Noterlik hukuku

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Noterlik hukuku, noterlik kurumunu bütün yönleri ile inceleyen hukuk dalı.

Kavram[değiştir | kaynağı değiştir]

Hukuki güvenliği sağlamak ve anlaşmazlıkları önlemek amacıyla çeşitli belge ve işlemlere resmiyet kazandıran ve kanunların öngördüğü diğer görevleri yerine getiren; belli nitelikleri ve kendisine özgü bir hukuki statüsü bulunan kamu görevlilerine noter denir. Noterlik kurumunu bütün yönleri ile inceleyen hukuk dalına noterlik hukuku denir.

Noterlik hukukunun asıl kaynağı 1512 sayılı Noterlik Kanunu'dur. Ayrıca, Türkiye Noterler Birliği tarafından çıkarılan yönetmelik ve genelgeler ile Adalet Bakanlığı tarafından çıkarılan genelge ve talimatlar da, noterlik hukukunun kaynakları arasında yer alır.

Noterler, kendilerine kanunlarla verilen görevleri, yine kanunların açıkça gösterdiği şekilde yerine getirirler. Noter ya da iş sahibi, kanunlar tarafından emredici hükümlerle düzenlenmiş bu çerçevenin dışına çıkamazlar. Bu bağlamda, noterlerin yaptıkları iş bir kamu hizmetidir ve idari yönden Adalet Bakanlığı'na bağlıdırlar. Öte yandan, noterlerin katıldıkları işlemlerin çoğunun özel hukuka ilişkin olması nedeniyle, noterlik hukuku karma nitelikte bir hukuk dalı olarak kabul edilebilir.