Marilyn Manson (müzik grubu)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Marilyn Manson (grup) sayfasından yönlendirildi)
Bu madde Amerikalı bir müzik grubu hakkındadır. Kişi için Marilyn Manson sayfasına bakınız.
Marilyn Manson
Marilyn Manson, 2007 Eurockéennes'te.
Genel bilgiler
Başladığı yerFort Lauderdale, Florida, ABD Amerika Birleşik Devletleri
TarzlarEndüstriyel rock, endüstriyel metal, hard rock, alternatif metal, glam rock
Etkin yıllar1989 - bugün
İlişkili hareketlerJack Off Jill
Nine Inch Nails
A Perfect Circle
KMFDM
Rob Zombie
Shotgun Messiah
Resmî sitewww.marilynmanson.com
ÜyelerMarilyn Manson
Tyler Bates
Gil Sharone
Eski üyelerDaisy Berkowitz
Olivia Newton Bundy
Zsa Zsa Speck
Madonna Wayne Gacy
Gidget Gein
Twiggy
Sara Lee Lucas
Ginger Fish
Zim Zum
John 5
Tim Sköld
Chris Vrenna
Fred Sablan

Marilyn Manson 1990'lardan beri genelde endüstriyel rock tarzında eserler veren Amerikalı bir rock grubudur. Grup, 1989 yılında vokalist Marilyn Manson ve gitarist Daisy Berkowitz tarafından Florida'da kuruldu. Orijinal adı Marilyn Manson & the Spooky Kids olan grup, 1990'ın ilk yıllarında Güney Florida'da dikkat çekti. 1993'te Trent Reznor tarafından kurulan Nothing Records'un anlaştığı ilk grup olan Manson, ilk albümünü aynı yıl çıkardı. Grup elemanları 1996 yılına kadar sahne isimlerini seks yıldızı bir kadın ve seri katil bir erkekten alıyordu. Yıllar boyunca elemanları değişen grubun bugünkü elemanları vokalde Marilyn Manson (tek orijinal grup elemanı), gitarda Tyler Bates ve davulda Gil Sharone'dur.

1996 yılında çıkan Antichrist Superstar ve onu takip eden Mechanical Animals ile büyük satış rakamlarına ulaşan grup, 1999'da gerçekleşen Columbine Lisesi katliamı sonrası grup ve verdiği mesajlar basın yayın organlarında tartışılmıştır. 2000'li yıllarda düşen satış rakamlarına rağmen Manson hâlen popüler kültürde önemli yer kaplamaktadır. Grup, 4 kez Grammy ödüllerine aday gösterilmiştir. VH1, Manson'ı "Hard Rock'ın En Önemli 100 Sanatçısı" lisesine dahil etmiştir. Grup, 2000 yılında Kerrang! Hall of Fame'e dahil edilmiştir. ABD'de grubun 6 albümü "top ten" listesine girmiş, bunların 2 tanesi 1 numarada yer almıştır. Marilyn Manson, dünya çapında 50 milyondan fazla albüm satmıştır.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuruluş (1989-92)[değiştir | kaynağı değiştir]

Brian Warner, 1989'da gazetecilik okuyan ve yerel müzik dergilerine makaleler yazan bir gençti.[1] Bu dönemde Nine Inch Nails'in dahil olduğu farklı gruplar ile röportajlar yaptı.[2] Aralık ayında Warner, Scott Putesky ile tanıştı. Warner'ın şiirlerini okuyan Putesky ona grup kurma teklifinde bulundu.[3][4] Bas gitarist Brian Tutunick'i kadrolarına alan ikili sahne isimleri kullanmaya karar verdiler. Seri katil ve mankenlerin isimlerini birleştirmeye karar veren üçlüden Warner, Marilyn Manson, Putesky, Daisy Berkowitz, Tutunick ise Olivia Newton Bundy adını aldı. Grubun adını ise "Marilyn Manson & the Spooky Kids" koydular. Üçlü, bir davul makinası ile kaydettikleri ilk demoları The Raw Boned Psalms'ı Ocak 1990'da arkadaş çevrelerinde yayınlandı.[5] Daha sonra klavyeye Zsa Zsa Speck'i alan grup 28 Nisan 1990'da grup ilk konserini Miami Beach, Florida'da verdi. Mayıs ayında 2. demo kasetleri The Beaver Meat Cleaver Beat çıktı. 1 Haziran'da verdikleri 4. konserleri sonrası ilk kadro değişikliğine gittiler ve bas gitara Gidget Gein,[6] klavyeye Madonna Wayne Gacy geçti.[7] Eylül ayında 3. ama satışa çıkardıkları ilk demo olan Big Black Bus yayınlandı ve dörtlü olarak 2 demo daha kaydettiler.

Konserlerde davul makinası yerine gerçek bir bateriste ihtiyaç duyduklarını hisseden grup 1991'da davula Sara Lee Lucas'ı aldı[8] ve böylece grubun ilk uzun soluklu kadrosu oluşmuş oldu. 19 Temmuz 1991'de grup 5 kişi olarak ilk konserini verdi. Aralık ayında bu kadro ile ilk demoları olan After School Special çıktı.

The Spooky Kids, yerel radyolarda çalan şarkıları nedeniyle popülerlik kazandı. Grubun asıl amacı insanları şaşırtmaktı. Bu yüzden konserlerinde ilginç kıyafetler girip, alevli gösterielrde bulunuyorlardı. Grup böylece dikkat çekmeyi başardı.[9] Bir yandan demo albüm kaydetmeye devam eden grup, adlarını kısaltmaya karar verdi ve 1992'den itibaren sadece "Marilyn Manson"ı kullanmaya başladı. 1993 yazında grubun ünü Nine Inch Nails grubunun beyni Trent Reznor'a ulaştı.[10] Grup, Reznor'ın kısa süre önce kurduğu ve Interscope'a bağlı olan Nothing Records ile anlaştı.

Portrait of an American Family (1993-95)[değiştir | kaynağı değiştir]

Manson, Nine Inch Nails'in "Self Destruct" turnesinde ön grup olarak dikkat çekti. Turneden sonra ilk stüdyo albümlerinin kayıtlarına başladılar. Spooky Kids dönemi şarkıların yanında yeni şarkılar yazan grup, albümün ilk versiyonunu "The Manson Family Album" adıyla Eylül 1993'te tamamladı. Ancak grup ve Reznor, albümün prodüksiyonunu beğenmedi ve prodüktör Roli Mosimann ile yollarını ayırdı.

Reznor, Ekim 1993'te albümün prodüksiyonu üzerinde çalışmaya karar verdi. Bu sırada eroin bağımlılığı artan ve 4. aşırı dozu sonucu hastanelik olan bas gitarist Gein yeni kayıtlara davet edilmedi. 7 hafta süren yeni kayıtlar ve mixing sonucunda Portrait of an American Family adını alan yeni albüm plak şirketine gönderildi. İlk single "Get Your Gunn" radyolarda çalınmaya başladı. Bas gitarist Gein, 5. aşırı dozunu yaşadıktan sonra gruptan kovuldu ve Twiggy Ramirez adını alan Manson'ın arkadaşlarından Jeordie White gruba dahil edildi. Albüm 19 Temmuz 1994'te piyasaya sürüldü. Grup, Aralık 1994'te ilk turnesine çıktı. Gruba, alt grup olarak Jack Off Jill eşlik etti. Turne sırasında Anton LaVey ile tanışan Manson "muhterem" anlamına gelen ve genelde rahipler için kullanılan "Reverend" unvanını aldı.

Mart 1995'te Manson, Monster Voodoo Machine ile 2 aylık yeni bir turneye başladı. Bir konser sırasında Sara Lee Lucas'ın baterisini yakarak onu gruptan atan Marilyn Manson, onun yerine gruba Ginger Fish'i aldı. Yeni kadro Korn ve Danzig ile konserlere çıktı. Bu konserler sonrası Manson, 3. single "Dope Hat" üzerinde çalışmaya başladı. Single'a dahil etmek için hazırladıkları remix'lerden memnun kalan grup, bunları 1 saatlik bir EP haline dönüştürdü ve Smells Like Children'ı hazırladı. 15 şarkıdan oluşan EP, coverlar, remixler ve deneysel çalışmalar içeriyordu. Eurythmics'in "Sweet Dreams (Are Made of This)" şarkısını coverlayan grup, bu şarkı ile büyük dikkat çekti. Şarkının klibi MTV'de rotasyona girdi. Ayrıca ABD'de ilk kez single listelerine girmeyi başardılar. Single, Alternative Songs listesinde 26., Mainstream Rock Tracks listesinde 31. sıraya kadar yükseldi. 7 ay süren bir turneden sonra, grup yeni şarkılar üzerinde çalışmaya başladı.

