Mor ekonomi
Mor ekonomi, mal ve hizmetlerin kültürel potansiyelini değerlendirerek sürdürülebilir gelişmeye katkıda bulunur.
Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]
"Mor ekonomi, kültürü hesaba katan bir ekonomi anlayışına gönderme yapar. Küreselleşme sürecinde insan çeşitliliğine uyum sağlayan bir ekonomi anlamına gelir ve mal ve hizmetleri değerlendirmek için kültürel boyuta dayanır."[1] Yatay ve dikey olan bu iki eğilim, birbirini destekler. Gerçekten de, ürünlerle ilgili olan kültürel bileşenin büyümesi, coğrafyaların kültürel canlılığına bağlıdır.
Kültürel olgunun yükselişi[değiştir | kaynağı değiştir]
Mor ekonominin bağlamı çağdaş toplumda önemi gittikçe artan kültürel bağlamdır. Söz edilen faktörler arasında şunları bulunur:[2]
- gelişmekte olan ülkelerin yararı için küresel bir ekonomik ve siyasi dengenin yeniden kurulması,
- (yeniden istikrar kutupları olarak görülen) yerel çevrelere geri dönüş,
- (büyük ideolojilerin çöküşünü takiben ortaya çıkan) yeni talep biçimleri,
- (demokratikleşme, bireyselleştirme ve insan ömrünün uzamasına bağlı olarak) kültürel tüketimlere dayanan kaliteye artan sosyal talepler,
- (yeni bir kültürel düşünme biçimi varsayılan, disiplinlerarası yaklaşımlara elverişli ve beklenmedik keşiflere yol açan) inovasyon girişimleri…
Uygulama alanı[değiştir | kaynağı değiştir]
Mor ekonominin sektörlerarası geçişken bir yapısı vardır, çünkü hangi sektörde olursa olsun, tüm mal ve hizmetleri kültürel boyuta dayanarak değerlendirir. Duyusal ve deneyimsel ekonomi mor ekonomiye bağlı bir uygulamadır.[2]
Sektörlere önem veren bir mantığa dayalı kültür ekonomisinden farklıdır.
UNESCO, OECD, Uluslararası Frankofoni Örgütü, Fransız Bakanlıklarını, şirketlerini ve sivil toplum uzmanlarını bir araya getiren, mor ekonomi hakkında oluşturulan ilk kurumlararası çalışma grubunun vardığı sonuçlar, 2013 yılının haziran ayında yayınlandı. Bu belgede, istihdam ve eğitim üzerinde etki yaparak tüm ekonomiye dokunan kültürleşme olgusunun etkisi vurgulanmaktadır. Bu rapor, mor mesleklerle morlaşabilme kapasitesi olan meslekleri birbirinden ayırmaktadır: mor meslekler amaçları nedeniyle kültürel çevreyle doğrudan ilişkilidir (örneğin kent planlamacıları ve düzenlemecileri), morlaşma kapasiteli meslekler ise ancak kültürleşmenin etkisiyle morlaşabilir (örneğin insan kaynaklarıyla uğraşan meslek dalları gibi veya pazarlama ve iletişim dalları gibi).[3]
Haziran 2017'de yayınlanan başka bir referans belge,[2] ekonominin kültürel faydalar üretmesinin muhtemel olduğu ortamların çeşitli yönlerini dile getiriyor: öğretim, mimarî, sanat, renkler, etik, hayal gücü, kültürel miras, zevk, esenlik, orijinallik vb.
