Lockheed P-3 Orion

P-3 Orion
P-3 Orion
Türü	Deniz karakol uçağı
Ulusal köken	ABD
Üretici	Lockheed
İlk uçuş	25 Kasım 1959
Hizmete giriş	1962
Durumu	Etkin hizmette
Ana kullanıcı	ABD Deniz Kuvvetleri
Üretim sayısı	Lockheed – 650, ; Kawasaki – 107, ; Toplam – 757
Birim maliyeti	36 milyon US$ (MY1987)
Gelişimi	Lockheed P-7

Orion P3, her türlü hava koşullarında görev yapabilen, dört motorlu, turboprop, uzun menzilli karada üslenmiş, denizaltılara karşı kullanılan bir uçak. Değişik tiplerde arama radarları, nükleer su bombaları, torpido taşıyabilir. Arama, karakol, avcı-bomba ve konvoy refakat harekâtlarında kullanılabilir. P-3 olarak anılır. Elektronik karşı önlemleri haiz tipi EP-3 olarak anılır.

Teknik Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Mürettebat: 11
Motorlar: 4× Allison T56-A-14 turboprop, 4,600 BG (3,700 kW)
Kanat açıklığı: 30.4 m
Uzunluk: 35.6 m
Yükseklik: 10.3 m
Kanat alanı: 120.8 m²
Boş ağırlığı: 27,900 kg
Azami kalkış ağırlığı: 63,400 kg
Enyüksek hız: 745 km/s
Uçuş tavanı: 8,600 m
Menzil: 9,000 km

Kullanan Ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Kullanıcı	Model	Hava Üssü
Arjantin	6 P-3B	Base Aeronaval Alte. Zar, Trelew
Avustralya	19 AP-3C (10 Sqn, 11 Sqn)	RAAF Base Edinburgh
Brezilya	8 P-3A(BR) in 2008	forming at Base Aerea de Santa Cruz or Base Aerea de Salvador.
Kanada	18 CP-140, 3 CP-140A	CFB Comox, CFB Greenwood
Şili	4 P-3A	Base Aeronaval Torquemada, Con-Con
Almanya	8 P-3C	NAS Nordholz
Yunanistan	6 P-3B	Eleusina Air Base
İran	5 P-3F (71ASW SQN)	Shiraz International Airport (Tadayon Air Base)
Japonya	101 P-3C, 5 EP-3, 1 UP-3C, 3 UP-3D
Güney Kore	8 P-3C, 8 P-3CK	Pohang Air Base, Cheju-Do Air Base
Yeni Zelanda	6 P-3K (5 Sqn)	RNZAF Base Auckland
Norveç	4 P-3C, 2 P-3N	Andøya Air Station
Pakistan	10 P-3C & 3 P-3 AEW Requested ^[1]
Portekiz	5 P-3C (Squadron 601)	Air Base 6 - Montijo
İspanya	2 P-3A, 5 P-3B	Morón Air Base
Tayland	2 P-3T, 1 VP-3T	U-Taphao AB
ABD