Antichrist Superstar (1996-97)[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeni albümünde kıyameti anlatacağını söyleyen Marilyn Manson, 1996'da stüdyo çalışmalarına başladı. Antichrist Superstar, 8 Ekim 1996'da piyasaya sürüldü. Bu konsept albümün prodüktörlüğünü Manson ile beraber Trent Reznor, Sean Beavan ve Dave Ogilvie yaptı. Albüm kayıtları süresince grup elemanları arasında büyük sorunlar yaşandı. Bunun en önemli nedeni fazla uyuşturucu kullanımydı. Bu dönemlerde gitarist Daisy Berkowitz grubu bıraktı. Albümdeki çoğu gitarı bas gitarist Twiggy Ramirez çaldı. Daha sonra adı gruba Kabbala inancında dünyanın yaratılışı anlamına giren Zim Zum girdi.

"The Beautiful People" albümün ilk single'ı olarak yayınlandı ve ABD'de Billboard'un rock listelerinde ilk 30'a girdi. Bu başarılı şarkının ardından Antichrist Superstar albümü ABD Billboard 200 listesinde 3. sıraya kadar yükseldi. 1996 yılında Rolling Stone dergisi Manson'ı "en iyi yeni artist" olarak seçerken, vokalisti kapağına taşıdı. Albümü "Dead to the World" turnesi takip etti ve grubun en uzun ve en geniş turnesi oldu. Ancak grubun neredeyse her konseri dini gruplar[11] ve bazı politikacılar tarafından protesto edildi.

25 Kasım 1997'de grup 2. EP'si olan Remix & Repent'i çıkardı. EP, albümden 4 şarkının yeni versiyonlarını içeriyordu. Aynı yıl, albüme girmeyen 3 şarkı ("Long Hard Road Out of Hell", "Apple of Sodom" ve "The Suck for Your Solution") farklı film müziği albümlerinde piyasaya sürüldü. Şubat 1998'da Manson, "The Long Hard Road Out of Hell" isimli biyografisini yayınlandı. Aynı ay konser videosu Dead to the World de piyasaya çıktı. Bu dönem Manson, Antichrist Superstar'ın bir üçleme olduğunu ve 2. albüm için stüdyoya gireceğini açıkladı.

Mechanical Animals (1998-99)[değiştir | kaynağı değiştir]

Üçlemenin 2. albümü Mechanical Animals, 15 Eylül 1998'de yayınlandı. Albümün prodüktörlüğünü Manson, Sean Beavan ve Michael Beinhorn yapmıştı. Albüm, Antichrist Superstar tarzı bir endüstriyal metal yerine, David Bowie'nin Diamond Dogs dönemine yakın bir glam rock tarzı içeriyordu. Albümün yapım aşamasında Billy Corgan gruba gayriresmî olarak danışmanlık yaptı. Grup, müziğin tarzına uygun olarak kıyafetlerini de daha renklendirdi. Albüm kayıtlarının sonlarına doğru şarkı yazımlarına katkıda bulunan gitarist Zim Zum gruptan ayrılırken, yerine John 5 edildi.

Interscope şirketi albümün tanıtımı için büyük yatırımlar yaptı ve Manson'ın fotoğraflarını reklam panolarına yerleştirdi. Albümün ilk single'ı "The Dope Show", MTV'de rotasyona girerken, Billboard'ın Mainstream Rock listesinde 12. sıraya çıkarak, grubun uzun bir süre boyunca en başarılı single'ı oldu. Albümün klibi de 1998 Billboard Video Müzik Ödülleri'nde 2 ödül kazandı. Bir sonraki yıl klip bu sefer MTV'den ödül aldı. Ayrıca, 41. Grammy Ödülleri'nde "The Dope Show", "En iyi Hard Rock performansı" dalında aday gösterildi. Albüm, ayrıca ABD Billboard 200 listesinde 1 numara olarak Manson için bir ilke imza attı.

Manson, albüm sonrasında Hole ile beraber "Beatiful Monsters" turnesine çıktı ancak turne boyunca Manson ve Courtney Love arasında tartışmalar yaşandı. Özellikle finansal anlaşmazlıklar nedeniyle Hole, 9 konser sonrası turneye devam etmeme kararı aldı. "Rock Is Dead" adını alan turne, Jack Off Jill ve Nashville Pussy grupları ile devam ettirildi. Ancak bu sefer de Columbine Lisesi katliamı yaşandı. Bu dönem bazı medya organları Marilyn Manson'ı katil çocukları etkileyen bir rol model olmakla suçladı. Grup, katliamda hayatını kaybedenlerin anısına turnenin son 4 konserini iptal etti[12][13] ve uzun süre sahnelerden uzak kaldı. Bu dönem stüyoya girip yeni albüm çalışmalarına başlayan grup, sesini sadece 1999'da The Last Tour On Earth adlı bir konser albümü yayınlayarak duyurdu. Antichrist Superstar'a alınmayan "Astonishing Panorama of the Endtimes" şarkısı da bu albüme dahil edildi ve albümün tek single'ı oldu.

Holy Wood (2000-02)[değiştir | kaynağı değiştir]

Grubun bir sonraki albümü Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death), 14 Kasım 2000 tarihinde yayınlandı. Albüm, Manson ve Dave Sardy tarafından düzenlenmişti. Antichrist Superstar'ın karanlık havasına geri dönen grup, albüm için 100 şarkı yazmıştı. Şarkıların çoğu Columbine ve sonrasında Manson'a yönetilen suçlamalarak cevap olarak tasarlanmıştı. Antichrist Superstar ve Mechanical Animals'ta da bulunan ölüm ve şöhretin Amerikan kültüründeki yeri teması bu albümde de vardı ve albüm şarkıları ve kapak tasarımı John F. Kennedy ve Lee Harvey Oswald, John Lennon ve Mark David Chapman, Abraham Lincoln ve John Wilkes Booth'a göndermelerde bulunuyordu. Albümün turnesi "Guns, God and Government" da albümün temalarını devam ettirdi. Ancak bu albüm önceki 2 albüm gibi büyük bir ticari başarı kazanamadı ve ABD albüm listelerinde en fazla 13., İngiltere'de ise 23. sıraya yükseldi.

Grup, Columbine katliamı sonrası Denver/Colorado'da vereceği ilk konser öncesi dini gruplar tarafından protesto edildi. Bunun sonucunda websitesinden açıklama yapan grup, konserde söyleyecekleri "vahşi sözler"e karşılık olarak İncil'den pasajlar okuyacağını söyleyip, protestocuları rahatlatmaya çalışsa da konser süresinde İncil'in sadece ölüm ile ilgili pasajlarına gönderme yaptılar. Bu turne, 29 Ekim 2002 yılında DVD olarak yayınlandı.

2001 yılının başında grup, Gloria Jones'un Tainted Love şarkısını Not Another Teen Movie filmi için kaydetti. Şarkı, ABD rock listelerinde sadece 30. sıraya kalan çıksa da grubun dünya çapındaki en başarılı şarkısı oldu. Manson, Michael Moore'un Bowling for Columbine belgeseline dahil edildi. Moore, Manson ile olaylı Denver konseri öncesinde konuşmuştu. Moore, Manson'a Columbine'da arkadaşlarını öldüren öğrencilere ne demek istediğini sorduğunda, Manson "Onlara tek bir kelime bile söylemezdim. Onların demek istediklerini dinlerdim çünkü bunu kimse daha önce yapmamıştı." diye cevap verdi.

The Golden Age of Grotesque (2003-05)[değiştir | kaynağı değiştir]

Marilyn Manson, Holy Wood ile beraber kafasındaki üçlemeye son vermişti. 2002 yılında Manson, KMFDM grubundan Tim Sköld ile Resident Evil filminin müziklerini yaptı. Kısa süre sonra Twiggy Ramirez, fikir ayrılıklarını sebep göstererek gruptan ayrılınca, Sköld yeni bas gitarist olarak gruba alındı. Manson, o dönemki kız arkadaşı Dita Von Teese ve onun 1920'lerin Berlin ilgisinden etkilenerek, dönemin ruhunu yansıtan The Golden Age of Grotesque albümü kaydetti. 13 Mayıs 2003'te yayınlanan albüm, ABD Billboard 200 listesine 1. sıradan girmeyi başardı ve bu başarıyı kazanan 2. Manson albümü oldu.

Manson, bu dönem sanatçı Gottfried Helnwein ile beraber çalışmaya başladı ve albümü destekleyecek farklı multimedya projeleri başlattı. Helnwein, Manson'a albümün piyasaya sürülüş partisinde ve ilk single mOBSCENE'in klibinde yardım etti. Albümün sınırlı sayıdaki baskıları, Manson tarafından çekilmiş ve sanat yönetmenliğini Helnwein'in yaptığı 25 dakikalık Doppelherz isimli sürrealist bir kısa film bulunduruyordu. Albümü destekleyen "Grotesk Burlesk"te albümün Weimar Cumhuriyeti temasına, Helnwein'in tasarladığı sahne kıyafetleri ve Alman kabaresi eklenmişti. Manson ve grup elemanları, bu dönem Jean Paul Gaultier tarafından hazırlanan özel tasarım takımlar giyiyorlardı.