Köken[değiştir | kaynağı değiştir]
Mor ekonomi terimi ilk defa, 2011’de Fransa’da Le Monde.fr’de yayınlanan bir manifesto vesilesiyle ortaya çıkmıştır.[4] Manifestoyu imzalayanlar arasında,[5] Ekim 2011’de, UNESCO, Avrupa Parlamentosu ve Avrupa Komisyonu’nun himayesinde Paris’te ilk uluslararası Mor Ekonomi Forumunu[6] düzenleyen Diversum kurumu yöneticileri bulunmaktadır.[7]
Sürdürülebilir gelişmeyle olan bağlılık[değiştir | kaynağı değiştir]
Mor ekonomi dışsallıkların varlığını vurgulamaktadır: aktörlerin etkilendiği ve kendi izlerini bıraktıkları kültürel çevre, küresel bir kamu malıdır. Böylelikle mor ekonomi, kültür elemanını sürdürülebilir kalkınmanın bir parçası haline getirir.
Kültür sektörü, başından beri sürdürülebilir kalkınmanın paydaşlarından biridir. Gerçekten de, kurumların toplumsal sorumluluğu, 1966'da Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilen Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Uluslararası Sözleşmesinin temelini oluşturmaktadır.
Bu mesele, doğal çevre (yeşil ekonomi) ve sosyal çevreyle ilgili sorunlar (sosyal ekonomi) ile birlikte sürdürülebilir kalkınmanın bileşenlerinden sadece birini temsil etmektedir. Sürdürülebilir ekonominin bileşenleri arasındaki tamamlayıcılık, Le Monde Économie'nin,[8][9] 2015'te yayınladığı İklim Değişiklikleri Konusunda yapılan 21. Birleşmiş Milletler Konferansı’nda tekrar teyit edildi.
Ek maddeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Notlar ve Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Le Journal des Arts". 4 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2014.
- ^ a b c Diversum, Gilles Andrier, Loïc Armand, Francesco Bandarin, Jérôme Bédier, Françoise Benhamou, Fouad Benseddik, Gilles Boëtsch, Dominique Bourg, Jérôme Gouadain, Maria Gravari-Barbas, Marc-Antoine Jamet, François Jullien, Pascal Lamy, Jacques Lévy, Gilles Lipovetsky, Françoise Montenay, Jean Musitelli, Patrick O'Quin, Philippe d'Ornano, Dominique Perrault, Marie-Hélène Plainfossé, Nicole Rouvet, "Kozmetik sektörünün kültürel izleri" 22 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (en son 21 Şubat 2018'de erişildi).
- ^ Birinci mor ekonomi kurumlararası çalışma grubunun vardığı sonuçlar 23 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ "Le Monde.fr". 2 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2014.
- ^ Jean-Jacques Aillagon, Bruno Bourg-Broc, Bernard Cerquiglini, Gilles Ciment, Joëlle Garriaud-Maylam, José Luís Dicenta Ballester, Renaud Donnedieu de Vabres, Mercedes Erra, Pierre-Antoine Gailly, Jérôme Gouadain, Claudie Haigneré, Jean-Hervé Lorenzi, Jean Musitelli, Alain-Dominique Perrin, Odile Quintin, Bernard Ramanantsoa, Jean-François Rial, Pierre Simon.
- ^ Mor Ekonominin ilk Uluslararası Forum sitesi 7 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Bernard Cerquiglini, Joëlle Garriaud-Maylam, Jérôme Gouadain, Jean-Hervé Lorenzi, Jean Musitelli, Odile Quintin, Pierre Simon. Kaynak 13 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ "Le Monde Économie". 22 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2018.
- ^ Imzalayanlar: Pierre Bellon, Véronique Cayla, Bertrand Collomb, Pascal Colombani, Mercedes Erra, Emmanuel Faber, Pierre Fonlupt, Jean-Baptiste de Foucauld, Pierre-Antoine Gailly, Jérôme Gouadain, Philippe d'Iribarne, Pascal Lamy, Gilles Lipovetsky, Jean-Pierre Masseret, Gérard Mestrallet, Radu Mihaileanu, Jean Musitelli, Grégoire Postel-Vinay, Jean-Jack Queyranne, Odile Quintin, Bernard Ramanantsoa, Jean-François Rial, Franck Riboud, Michel de Rosen, Pierre Simon.