Türk Tarihinin Ana Hatları

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Türk Tarihinin Ana Hatları, Mustafa Kemal Atatürk'ün önderliğinde hazırlanan ve 1930 yılı sonlarında yayımlanan tarih kitabıdır.[1] 1931-1941 yılları arasında liselerde ders kitabı olarak okutuldu.[2] 1939 yılında ise Şemsettin Günaltay'ın hazırladığı cilt okutuldu. 1942 yılında müfredattan kalktı ve yerine Mansel, Baysun ve Karal'ın hazırladığı üç ciltlik eser okutulmaya başlandı.[kaynak belirtilmeli]

Hakkında[değiştir | kaynağı değiştir]

Kitabın seçkin kimseler için basılan ilk baskısı 100 adet olarak belirlenmiştir. Bu yapıt genel olarak tarih öncesi ve Antik Dönem tarihi ile ilgilidir. Kitabın ikinci bölümü ise Türklerin ana yurdunun Orta Asya olduğunu belirten içerikler şeklindedir. Diğer bölümlerde ise Çin, Hindistan, Mısır, İtalya, Ege Havzası, İran ve Anadolu'da Antik Çağ tarihi ile Türklerin bu bölgelerdeki gelişimi ve katkıları ele alınmıştır. Kitabın 1931 baskısı ise 30 bin adet olmuştur.[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Eyice, Semavi (1968). "Atatürk'ün Büyük Bir Tarih Yazdırma Teşebbüsü: Türk Tarihinin Ana Hatları". 32 (128). BELLETEN. s. 510. 28 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2024. 
  2. ^ Doğan Avcıoğlu (1978). Türklerin tarihi, birinci cilt. Ankara. 
  3. ^ Étienne Copeaux. Türk Tarih Tezinden Türk-İslâm Sentezine (İletişim Yayınları bas.). ss. 60-61. ISBN 9789750504518. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]