28 Eylül 2004'te grup Lest We Forget adlı bir toplama albüm yayımladı. Bu albüm Manson'ın bir döneminin kapanışını simgeliyordu çünkü grubun plak şirketi Nothing'den yayınladığı son albümdü. Öte yandan son yıllarda Manson ile ilişkisi bozulan gitarist John 5 da bu albüm öncesi gruptan ayrıldı. John 5'sız Manson, toplama albüm için Depeche Mode'un Personal Jesus şarkısını yorumlayarak, bu şarkıyı single olarak da yayınladı. Şarkı Billboard'un Alternative Songs listesinde 12. olarak Manson'ın bu listedeki en başarılı eseri oldu. Albümden sonra "Against All Gods" turnesine çıktılar. Turnede gitarları Mark Chaussee çaldı. Turne sırasında davul setinden düşerek bileğini ve kafatasını çatlayan Ginger Fish'in yerine, turneyi Chris Vrenna tamamladı.

Eat Me, Drink Me (2006-08)[değiştir | kaynağı değiştir]

2005 yılının sonlarında 18 yeni şarkı üzerinde çalışmaya başlayan grup, Manson'ın resim ve sinemaya yönelmesi nedeniyle 6. albüm kayıtlarına hemen başlayamadı. Bu nedenle Sköld, albümün şarkılarını kendi başına besteleyip kaydetti ve diğer grup üyeleri albüme katkıda bulunmadılar. Manson da bu şarkılar üzerine Von Teese ile yürümeyen evliliği ve Evan Rachel Wood ile çalkantılı beraberliği hakkında sözler yazdı. Aşk temasının baskınlığı bu albümü öteki Manson albümlerinden ayırdı. 31 Ekim 2006'da grup Jay Leno'nun şovuna çıkıtıp, Danny Elfman'in "This Is Halloween" şarkısını yorumladı. Bu performans, grubta 1990'dan beri klavye çalan Madonna Wayne Gacy ile son performansları oldu. Gruptan ayrılan Gacy, gruptan alacaklı olduğunu iddia ederek 20 milyon dolarlık bir tazminat davası açtı.

Albümün ilk single'ı "Heart-Shaped Glasses (When the Heart Guides the Hand)" oldu. Albümde beraber oynayan Manson ve Wood çiftinin cüratkar sahneleri bazı kesimlerde tepki yarattı. 5 Haziran 2007'de grubun yeni albümü Eat Me, Drink Me piyasaya sürüldü. Albüm, Billboard 200 listesine 8. sıradan girdi. "Putting Holes In Happiness" albümün 2. single'ı olarak piyasaya sürüldü ve şarkı Nick Zinner'ın remix'i ile Guitar Hero III: Legends of Rock oyununda yer aldı.

Albümün tanıtımı için grup 9 ay süren "Rape of the World" turnesine başladı. Turnede Sköld gitar çalarken, The Prodigy'nin eski bas gitaristi Rob Holliday bas gitarist olarak yer aldı. Davulları yine Ginger Fish çalarken, Vrenna gruba klavyeci olarak tekrar katıldı. Turnenin ilk ayağında grup thrash metal grubu Slayer ile çaldı. Kasım 2007'de Manson, Sköld ile yeni bir albüm üzerinde çalıştığını açıkladı ancak 2008 yılının başında Twiggy Ramirez gruba geri döndüğünü açıkladı ve Sköld ile yollar ayrıldı. Twiggy'nin geri dönmesiyle, Holliday turnenin geri kalanında gitara geçti.

The High End of Low (2008-09)[değiştir | kaynağı değiştir]

2008 Mart'ında Twiggy, 7. albüm çalışmalarının başladığını duyurdu. Temmuz ayında Wes Borland, Güney Kore'de Manson'ın ana grup olarak çıktığı konserde bir kereliğine tekrar gruba eşlik etti ancak ardından eski grubu Limp Bizkit'e geri döndü. 2008 yılı boyunca süren albüm kayıtlarını, Kasım ve Ocak 2009 arasında Manson'ın home stüdyosunda gerçekleştirdiği vokal kayıtları takip etti. Albümün prodüktörlüğünü Manson, Twiggy ve Vrenna'nın yanında Mechnical Animals'ın prodüktörlüğünü de yapan Sean Beavan yaptı.

27 Mart 2009'da yeni şarkılardan "We're from America" grubun websitesinde ücretsiz olarak sunuldu. 2 hafta sonra ise sınırlı sayıda CD olarak piyasaya sürüldü. 13 Mayıs'ta "Arma-Goddamn-Motherfuckin-Geddon" (sansürlü olarak "Arma... geddon") radyoda yayınlanmaya başladı. Şarkı "Ana akım rock" listesine 37. sırada girerek, grubun en başarısız single'larından biri oldu. 26 Mayıs 2009 yılında çıkan yeni albüm The High End of Low, Billboard 200 listesine dördüncü sıradan girse de, ilk hafta satılan 49,000 kopya ile The Last Tour on Earth'ten sonra en düşük satış rakamını yakalamış oldu. Albümü aynı isimli turne takip etti. Rob Holliday turneye katılmak istemeyince, bas gitara Andy Gerold geçerken, Twiggy gitar çaldı.

Albüm öncesi ve sonrasında plak şirketi Interscope ile problemler yaşayan grup, 3 Aralık'ta Interscope'ten ayrıldı.

Born Villain (2009-12)[değiştir | kaynağı değiştir]

Grup, Interscope plak şirketiyle yollarını ayırdıktan sonra yeni şarkılar üstünde çalışmaya başladı. Temmuz 2010'da Twiggy ile Goon Moon da beraber çalışan Fred Sablan gruba bas gitarist olarak katıldı. Kasım ayında Manson, Cooking Vinyl adında bir bağımsız plak şirketi ile anlaştı. 2011 yılında Marilyn Manson, albüm çalışmalarına başladı ancak 24 Şubat'ta grubun uzun süre davulculuğunu yapan Ginger Fish, gruptan ayrıldığını açıkladı. 22 Mayıs'ta Marilyn Manson, yeni albümü süresinde kullanacağı yeni logosunu açıkladı. Albüm için bir kısa film isteyen Manson, Kid Cudi'nin müzik videolarında yaptığı işlerden etkilendiğini[14] aktör Shia LaBeouf ile anlaştı. "Born Villain" adındaki bu kısa filme daha önce yayınlanmamış bir Manson şarkısı olan "Overneath the Path of Misery" eşlik etti. Macbeth'e birçok göndermede bulunan film,[15] Jodorowsky'nin The Holy Mountain[14] ve Luis Buñuel ile Salvador Dalí'nin 1929 tarihli sessiz filmi Un Chien Andalou'dan da etkilenmişti.[15] Kasım ayında daha önceki albümde olduğu gibi yeni albümde de klavye ve davulları çalan Vrenna, kayıtlar bittikten sonra yapımcılık kariyerine yoğunlaşmak için gruptan ayrıldığını açıkladı.

7 Mart 2012'de, yeni şarkılardan No Reflection radyoda ilk kez çalınarak, ilk single olarak da yayınlandı. Şarkı "Ana akım rock" listesinde 26. numaraya kadar çıktı ve 14 hafta listede kaldı. Böylece, 2004 yılında çıkan Personal Jesus'tan sonraki en iyi iş yapan single oldu. Bu teklinin bulunduğu albüm olan Born Villain, 1 Mayıs 2012'de yayımlandı. Albüm, Billboard 200 listesine 10. sıradan girdi ve "bağımsız albümler" ve "hard rock albümleri" listelerinde birinci oldu. Albüm iki hafta boyunca İngiltere Rock Müzik listelerinde de birinciydi. 5 Kasım'da "Slo-Mo-Tion" şarkısı için yapılan remix EP'si yayınlandı. Nisan sonunda grup, "Hey Cruel World..." turnesine başladı ve daha sonra Rob Zombie ile "Twins of Evil", Alice Cooper ile de "Masters of Madness" turnelerine çıktı.

