmesi gereken yabancı ot muamelesi görür.

Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekşi (asitli) olmayan Rumex türleri, Türkçede labada olarak adlandırıldığı için yabani labada adını alsa da kaynaklarda yabani kuzukulağı adı da geçer. Küt yapraklı labada ile geniş yapraklı labada adları da kullanılır. Halk arasında diğer labada türleri gibi bu da evelik[1] adıyla bilinir. Van'da yabani pazı[1] adı kullanılır.

Morfoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Habitat[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de dere kıyıları, gölgelik ve yaş yerlerde yayılım gösterir. Kuzey İrlanda'da yol kenarları, hendekler ve dere kıyılarında silaj alanları oluşturur.[2]

Dağılımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de özellikle Batı ve Kuzey Anadolu'da görülürler.

Alt türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Besin olarak kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de diğer labada türleri gibi bunun da yaprakları «efelik sarması» ya da «labada sarması» olarak yemeği yapılır. Kars'ta sapı soyulup yenir.[3]

Tıbbi kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Halk tıbbında kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yapılan çeşitli etnobotanik çalışmalara göre halk tıbbında ısırgan dalamasına karşı yaprakları panzehir olarak kullanılır ve labadanın taze yapraklarıyla yanan bölge ovuşturulur; müshil olarak kullanılır; yaprakları yara, kabarcık, yanık ve urlarda kullanılır.[4]

Farmakolojik kullanımı ve etkinliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey İrlanda'da yabani labada yapraklarının n-hekzan, diklorometan (DCM) ve metanollü (MeOH) ekstrelerinin antimikrobiyal biyoaktivitesinin araştırıldığı farmakolojik bir çalışmada n-hekzan ekstresi herhangi bir antibakteriyel aktivite göstermemiş, diklorometanlı ekstre ise yalnızca Escherichia coli bakterisine karşı aktif olmuştur. Buna karşın, metanollü ekstre bütün bakteri suşlarına karşı önemli bir antibakteriyel inhibitör aktivite göstermiştir.[2]

Boyarmadde olarak kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yün boyası için kullanılır.[5]

Yabancı ot olarak tarıma zararı[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünya çapında mücadele edilmesi gereken yabancı ot türlerindendir.[6] Türkiye'de fındık bahçelerinde mücadele edilmesi gereken yaban ot muamelesi görür.[7] Eskişehir'de yonca tarlalarında yayılım gösteren yabancı otlardandır.[8]

Yakma yöntemi ya da alevleme, özellikle toprak yüzeyine yeni çıkmış yabancı otların büyüme noktalarına ısı uygulaması ile zararlandırılması esasına dayanan bir yöntemdir ve Rumex obtusifolius alevlemeye dayanıklı yabancı ot türleri arasında yer alır.[9] Çukurova bölgesi tarım ve tarım dışı alanlarda saptanmış olan yabancı ot türleri arasında yer alır ve doğal düşmanı Puccinia cinsinden pas mantarıdır.[10] Türkiye'de önemli durumda bulunan yabancı ot türleri arasında yer alır ve dünyada üzerinde çalışılan potansiyel mikoherbisit olarak Uromyces rumices mantarı gösterilir.[10][11]

Hayvanlarca kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Büyükbakır (Lycaena dispar) adlı kelebek tırtılının besin bitkisidir. Bu kelebek yumurtalarını asitsiz Rumex türleri üzerine bırakır. Türkiye’de, tırtılların ana besin bitkisi Rumex crispus olarak kaydedilmiş olsa da, diğer türleri de kullanıldığı bilinmektedir. İstanbul ve Bursa’da Rumex hydrolapathum; Karadeniz kıyı bölgelerinde Rumex obtusifolius subalpinus ve yine Bursa’da Rumex olympicus labadaları tırtıl besin bitkisi olarak kaydedilmiştir.[12]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Prof. Dr. Turhan Baytop (1997), Türkçe Bitki Adları Sözlüğü, TDK yayınları: 578, Ankara, 1997
  2. ^ a b Diane Harshaw, Lutfun Nahar, Brahmachari Vadla, Gadria M. Saif-e-Naser & Satyajit D. Sarker (2010), Bioactivity of Rumex obtusifolius (Polygonaceae), Arch. Biol. Sci., Belgrade, 62 (2), 387-392, 2010
  3. ^ Yard. Doç. Dr. Fevzi Özgökçe, Kars ve civarında 2006 yılında bulunan faydalı bitkiler 26 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Van 100. Yıl Üniversitesi
  4. ^ Dr. Duke's Phytochemical and Ethnobotanical Databases[ölü/kırık bağlantı]
  5. ^ Tülay Gülümser & N. Seventekin (1988), Yabani labada (Rumex obtusifolius L.) bitkisi ile yün liflerinin boyanması. Ege Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Tekstil Bölümü, Tekstil ve Teknik, Nisan, 128
  6. ^ Atsuko Miyagi, Kentaro Takahara, Hideyuki Takahashi, Maki Kawai-Yamada and Hirofumi Uchimiya (2010), Targeted metabolomics in an intrusive weed, Rumex obtusifolius L., grown under different environmental conditions reveals alterations of organ related metabolite pathway[ölü/kırık bağlantı], Metabolomics, Volume 6, Number 4 (2010), 497-510
  7. ^ A. Gürcan (1979), Küt Yapraklı Labada (Rumex obtusifolius L.) ' nın Biyolojisi, Fındık Bahçelerinde Mücadele İmkanları Üzerinde Araştırmalar. Ata.Ü.Zir.Fak. Yay. No: 251, 166 s.
  8. ^ Cengiz Türe & Yavuz Bülent Köse (2000), Eskisehir ve Çevresindeki Bazı Tarım Alanlarında Yayılış Gösteren Yabancı Ot Florası Üzerine Bir Arastırma 8 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., TÜBİTAK Turk J Agric For 24 (2000) 327–331
  9. ^ Y. E. Kitiş (2010), Yabancı Ot Mücadelesinde Yeni Bir Yöntem: “Alevleme” 26 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Tarım Türk Dergisi, Sayı : 24, 52-54 s
  10. ^ a b F. Nezihi Uygur (2002), Yabancı otlar ve biyolojik mücadele 17 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Türkiye 5. Biyolojik Mücadele Kongresi, 4-7 Eylül 2002, ERZURUM
  11. ^ Schubiger, F.X., G. Defago, H.Kern, L. Sedlar, 1986. Damage to Rumex crispus L. and Rumex obtusifolius L. caused by the rust fungus Uromyces rumicis (Schum.) Wint. Weed Research 26:347-350.
  12. ^ "TRAKEL Türkiye'nin Anonim Kelebekleri". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2012.