Miguel Otero Silva

Miguel Otero Silva
Miguel Otero Silva
	Miguel Otero Silva'nın El Nacional'daki karargahında bulunan posteri
Doğum	26 Ekim 1908; Barselona, Venezuela
Ölüm	28 Ağustos 1985 (76 yaşında); Caracas, Venezuela
Vatandaşlık	Venezuela
Mezun olduğu okul(lar)	Venezuela Merkez Üniversitesi
Meslek	Gazeteci, yazar, romancı, şair, siyasetçi
Önemli eser(ler)	Casas Muertas (Ölü Evler) (1955)
Evlilik	María Teresa Castillo
İmza

Miguel Otero Silva (26 Ekim 1908 Barselona, Venezuela - 28 Ağustos 1985 Caracas, Venezuela) Venezuelalı gazeteci, romancı, şair, siyasetçi, devrimci. Venezuela edebiyatında büyük bir referans figürü olan Silva'nın edebi ve gazetecilik çalışmaları özellikle Venezuela'nın sosyal ve siyasal tarihi ile ilgiliydi. 1958 yılında demokrasiye geçilmeden önce defalarca sürgüne zorlandı; ancak sonrasında Venezuela Senatosu'na seçildi.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Miguel Otero Silva Venezuela'nın Anzoátegui eyaletindeki Barselona şehrinde doğdu, Caracas Lisesi'nde okumak için çok genç yaşta Caracas'a taşındı. Venezuela Merkez Üniversitesi'nin İnşaat mühendisliği bölümüne başvurdu.

Bu süre zarfında, gazeteciliğe başlamasının yanı sıra Élite ve Fantoches gibi dergiler ve gazeteler için yazdığı ilk edebi etkinlikleri ve diğer üniversite yayınları yer alır.

1928 yılındaki Öğrenci Haftası'nda Otero Silva, o zamanki devlet başkanı Juan Vicente Gómez'in yönetimine karşı bir dizi protestoya katıldı. (bkz. 1928 Kuşağı) Buna ek olarak, hükûmeti devirmek için bir askerî komplo içinde yer aldı. Bu nedenle Otero Silva, Curaçao'ya sürgüne gitmeye zorlandı. Haziran 1929'da Gustavo Machado Morales, Rafael Urbina López ve diğer sürgün edilmiş Venezuelalılar, Willemstad'daki Fort Amsterdam'ı alarak, Başkan Gómez'i devirmek için bir girişimde daha bulundu.^[1] Bu hareket, José Tomás Jiménez ve Guillermo Prens Lara gibi komünistlerin desteğiyle 250 kişilik bir ekiple Vali Leonardus Albert Fruytier'in kaçırılması eyleminde bulunmuştu.^[1] Silah, mühimmat ve adadaki hazineyi yağmaladılar.^[2] ve Vali Fruytier'i, Venezuela kıyılarında bulunan daha önce çalınmış ABD gemisi Maracaibo'ya kaçırdılar.^[1] Devrimciler Santa Ana de Coro'ya çıktıklarında, Gómez komutasındaki birlikler tarafından yenildiler ve baskın başarısızlığa uğradı. Bu başarısız baskının ardından Otero Silva, Machado, Urbina ve diğer devrimcilerle birlikte Kolombiya'ya sürüldü. Otero Silva bu süre zarfında ilk romanı Fiebre (Ateş) üzerine çalıştı. İlk romanı Fiebre, daha sonra 1939 yılında basılabilecekti. 1930 yılında Komintern'e üye olan Otero Silva, Marksist düşünceye yoğun ilgi duymuştur.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Otero Silva, 1985 yılında La Piedra que era Cristo (İsa Olan Taş) adlı son romanını yayınladıktan kısa bir süre sonra 28 Ağustos günü Caracas'ta hayata gözlerini yumdu.

Aldığı ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Venezuela Ulusal Edebiyat Ödülü (1955 tarihli Casas Muertas romanı için)
Ulusal Gazetecilik Ödülü
Venezuela Dil Akademisi üyeliği (1967)
Lenin Barış Ödülü (1979)

Önemli eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Roman[değiştir | kaynağı değiştir]

Fiebre (Ateş, 1939)
Casas Muertas (Ölü Evler, 1955)
Oficina N° 1 (Ofis N° 1, 1961)
La Muerte de Honorio (Honorio'nun Ölümü, 1963)
Cuando quiero llorar no lloro (Ağlamak istiyorum, ağlamıyorum, 1970)^[3]
Lope de Aguirre, Príncipe de la Libertad (Lope de Aguirre, Özgürlük Prensi, 1979)
La Piedra que era Cristo (İsa Olan Taş, 1985)

Şiir[değiştir | kaynağı değiştir]

Agua y Cauce (Su ve Pist, 1937)
25 poemas (25 şiir, 1942)
Elegía coral a Andrés Eloy Blanco (Andrés Eloy Blanco'ya Zarif Mercan, 1958)
La Mar que es el Morir (Ölmekte olan Deniz, 1965)
Las Celestiales (Göksel, 1965)
Umbral (Eşik, 1966)

Detaylar[değiştir | kaynağı değiştir]

Otero'nun ilk beş romanında, başlığı oluşturan sözcük sayısı, yayınlandıkları sıra sayısıyla aynıdır. Id est, Fiebre, Otero'nun ilk romanı, yalnızca bir kelime; ikincisi, Casas Muertas, iki kelime; böyle devam ederek Cuando quiero llorar, no lloro, beşinci romanının adı beş kelimedir. Sonrasında bu biçim izlenmiyor artık. Bu, Otero tarafından kasıtlı bir ayrıntı olarak görünebilir.
2006 yılında Argenis Martínez, Miguel Otero Silva'nın hayatı hakkında, Venezuela Biyografi Kütüphanesi için El Nacional gazetesi ile birlikte biyografik bir kitap hazırladı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b ^c "Rafael Simón Urbina" (İspanyolca). venezuelatuya.com. 22 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2017.
^ "Overval op fort Amsterdam in Willemstad op Curaçao door de Venezolaanse revolutionair Urbina (8 Haziran 1929)" (Felemenkçe). Hollanda Savunma Bakanlığı. 28 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.
^ Cuando quiero llorar, no lloro. s. 7. 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. Oğlu Miguel Henrique Otero'a ithaf edilmiştir.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

(İspanyolca) Miguel Otero Silva'nın biyografisi 19 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
(İspanyolca) Casas Muertas (Ölü Evler) - Orijinal dilinde romanın tamamı ve diğer çalışmaları.

Siyasi görevi
Önce gelen: Manuel Felipe Rugeles	Venezuela Ulusal Edebiyat Ödülü 1956	Sonra gelen: Augusto Mijares

[VT-1] "Rafael Simón Urbina" (İspanyolca). venezuelatuya.com. 22 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2017.

[mindef-2] "Overval op fort Amsterdam in Willemstad op Curaçao door de Venezolaanse revolutionair Urbina (8 Haziran 1929)" (Felemenkçe). Hollanda Savunma Bakanlığı. 28 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.

[3] Cuando quiero llorar, no lloro. s. 7. 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. Oğlu Miguel Henrique Otero'a ithaf edilmiştir.

[1]

[2]

[3]