The Pale Emperor (2012-15)[değiştir | kaynağı değiştir]

2012 yılında Californication dizisinin 6. sezonunda oynayan Manson, sezon finali çekimleri sırasında dizinin müziklerini yapan Tyler Bates ile tanıştı.[16] İkili müzikal olarak ortaklaşa bir çalışma yapma kararı aldı ve 2013 yılında ikili yeni şarkılar üstünde çalışmaya başladı.[17] Şarkıların kayıtlarına Manson ve Bates'in yanı sıra The Dillenger Espace Plan davulcusu Gil Sharone da eşlik etti.[18] Bu sırada grubun basçısı Sablan, gruptan ayrıldığını açıkladı.[19] Twiggy Ramirez tekrar bas gitara çekeren, Bates ve arkadaşı Paul Wiley, Marilyn Manson'ın 2014 yaz turnesinde gitar çaldılar.[20][21]

Yeni şarkılardan "Cupid Carries a Gun" 27 Nisan 2014'te yayına giren Salem dizisinin açılış şarkısı olarak kullanılarak yeni albümün müjdesini verdi.[18][22] Başka bir yeni şarkı "Killing Stranges", Keanu Reeves'in başrolünde oynadığı John Wick filminde yer aldı.[23][24] Albümün ilk single'ı "Third Day of a Seven Day Binge" ise 26 Ekim'de Manson'ın websitesinde ücretsiz olarak piyasaya sürüldü.[25] 16 Aralık'ta "Deep Six" şarkısı görücüye çıktı[26] ve 3 gün sonra video klibi gösterime girdi. Single, Billboard'un Mainstream Rock listesine 8. sıradan giriş yaparak,[27] grup tarihinin en başarılı single'ı oldu. 8 Ocak 2015'te ise "Cupid Carries a Gun" single olarak yayınlandı.[28][29]

20 Ocak 2015'te alternative rock, blues rock, hard rock tarzında, prodüktörlüğünü Marilyn Manson ve Tyler Bates'ın yaptığı The Pale Emperor ABD'de yayınlandı.[30] Albüm, Mayıs 2014'te Marilyn Manson'ın Alzheimer'dan hayatını kaybeden annesine adandı.[31][32] Albüm, Billboard 200 listesine 8. sıradan girerek, Eat Me, Drink Me'den sonra en iyi ilk hafta performansını gösterdi.[33] Albüm, Manson'ın son on yılda çıkardığı en başarılı iş olarak gösterilirdi.[30][31][34][35] Rolling Stone dergisi albümü 2015 yılının en iyi metal albümü olarak değerlendirdi.[36] 11 Mayıs'ta "The Mephistopheles of Los Angeles" yayınlandı. Grup albüm sonrası The Hell Not Hallelujah isimli turneye başladı. Bu turne daha sonra The Smashing Pumpkins'in turnesiyle birleştirilip The End Times adını aldı.

Heaven Upside Down (2016-19)[değiştir | kaynağı değiştir]

Kasım 2015'te Manson verdiği bir röportajda onuncu stüdyo albümü için çalışmalara başladığını ve Twiggy, Bates ve Sharone'nun da kayıtlarda yer alacağını açıkladı.[37] 19 Temmuz 2016'da grubun 10. albümünün adının SAY10 olacağı ve 2017'nin Sevgililer Günü'nde yayınlanacağı açıklandı.[38] 2016 ABD Başkanlık Seçimi'nin düzenlendiği 8 Kasım'da Manson Donald Trump'a benzeyen ve kafası kesilmiş bir cesedin yanında bıçağını bileyen Manson'ın sahnelerinin bulunduğu kısa bir video yayınladı.[39]

Albüm Şubat 2017'ye yetişmezken Manson, sosyal medya hesaplarından albümle ilgili olduğu sanılan gizemli mesajlar vermeye devam etti ve 9 Mayıs'ta yeni albümün adının Heaven Upside Down olduğu açıklandı.[40] Grup, 20 Temmuz 2017'de Budapeşte'de yeni albümün turnesine başladı. Albümün ilk single'ı "We Know Where You Fucking Live" 11 Eylül'de,[41] 2. single Kill4Me 20 Eylül'de yayınlandı[42] ve bu çalışmaları 6 Ekim'de yayınlanan albüm takip etti. 30 Eylül'de Marilyn Manson üstüne konser sırasında dekorun düşmesi nedeniyle sakatlandı ve turneye bir süre ara verildi. Bu dönemde Jack Off Jill grubu vokalisti Jessicka'nın, eski sevgilisi Twiggy Ramirez tarafından 1990'larda tecavüze uğradığını iddia etmesi sonrası Twiggy Ramirez gruptan bir kez daha ayrıldı ve turnenin başka bir bas gitarist ile devam edeceği açıklandı.[43] Twiggy'nin yerine gruba Racer X and The Mars Volta'da çalmış Juan Alderete dahil oldu.[44]

We Are Chaos (2019–bugün)[değiştir | kaynağı değiştir]

Mart 2019'da Manson, bir sonraki stüdyo albümünü neredeyse bitirdiğini ve de albümde country müzik sanatçısı Shooter Jennings ile çalıştığını açıkladı.[45] Aynı yıl içinde davulcusu Gil Sharone, uğraştığı ve planladığı projelere odaklanmak için gruptan ayrıldığını açıkladı[46] ve yerine daha önce Black Flag'te çalmış Brandon Pertzborn geçti.[47] Ayrıca Manson, Bates'in artık grub dahil olmayacağını ve albümün prodüktörlüğünü Jennings'in yapıp, Jennings'in davulcusu Jamie Douglass'ın da albüme katkıda bulunacağını açıkladı.[48] Temmuz ayında Rob Zombie ile beraber, alt grupları olarak Deadly Apples'ın yer aldığı ABD ve Kanada'da düzenlenen Twins of Evil: Hell Never Dies Tour turuna başladı.[49] Grup, Kasım ayında The Doors'u "The End" şarkısını online müzik dinleme servislerinde yayınladı ve bu çalışmanın özel basım plağı Mart 2020'de yayınlandı.[50] Şarkı Stephen King'in The Stand romanından yorumlanan ve aynı ismi taşıyan dizi için kaydedilmişti. Manson'ın Ozzy Osbourne'un Mayıs 2020'de başlayacak ve de ABD'de düzenlenecek No More Tours II turnesinde ön grup olarak yer alacağı duyuldu. Ancak Osbourne'un Parkinson hastalığına yakalandığı ortaya çıkınca turne iptal edildi.[51]

13 Ocak 2020'de grubun bas gitaristi Juan Alderete bir bisiklet kazası sonucu bir tür travmatik beyin rahatsızlığı geçirdi. Tıbbi masraflarının karşılanması için de bir GoFundMe sayfası açıldı.[52] 29 Nisan'da Manson ve Jenning, grubun on birinci albümü için çalışmalarını bitirdiklerini açıkladılar ve albümü bir "baş yapıt" olarak adlandırdılar.[53] 28 Temmuz'da Manson, yeni single'ları "We Are Chaos"'un bir gün sonra yayınlanacağını açıkladı.[54] Bir gün sonra, şarkı yayınlanırken grubun on birinci albümü olan We Are Chaos'un 11 Eylül 2020'de yayınlanacağı açıklandı. Ayrıce grup, albüm kapağını ve şarkı listesini de açıkladı.[55][56]

Müzik tarzı[değiştir | kaynağı değiştir]

Her ne kadar grubun müziği ana akım medya tarafından shock rock olarak adlandırılsa da, Manson bu tabire karşı çıkmakta ve müziklerini rock and roll olarak tanımlamaktadır. Kariyerleri boyunca grup endüstriyel metal, endüstriyel dance, endüstriyel rock, post-endüstriyel, alternative metal, progressive metal, hard rock, elektronik müzik, glam rock, gotik rock, death metal, blues rock ve pop olmak üzere farklı tarzlarda eserler verdiler.

Grup ile 1996'da yollarını ayırana dek, Daisy Berkowitz grubun ana bestecisiydi ve müziklerin çoğunu tek başına ya da Gidget Gein ile bestelemişti. 2002'de ayrılana kadar ise Twiggy müzikal anlamda en etkili kişi oldu ve bu dönem Manson ile birlikte grubun en önemli hitlerini yazdı. Hiçbir zaman resmî olarak adı geçmese de Ginger Fish, Antichrist Superstar demoları hazırlanırken Manson ve Twiggy'ye şarkıların prodüksiyonu konusunda büyük katkılarda bulundu. Davulu ve ses efektleri başta "The Beautiful People" olmak üzere birçok şarkıda dikkat çekiyordu. John 5 ve Tim Sköld de grubun önemli bestecilerindendi. Sköld, Eat Me, Drink Me'nin bütün şarkılarını yazarken, The Pale Emperor ve Heaven Upside Down tamamen Tyler Bates tarafından bestelendi. Grubun bütün sözlerini Manson yazarken tarzı albümden albüme değişti. Yazdığı sözler aşk, seks ve seksüelite, cinsel taciz, tüketimcilik, politika, intikam, kapitalizm, şiddet ve ölüm gibi konuların yanı sıra İncil ve Yunan mitolojisine de değinmektedir.

Manson genellikle sözleri melodik bir biçimde sunarken çığlık atma ve brutal vokal gibi teknikler de kullanmaktadır. Bariton bir vokale sahip olan şarkıcının ses aralığı dört oktavdan fazladır. En bas sesi olan A1 "Arma-goddamn-motherfuckin-geddon"da, en tiz sesi E6 Born Villain şarkısı "Hey, Cruel World...".de duyulmaktadır.

Etkilendikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Manson'ın müzikle ilgili ilk anısı ailecek çıktığı bir yolculukta dinlediği Kiss olup, grubu o zamandan beri önemli bir ilham kaynağı olarak tanımlamaktadır. The Spooky Kids'i kurmadan önce birçok punk rock grubunda çalışan Daisy Berkowitz ise New York Dolls ve the Jim Carroll Band'den etkilenmişti.

Grubun tek sabit elemanı olarak Manson, Screamin' Jay Hawkins, Arthur Brown, Alice Cooper, The Doors, Black Sabbath/Ozzy Osbourne ve Iggy Pop gibi sanatçıların kışkırtıcı çalışmalarından etkilenmiş ve grubun müziğini bu doğrultuya çekmiştir. En büyük ilham kaynağı ise hayatını değiştirdiğini iddia ettiği David Bowie'dir. Her stüdyo albümünde yeni bir görünüş ve müzik tarzına odaklanmalarıyla bu iki artist birbirine benzetilmektedir. Manson'ın ev sevdiği Bowie şarkıları "Quicksand" ve "Ashes to Ashes"tır. Yıllar boyunca Manson, Bowie'nin "Cat People (Putting Out Fire)" şarkısını konserlerden önce sesini ısındırmak için söylemiştir ve daha sonra bu şarkıyı country müzisyeni Shooter Jennings ile yeniden yorumlamıştır.

Nothing Records ile çalışırken grup, plak şirketindeki başta ilk iki albümlerinin prodüktörü Trent Reznor'ın grubu Nine Inch Nails olmak üzere diğer gruplarından da müzikal olarak etkilendi. Manson, grubun daha melodik eserlerinde Queen'den etkilendiğini, daha elektronik eserlerinde ise Depeche Mode ve Gary Numan gibi new wave ve synthpop sanatçılarından etkilendiğini söyledi. Twiggy, The Cure ve Bauhaus gibi gotik rock gruplarını da etkilendikleri arasında saymıştır. Manson'ın diğer ilham kaynakları arasında Johnny Cash, Jimi Hendrix, N.W.A, The Smashing Pumpkins, Justin Timberlake ve Led Zeppelin bulunmaktadır.

Etkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Manson, MTV Jenerasyonu'nun en tanınır ve görüntü olarak dikkat çekici video kliplerini çekmesiyle tanınmaktadır.[57][58] Birçok yorumcu da grubun kliplerinin grubun ticari başarısına büyük katkıda bulunduğunu söylemiştir.[59][60] Çalışmaları genellikle sürrealist ve grotesk görüntüler içermektedir.[15][61][62][63] "Sweet Dreams (Are Made of This)", "The Beautiful People" ve "The Dope Show" ile toplamda beş kez MTV Video Müzik Ödülleri'ne aday gösterildi. "The Dope Show", 1999'da "En iyi sinematografi" ödülünü kazanırken, 1998 Billboard Video Müzik Ödülleri'nde ise iki ödül kazandı. "The Beautiful People", MTV'nin "En İyi 100 Müzik Videosu" listesinde 54. sırada yer aldı.[64] 2003 tarihli "(s)AINT" ise NME tarafından tarihin en aşırı videolarından biri olarak adlandırıldı[65] ve Time tarafından "en tartışma yaratan klipler" listesine dahil edildi.[66]

Grup, kariyerleri boyunca birçok Kerrangǃ Ödülü kazandı ve Kerrangǃ Hall of Fame'e 2000'de dahil edildi.[67] Aynı dergi tarafından 2005'te "ikon",[68][69] 2015'te "yaşam boyu başarı" ödüllerine layık görüldü.[70] Ayrıca dergi Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) albümünü 2000'lerin en iyi 11. albümü seçti[71] ve 2015'te Manson'ı dünyadaki en iyi 28. rockstar olarak belirledi.[72] 2016'da ise Alternative Press dergisi tarafından "ikon" ödülüne layık görüldü.[73] VH1, Marilyn Manson'ı "Hard Rock'ın en iyi 100 sanatçısı" listesine 78. sıradan soktu[74] ve "The Beautiful People" şarkısını "En iyi 100 hard rock şarkısı" listesinde 86. sıraya yerleştirdi.[75] Grup, dört kez Grammy'ye aday gösterildi. Marilyn Manson dünya çapında 50 milyon kopya sattı.[73][76][77][78]

Grup, metal camiası içinde American Head Charge,[79] Avatar,[80] Babymetal,[81][82] Combichrist,[83] Ghost,[84][85] Korn,[86] Motionless in White,[87][88][89] Murderdolls,[90] Mushroomhead,[91] New Years Day,[92] September Mourning[93][94] and Slipknot.[95] gibi birçok grubu etkiledi. Heavy metal dışında ise Avril Lavigne,[96][97] Charli XCX,[98][99] Die Antwoord,[100] Eminem,[101] Grimes,[102] Lady Gaga,[103][104] Lana Del Rey,[105] Lil Uzi Vert,[106][107] Lisa Marie Presley,[108] Muse,[109] My Chemical Romance,[110] Mykki Blanco,[111][112] Natalia Kills,[113] Porcelain Black,[114] Skrillex,[115] Skylar Grey[116] and Years & Years.[117] gibi birbirinden çok farklı sanatçıları etkiledi.

Tartışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Aralık 1996'da eski ABD eğitim bakanı William Bennett ve Pensilvanya valisi C. DeLores Tucker ile birlikte senatör Joe Lieberman bir basın toplantısı yaparak, Interscope şirketine sahip olan MCA'nın başkanı Edgar Bronfman Jr.'ın Tupac Shakur, Snoop Doggy Dogg ve Marilyn Manson gibi küfür içeren albümler çıkaran sanatçılardan para kazanması ve bu durumu engellememesini sorguladı.[118] Bir sonraki Kasım ayında Temsilciler Meclisi'nden Sam Brownback'in yönettiği yurt içi güvenlik toplantısında[119] Lieberman grubun müziğini "değersiz, nefret dolu, nihilist ve zarar verici" olarak tanımlayarak bir kez daha eleştirdi ve MCA'nın o zamanki sahibi Seagram şirketinin kendilerini Marilyn Manson'dan uzaklaştırmalarını istedi. Bu toplantıda Antichrist Superstar albümünü - özellikle de "The Reflecting God" şarkısını - oğlu Richard'ın intiharından sorumlu tutan Burlington'lu Raymond Kuntz dinlendi.[120]

Grubun canlı performanslarını da tepki görmekteydi. Özellikle Dead to the World turnesinin neredeyse her Kuzey Amerika ayağında protestolar yaşandı.[11] Utah, Güney Karolina ve Virginia gibi birçok şehirde grubun devlet tarafından işletilen konser salonlarında konser vermesini engelleyecek kanunlar kabul edildi.[121][122][123] Bu kanunların yürütülmesi daha sonra grubun hayranları,[121] Amerikan İnsan Hakları Derneği[123] ve bu kanunlardan biri nedeniyle Giants Stadyumu'nda düzenleyeceği Ozzfest'in New Jersey ayağını iptal etmek zorunda kalan Ozzy Osbourne tarafından açılan davalar sonucu durduruldu.[123][124]

30 Haziran 2003'te İskoçya, Easthouse'daki evinin yakınlarındaki bir ormanda 14 yaşındaki Jodi Jones'un kesilmiş vücudu bulundu.[125] Jones'a yapılanlar 1947'de öldürülen ve medya tarafından Black Dahlia tarafından adlandırılan aktris Elizabeth Short'a yapılanları yakından andırmaktaydı.[126][127] 10 ay sonra Jones'ın erkek arkadaşı, o zamanlar 15 yaşında olan, Luke Mitchell tutuklandı.[128] Evinde yapılan bir aramada detektifler Doppelherz adlı kısa filmin bulunduğu The Golden Age of Grotesque albümünü buldu.[129] Albüm, Jones öldükten 2 gün sonra satın alınmıştı.[130] Bu filmden 10 dakikalık bir görüntü ve Manson'ın Black Dahlia'nın kesilmiş vücudunu resmettiği birkaç yağlı boya kanıt olarak mahkemede sunuldu.[129][131][132] Mitchell, cinayetten dolayı suçlu bulundu ve en az 20 yıl hapis cezasına çarptırıldı.[133]

