Mikrogeophagus ramirezi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mikrogeophagus ramirezi
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Teleostei
Takım: Perciformes
Familya: Cichlidae
Cins: Mikrogeophagus
Tür: M. ramirezi
İkili adlandırma
Mikrogeophagus ramirezi
Sinonimler
  • Apistogramma ramirezi G. S. Myers ve Harry 1948
  • Microgeophagus ramirezi (G. S. Myers ve Harry 1948)
  • Papiliochromis ramirezi (G. S. Myers ve Harry 1948)
  • Papilochromis ramirezi (G. S. Myers ve Harry 1948)

Mikrogeophagus ramirezi Orinoco havzasına ve Venezuela ile Kolombiya'daki savanlara endemik olan bir tatlısu balık türü.[2] Bu balık üzerine birçok araştırmalar yapılmıştır[3] ve akvaryumculukta çok yaygın olan ve sevilen bir türdür. Cichlidae familyası ve Geophaginae alt familyasına üyedir.[2][4]

Görünüş ve cinsiyet ayrımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğada yaşayan ramireziler çoğu zaman akvaryumlarda yetiştirilenlerden daha renklidir, zira kötü üreme şartları ve hormon katkıları olumsuz etkiler o balıkları. Erişkin erkekler dişilerden daha çok büyür, yüzgeçleri daha geniştir ve biraz daha yoğun renklidir. Ayrıca dişilerin çoğunda karın pembedir. Sırt yüzgecinin ilk ışınları özellikle dişilerde koyu kara renklidir. Erkeklerde bu ışınlar uzamıştır.

Yaşam alanı[değiştir | kaynağı değiştir]

Geniş çayırlık ovalar, son derece biyolojik çeşitlilik barındıran savanlar. Venezuela ve Kolombiya'da neredeyse 600.000 km² büyüklüğünde bir alan kaplayan mevsimlik sular altında kalmış ovalar ve ormanlar. Sığ kumluk veya çamurlu diplerde biraz bitki bulunan alanlar. Su çoğunlukla sıcak (25.5-29.5 °C), yumuşak ve asidiktir (pH 5). Ayrıca yavaş akar ve tanen içerir.

Üreme[değiştir | kaynağı değiştir]

Geniş bir yaprağa, kütük parçasına, düz bir kayaya veya doğrudan akvaryum camına yumurta dökerler. Yumurtaları dişi ve erkek birlikte korur. Su çok temiz ve düşük sertlikte olmadıkça yumurtaların çıkması zordur, yumurtalar kolayca mantar geliştirebilir.
Yüksek sayıda yavru yetiştirilmek isteniyorsa çift tek başına olmalıdır veya yumurtalar ayrılmalıdır. Yaklaşık 200 yumurta bırakırlar. Kuluçka 2-3 gün sürer, daha sonra 5 gün boyunca yumurta keseli olarak kalırlar. Serbest yüzmeye geçtikleri ilk 2-3 gün mikrokurt, infusoria ve diğer mikroskobik yemler verilmelidir sonrasında artemia gibi büyük yemler verilebilir.

Akvaryumda[değiştir | kaynağı değiştir]

Ramirezi, bakımı özen gerektiren nazlı bir türdür. Belki de bu yüzden Türkiye'de yaygınlaşamamıştır. Akvaryumlarında rahatsız edici, saldırgan veya aşırı hareketli balıklar bulunmamalıdır. Huzursuz ramirezi çok çabuk hastalanır. Rasbora, neon tetra gibi küçük sakin balıklar ramireziler için uygun arkadaş türlerdir.

Ramirezi akvaryumu geniş olmalıdır. Bitkiler ve düz yüzeyli taşlarla oluşturulacak saklanma yerlerinin yanında yüzecek açık alanlar da bırakılmalıdır. Ramireziler kumları kazmaz ve bitkilere zarar vermezler.

Tabanda ince kum (1–2 mm tane kalınlığı) kullanılmalıdır. Su yumuşak ve asidik olmalı, daha önemlisi etkin bir biyolojik filtrasyonla nitrit ve nitrat seviyeleri sürekli olabildiğince düşük tutulmalıdır. Ramireziler kimyasal maddelere karşı son derece duyarlıdırlar. Düzenli su değişimlerinde şehir suyundaki klora ve ağır metallere karşı iyi bir su hazırlayıcı kullanmak faydalı olur. Sert veya kirli sular, bir ozmoz cihazı kullanılarak ramireziler için daha elverişli hale getirilebilirler.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Myers GS, Harry RR (1948) The Ramirezi dwarf cichlid identified. Aquarium, Philad. 77.
  2. ^ a b Froese, R. and D. Pauly. Editors. "Mikrogeophagus ramirezi, Ram cichlid". FishBase. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2007. 
  3. ^ Robins CR, Bailey RM, Bond CE, Brooker JR, Lachner EA, Lea RN, Scott WB (1991) World fishes important to North Americans. Exclusive of species from the continental waters of the United States and Canada. Am. Fish. Soc. Spec. Publ. 21: p. 243.
  4. ^ ITIS Report. "Mikrogeophagus ramirezi, Ram cichlid". Integrated Taxonomic Information Service. 17 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2007.