Grubun 27 Haziran 2014'te Moskova'daki Park Live Festival'de vereceği konser, grubun sahneye çıkmasına dakikalar kala alınan birkaç bomba ihbarı nedeniyle iptal edilirken,[134] konser alanının dışında Rus Ortodoks Kilisesi'ne bağlı yüzlerce aktivist grubu protesto etmekteydi.[135] Olaylar grup elemanlarından bazıları ve teknik ekibe otellerine yakın bir yerde saldırılmasına kadar vardı.[136] 2 gün sonra Ortodoks kilisesinin inançlarına hakaret edilmesi ve sadomazoşizmin övülmesi suçlamalarıyla Manson'ın Novosibirsk'te verilecek konserine yetkililer tarafından izin verilmedi.[137][138] Aynı yıl Sturmgruppe adlı bir yapım şirketinin YouTube'a yüklediği ve Lana Del Rey'e tecavüz edilmesinin canlandırıldığı bir video yüzünden Manson tekrar manşetlere çıktı.[139] "Sturmgruppe 2013 Reel" adlı bu videoda yönetmen Eli Roth'un Del Rey'e tecavüz etmesi canlandırılırken, grubun "No Reflection" ve "Slo-Mo-Tion" videolarından görüntüler de aralara yerleştirilmişti.[140][141][142] Manson'ın temsilcileri Billboard'a bir açıklama yaparak bu yapım ile ilgili hiçbir alakalarının olmadığını açıkladılar.[143]

Columbine ve okul katliamları[değiştir | kaynağı değiştir]

20 Nisan 1999'da Columbine Lisesi öğrencileri Eric Harris ve Dylan Klebold, intihar etmeden önce 12 öğrenci ve bir öğretmeni öldürdü ve 21 kişiyi yaraladı. Bu olay ABD tarihinin en kötü lise katliamıydı.[144] Katliamdan birkaç gün sonra katillerin başta filmler, bilgisayar oyunları ve müzik olmak üzere eğlence sektöründeki şiddetten etkilendiklerini iddia eden haberler çıkmaya başladı.[145] İkilinin Alman gruplar KMFDM ve Rammstein hayranları oldukları söylendi ancak suçun büyük kısmı Marilyn Manson'a yönlendirildi.[146][147]

Katliamdan 5 gün sonra Meet the Press programına katılan William Bennet ve Joe Lieberman, grubun katliama neden olan faktörlerden biri olduğu söyledi.[148] Kısa süre sonra ana akım medyada Marilyn Manson'ı suçlayan sansasyonel başlıklar atılmaya başlandı.[149][150] Denver belediye başkanı Wellington Webb, grubun katılmasının planlandığı KBPI FM'in geleneksel "Birthday Bash" programının iptal edilmesi için başarılı bir dilekçe kampanyası düzenledi.[151] Vali Bill Owens ve milletvekili Tom Tancredo gibi Koloradolu politikacılar Manson'ı "nefret, şiddet, ölüm, intihar, uyuşturucu kullanımı ve Columbine Lisesi katillerinin tavırları ve hareketlerini" övmekle suçladı.[152] Ancak daha sonraki haberlerde Harris ve Klebold'un Manson fan'ı olmadığı bildirildi.[153][154] Grup, Rock Is Dead turnesinin geriye kalan 4 konserini hayatını kaybedenlere saygı göstergesi olarak iptal ederken, müziğin, filmlerin, kitapların ya da bilgisayar oyunlarının suçlanmasının yanlışlığını belirtti.[12][13]

Katliamdan 11 gün sonra Manson, Rolling Stone dergisine "Columbineː Kimin Suçu?" adlı bir makale yazdı. Bu makalede Amerika'daki silah kültürünü, Amerikan Tüfek Derneği'nin politik etkisini ve medyanın halka gerçek sosyal problemleri bildirmek yerine suçu bir günah keçisine atmaktan ibaret sorumsuz haberciliğini eleştirdi.[155][156]

Grup ve okul katliamlarını bir araya getiren tartışmalar 10 Ekim 2007'de 14 yaşındaki SuccessTech Academy öğrencisi Asa Coon'un 4 kişiyi vurup intihar etmesi ile tekrar gün yüzüne çıktı.[157] Tuvaletten çıkarken başka bir öğrenci tarafından yumruklanan Coon, ona saldıran Michael Peek'i karnından vurdu.[158] Yanında 2 silah taşıyan Coon daha sonra koridorda ilerleyerek ders görülen 2 sınıfa ateş ederek bir başka öğrenciyi ve 2 öğretmeni yaraladı ve daha sonra yakındaki bir tuvalete girerek intihar etti.[159] Coon, bu olay sırasında siyah bir Marilyn Manson t-shirt'ü giymekteydi.[160][161]

18 Mayıs 2009'da Lafourche Parish, Louisiana'daki Larose Ortaokulu öğrencisi 15 yaşındaki Justin Doucet silahıyla birlikte okula girdi.[162] 7. sınıf öğretmeni Jessica Plaisance'ye "Marilyn Manson'a selamǃ" dedirtmeye çalışan Doucet, olumlu yanıt almayınca öğretmene 2 el ateş etti ve kurşunlar öğretmenin başını sıyırdı.[163][164] Daha sonra silahı kendine çevirip intihara kalkışan Doucet, aldığı yaralar sonucu 1 hafta sonra hayatını kaybetti.[165]

Tecavüz iddiaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 1997'de Jack Off Jill solisti Jessicka Adams, 1990'ların ortalarında aynı evde yaşadığı sevgilisi Twiggy Ramirez tarafından cinsel tacize uğradığını iddia etti. Facebook hesabına "Ellerini boynuma atarak beni yere yatmaya zorladı. Hayır dedim. O kadar yüksek sesle söyledim ki arkadaşım Pete diğer odadan onu üstümden atmak için koşarak geldi. Ancak tecavüze uğramıştım. Sevdiğimi düşündüğüm biri tarafından tecavüze uğramıştım" yazdı.[166] Manson verdiği cevapta "Jessicka ve Twiggy'nin yıllar önce bir ilişki içinde olduğunu biliyordum ve Jessicka'yı arkadaşım olarak gördüm ve hâlen görüyorum. Yakın zamana kadar bu iddialar hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve Jessicka'nın çok belli olan acısından dolayı üzüntü duyuyorum" dedi.[167] Manson, Twitter üzerinden Twiggy ile yollarını ayırdığını açıkladı.[43]

Grup üyeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödül ve adaylıkları[değiştir | kaynağı değiştir]

Grammy ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yıl Aday gösterilen çalışma Ödül Sonuç Ref.
1999 "The Dope Show" En İyi Hard Rock Performansı Grammy Ödülü Adaylık [169]
2001 "Astonishing Panorama of the Endtimes" En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü Adaylık
2004 "mOBSCENE" Adaylık
2013 "No Reflection" En İyi Hard Rock/Metal Performansı Grammy Ödülü Adaylık

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Hamersly, Michael (4 Şubat 2008). "Interview with your vampire: Marilyn Manson". PopMatters. 14 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  2. ^ Buchanan, David (24 Ağustos 2014). "Top 11 Influential Minds of Industrial Metal". Consequence of Sound. 30 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  3. ^ Tron, Gina (10 Nisan 2014). "Daisy Berkowitz: Portrait of an American Ex-Marilyn Manson Member". Vice. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  4. ^ Hawk, Mike (7 Ocak 2013). "Scott Mitchell Putesky (Daisy Berkowitz) Interview". Blankman, Inc. 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  5. ^ Kissell, Ted B. "Manson: The Florida Years". Cleveland Scene. Euclid Media Group. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  6. ^ Kaufman, Gil (13 Ekim 2008). "Former Marilyn Manson Bassist Gidget Gein Dead At 39". MTV. Viacom Media Networks. 29 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  7. ^ Feemster, Scott. "Marilyn Manson – Biography". Amoeba Music. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  8. ^ Finn, Natalie (5 Ağustos 2007). "Marilyn Manson Accused of Bilking the Band". E!. 8 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  9. ^ Diamond, Ollie H. (11 Mayıs 2014). "Sunday Old School: Marilyn Manson". Metal Underground. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  10. ^ Ankeny, Jason. "Marilyn Manson – Biography & History". AllMusic. Rovi. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015. 
  11. ^ a b Mirapaul, Matthew (24 Nisan 1997). "The Traveling Controversy That Is Marilyn Manson". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger, Jr. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2016. 
  12. ^ a b Sterngold, James (29 Nisan 1999). "Terror in Littleton: The Culture; Rock Concerts Are Cancelled". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger Jr. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  13. ^ a b "Manson cancels rest of US tour". BBC News. BBC. 29 Nisan 1999. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  14. ^ a b Coplan, Chris (1 Eylül 2011). "Marilyn Manson's Shia LaBeouf-directed short film: "Born Villain"". Consequence of Sound. 30 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016. 
  15. ^ a b c Warner, Kara (31 Ağustos 2011). "Shia LaBeouf Calls Marilyn Manson Video 'A Cool Diversion'". MTV News. Viacom. 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016. 
  16. ^ Scully, Alan (23 Ocak 2015). "Marilyn Manson to unveil 'Pale Emperor' in Bethlehem". The Morning Call. Tribune Media. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  17. ^ Lauvou, Jim (30 Mayıs 2013). "Marilyn Manson: "I Like To Smoke and Hang Out With The Gangsta Rappers"". Phoenix New Times. 12 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  18. ^ a b Moskovitch, Greg (2 Eylül 2014). "Marilyn Manson Confirms New Album "Prepared For Landing"". Music Feeds. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  19. ^ Fred Sablan (25 Haziran 2014). "Twitter / Fredsablan: Lots of love for my brother ..." 15 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2014. 
  20. ^ "Marilyn Manson – Tyler Bates". RockMusicStar.com. 29 Ocak 2015. 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2015. 
  21. ^ Harmsen, Nando (3 Nisan 2014). "Preview Marilyn Manson - Utrecht 2014-08-06". ReflectionsofDarkness.com. 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  22. ^ O'Connell, Michael (24 Nisan 2014). "WGN America's 'Salem' Enlists Marilyn Manson for Opening Titles (Video)". The Hollywood Reporter. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  23. ^ Taylor, Drew (23 Ekim 2014). "Review: 'John Wick' Is A B-Movie Pleasure, Anchored By Keanu Reeves' Raw Charisma". Indiewire. Penske Media Corporation. 31 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  24. ^ Rosenberg, Axl (27 Ekim 2014). "Marilyn Manson is on the "Third Day of a Seven Day Binge"". MetalSucks. 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  25. ^ Grow, Kory (27 Ekim 2014). "Hear Marilyn Manson's Punkish New 'Third Day of a Seven Day Binge'". Rolling Stone. Wenner Media. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  26. ^ Khomami, Nadia (16 Aralık 2014). "Marilyn Manson drops new single 'Deep Six' from forthcoming album 'The Pale Emperor' – listen". NME. Time Inc. UK. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  27. ^ "Rock Music: Top Mainstream Rock Songs Chart - The Week of March 14, 2015". Billboard. Prometheus Global Media. 5 Mart 2015. 2 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2015. 
  28. ^ Styles, Wes (8 Ocak 2015). "Marilyn Manson Releases 3rd New Song 'Cupid Carries A Gun'". WQLZ. Mid-West Family Broadcasting. 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  29. ^ Crane, Matt (25 Nisan 2014). "Marilyn Manson previews new song, "Cupid Carries A Gun"". Alternative Press. Alternative Press Magazine, Inc. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  30. ^ a b Ryzik, Melena (15 Ocak 2015). "A Dark Prince Steps Into the Light". The New York Times. The New York Times Company. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  31. ^ a b Brophy, Aaron (20 Ocak 2015). "Why Marilyn Manson's 'The Pale Emperor' Is A 'F*ck You' To The Devil". The Huffington Post. AOL Music. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  32. ^ "Marilyn Manson's Mother Dies After Battle With Dementia". Blabbermouth.net. 18 Mayıs 2014. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  33. ^ Lynch, Joe (28 Ocak 2015). "Who Says Rock Is Dead? Marilyn Manson, Fall Out Boy & More Notch Big Debuts". Billboard. Prometheus Global Media. 30 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  34. ^ Thompson, Barry (20 Ocak 2015). "Marilyn Manson Interview – Marilyn Manson on 'The Pale Emperor', Grunge, Courtney Love". Esquire. Hearst Media. 24 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2015. 
  35. ^ Sosa, Chris (2 Şubat 2015). "Marilyn Manson Just Made an Unexpected Comeback". The Huffington Post. AOL. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2015. 
  36. ^ "Marilyn Manson, 'The Pale Emperor' - 20 Best Metal Albums of 2015". Rolling Stone. 10 Aralık 2015. 2 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2015. 
  37. ^ Cindy Scull (2 Kasım 2015). "Marilyn Manson – 97.1FM – The Eagle". KEGL. iHeartMedia. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2016. [ölü/kırık bağlantı]
  38. ^ DeVita, Joe (19 Temmuz 2016). "Marilyn Manson Announces New Album 'Say10'". Loudwire. Townsquare Media. 20 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016. 
  39. ^ Stern, Marlow (8 Kasım 2016). "Marilyn Manson's Shocking Trump Video". The Daily Beast. IAC. 9 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2016. 
  40. ^ "May 8th, 2017 Interview With Marilyn Manson on Fabulous TV". 9 Mayıs 2017. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2017. 
  41. ^ Gaca, Anna (11 Eylül 2017). "Marilyn Manson Releases Single "We Know Where You Fucking Live", Announces New Album Heaven Upside Down". Spin. 18 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2017. 
  42. ^ Grow, Kory (20 Eylül 2017). "Hear Marilyn Manson's New Love Song 'Kill4Me'". Rolling Stone. 1 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2017. 
  43. ^ a b Young, Alex (24 Ekim 2017). "Marilyn Manson parts ways with Twiggy Ramirez following rape allegations | Consequence of Sound". Consequence of Sound. 26 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2017. 
  44. ^ Fu, Eddie (7 Kasım 2017). "The Mars Volta's Juan Alderete is Marilyn Manson's new bassist". Consequence of Sound. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2019. 
  45. ^ Edwards, Briony (18 Mart 2019). "Marilyn Manson has nearly finished his new album". Metal Hammer. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2020. 
  46. ^ Reilly, Nick (28 Mart 2019). ""It's been a blast": Marilyn Manson's drummer Gil Sharone quits band after five years". NME. 16 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2019. 
  47. ^ Kaufman, Spencer (18 Haziran 2019). "Marilyn Manson officially reveals new drummer Brandon Pertzborn". Consequence of Sound. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2019. 
  48. ^ Childers, Chad (8 Temmuz 2019). "Marilyn Manson: New Album 'Full of Drama'". Loudwire. 7 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2020. 
  49. ^ "ROB ZOMBIE And MARILYN MANSON Announce 'Twins Of Evil: Hell Never Dies Tour 2019'; BLABBERMOUTH.NET Presale Available". Blabbermouth.net. 19 Şubat 2019. 19 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2019. 
  50. ^ Grow, Kory (22 Kasım 2019). "Marilyn Manson Covers the Doors for Stephen King's The Stand". Rolling Stone. 1 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2020. 
  51. ^ Revolver Staff (22 Kasım 2019). "Hear Marilyn Manson's Southern Gothic Cover of the Doors' "The End"". Revolver. 13 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2020. 
  52. ^ "GoFundMe Launched For Marilyn Manson/Mars Volta Bassist Juan Alderete". Kerrang!. 4 Şubat 2020. 21 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2020. 
  53. ^ Richards, Will (30 Nisan 2020). "Marilyn Manson says he's finished his "masterpiece" of a new album". NME. 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2020. 
  54. ^ "Marilyn Manson To Release 'We Are Chaos' Single Tomorrow". Blabbermouth.net. 28 Temmuz 2020. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020. 
  55. ^ "MARILYN MANSON To Release New Album 'We Are Chaos' In September; Video For Title Track Available". Blabbermouth.net. 29 Temmuz 2020. 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2020. 
  56. ^ Shaffer, Claire (29 Temmuz 2020). "Marilyn Manson Announces New Album 'We Are Chaos,' Shares Title Track". Rolling Stone. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020. 
  57. ^ Murray, Chris (Ağustos 1998). "Keeping the Fear Alive: Marilyn Manson". Seven Magazine. DMC Publishing. 
  58. ^ Stagg, Natasha (27 Eylül 2016). "Marilyn Manson: all-American nightmare". Dazed Digital. Dazed. 29 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2016. 
  59. ^ Ford, Chris (3 Ocak 2014). "10 Best Marilyn Manson Videos". Noisecreep. Townsquare Media. 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  60. ^ Barkan, Jonathan (13 Mayıs 2015). "[From Worst To Best] The Music Videos Of Marilyn Manson". Bloody Disgusting. The Collective. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  61. ^ Crane, Matt (31 Ekim 2014). "16 Music Videos That Will Give You Nightmares – Features". Alternative Press. Alternative Press Magazine, Inc. 16 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  62. ^ Lau, Melody (23 Ekim 2014). "The 13 Scariest Music Videos of All Time". Vulture. New York. 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  63. ^ Adriana de Barros (24 Nisan 2015). "Interview with Floria Sigismondi :: SCENE 360". Habermas.org. 8 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  64. ^ "MTV: 100 Greatest Music Videos Ever Made". MTV. Rock On The Net. Aralık 1999. 10 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  65. ^ NME Staff (17 Haziran 2016). "NSFW! – It's The 19 Most Explicit Music Videos Ever". NME. Time Inc. UK. 31 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  66. ^ Rosenfeld, Everett (6 Haziran 2011). "'(S)aint' | Top 10 Controversial Music Videos". Time. Time Inc. 1 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  67. ^ "The 20 Greatest Moments of the Relentless Kerrang! Awards | Kerrang! Radio – Everything That Rocks". Kerrang! Radio. Bauer Media Group. 5 Haziran 2013. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  68. ^ Jones, Sam (26 Ağustos 2005). "Green Day triumph at Kerrang! awards | Media". The Guardian. Guardian Media Group. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  69. ^ "Entertainment | Green Day rock Kerrang! honours". BBC News. BBC. 26 Ağustos 2005. 20 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  70. ^ Brown, August (12 Haziran 2015). "Marilyn Manson's comeback validated by Kerrang lifetime achievement award". Los Angeles Times. tronc. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  71. ^ Emily Carter (21 Şubat 2016). "The 50 Best Rock Albums Of The 2000s". Kerrang!. Bauer Media Group. 7 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  72. ^ Emily Carter (15 Ağustos 2015). "The 50 Greatest Rockstars In The World 2015". Kerrang!. Bauer Media Group. 15 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  73. ^ a b Al-Sharif, Rabab (13 Mayıs 2016). "Marilyn Manson to receive APMAs 2016 Icon Award - News - Alternative Press". Alternative Press. Alternative Press Magazine, Inc. 22 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  74. ^ "VH1: '100 Greatest Hard Rock Artists': 51-100". VH1. Rock On The Net. Aralık 2000. 30 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2016. 
  75. ^ Stosuy, Brandon (5 Ocak 2009). "VH1's 100 Greatest Hard Rock Songs". Stereogum. SpinMedia. 7 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2016. 
  76. ^ Carole Cadwalladr (18 Ocak 2015). "Marilyn Manson: 'I created a fake world because I didn't like the one I was living in'". The Guardian. Guardian Media Group. 27 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  77. ^ Hedegaard, Erik (6 Ocak 2015). "Marilyn Manson: The Vampire of the Hollywood Hills". Rolling Stone. Wenner Media. 26 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  78. ^ Stern, Marlow (21 Ocak 2015). "Marilyn Manson on Charlie Hebdo and Why You Should Avoid Foursomes". The Daily Beast. 5 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2016. 
  79. ^ The Grim Lord (30 Mart 2016). "Album Review: American Head Charge – 'Tango Umbrella'". New Noise Magazine. 3 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  80. ^ Ballengee, Luke (13 Haziran 2016). "Review: Avatar- Feathers & Flesh". The Front Row Report. 16 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  81. ^ Tuset, Eduard (17 Haziran 2016). "Babymetal, entrevista en MondoSorono (2016)" [Babymetal, MondoSorono interview (2016)]. Mondo Sorono (İspanyolca). 21 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  82. ^ Grow, Kory (27 Nisan 2016). "Watch Babymetal Show 'Karate' Dance Moves, Talk Song's Empowering Message". Rolling Stone. Wenner Media. 20 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  83. ^ Steele, Mark (14 Haziran 2016). "Combichrist – 'This Is Where Death Begins' Album Review". Vita in Musica. 7 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  84. ^ Martins, Chris (26 Nisan 2013). "Ghost B.C. Now Going Inside Butts Trying to Shock People". Spin. SpinMedia. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  85. ^ Bienstock, Richard (4 Ağustos 2015). "Skulls, Satan and Dave Grohl: Inside Mysterious Occult-Rock Band Ghost". Rolling Stone. Wenner Media. 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  86. ^ Richardson, Sean (2 Aralık 2004). "Music | All the Rage". Portland Phoenix. Phoenix Media/Communications Group. 26 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  87. ^ Rosenberg, Axl (3 Haziran 2013). "I'm Not Saying Motionless In White Wanna Be Marilyn Manson, Butttt..." MetalSucks. 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  88. ^ Encina, Sol (30 Eylül 2014). "Album Review: Motionless In White – Reincarnate". Metal Injection. 20 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  89. ^ Shotwell, James (14 Eylül 2014). "Review: Motionless In White – 'Reincarnate'". UndertheGunReview.net. 8 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  90. ^ Roadrunner Records Staff (12 Şubat 2008). "Roadrunner Records UK // Interview With A Murderdoll (Tripp)". Roadrunner Records. 15 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  91. ^ Henderson, Alex (14 Ekim 2003). "XIII – Mushroomhead | Songs, Reviews, Credits". AllMusic. Rovi. 9 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  92. ^ Geist, Brandon (19 Ekim 2011). "Exclusive Interview: Hot Chick in Hard Rock Ash Costello of New Years Day". Revolver. NewBay Media. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  93. ^ Kaufman, Spencer (22 Aralık 2014). "September Mourning, 'Children of Fate' – Song Premiere". Loudwire. Townsquare Media. 27 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  94. ^ AntiHero Magazine Staff (7 Ocak 2015). "September Mourning Releases New Single "Children Of Fate" From Upcoming Album". AntiHero Magazine. AntiHero Media. 8 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  95. ^ Full Metal Jackie (26 Nisan 2016). "Corey Taylor Talks Slipknot's Evolution, Future Plans + More". Loudwire. Townsquare Media. 29 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016. 
  96. ^ Stephen Thomas Erlewine. "Influences: Avril Lavigne – Various Artists | Songs, Reviews, Credits". AllMusic. Rovi. 2 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  97. ^ Austin Scaggs (24 Haziran 2004). "Q&A: Avril Lavigne". Rolling Stone. Wenner Media. 27 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  98. ^ Morris, Andy (13 Şubat 2015). "Charli XCX on the wisdom of Marilyn Manson + Kanye". Gigwise. Giant Digital. 21 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  99. ^ Lipshutz, Jason (13 Aralık 2014). "5 Things We Want to See Charli XCX Do on 'SNL'". Billboard. Prometheus Global Media. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2016. 
  100. ^ Noakes, Tim (1 Mart 2015). "Marilyn Manson: a nose for trouble". Dazed Digital. Dazed. 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  101. ^ Rodriguez, Jayson (24 Mart 2009). "Eminem's Video Legacy, On The Eve Of 'We Made You'". MTV. Viacom. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  102. ^ Claire Boucher (10 Temmuz 2012). "Grimes on the importance of Marilyn Manson". Electronic Beats. T-Mobile. 12 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  103. ^ Williams, Tia (19 Temmuz 2014). "10 Ways That Marilyn Manson Inspired Lady Gaga". VH1. Viacom. 11 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2016. 
  104. ^ Carroll, Grace (18 Temmuz 2012). "Marilyn Manson: 'I have a hard time liking Lady Gaga'". Gigwise. Giant Digital. 17 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2016. 
  105. ^ Steven Hyden (17 Haziran 2014). "The United States of Lana «". Grantland. ESPN. 26 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  106. ^ Horowitz, Steven J. (9 Haziran 2017). "Artists to Watch In 2017: Lil Uzi Vert, Rap's Tradition-Bucking, Marilyn Manson-Loving Star". Billboard. 28 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2017. 
  107. ^ Diep, Eric (20 Ocak 2016). "Next Wave: Meet Lil Uzi Vert, the Next Phenom in Rap". Complex. Complex Media Inc. 2 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. 
  108. ^ "Lisa Marie Presley Cites Marilyn Manson As An Influence". Blabbermouth.net. 8 Nisan 2003. 18 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2016. 
  109. ^ Dionne, Zach (8 Haziran 2015). "Muse's Muses: 9 of the British Band's Funky, Heavy, Wacky Influences". Fuse. 4 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2016. 
  110. ^ Stephen Thomas Erlewine (31 Ekim 2006). "The Black Parade – My Chemical Romance | Songs, Reviews, Credits". AllMusic. Rovi. 16 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2016. 
  111. ^ Empire, Kitty (7 Şubat 2017). "Mykki Blanco – review". The Guardian. Londra. 4 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2013. 
  112. ^ Freger, Halley (25 Eylül 2015). "Mykki Blanco returns to Grinnell". Scarlet and Black. Grinnell College. 6 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2016. 
  113. ^ Woods, Mickey (3 Eylül 2013). "Exclusive: Natalia Kills Shares Her Obsessions and Premieres "Boys Don't Cry" With Us!". Glamour. Condé Nast. 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2016. 
  114. ^ Sokol, Stephanie (13 Ağustos 2013). "Detroit native Porcelain Black teases album with live video series". The Oakland Press. 21st Century Media. 11 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2016. 
  115. ^ "Required Listening For Fall". mtvU. Viacom. 26 Eylül 2011. 9 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2016. 
  116. ^ Sciarretto, Holly (19 Ekim 2011). "Skylar Grey: Interview". Gigwise. Giant Digital. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2016. 
  117. ^ Corner, Lewis (9 Ocak 2015). "Years & Years interview: 'We now have a responsibility to not be s**t!'". Digital Spy. Hearst Media. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2016. 
  118. ^ Chuck Philips (10 Aralık 1996). "Critics expected to take on MCA for explicit rap lyrics". Los Angeles Times. Tribune Publishing. 13 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2016. 
  119. ^ "Music Violence: How Does It Affect Our Children – Hearing before the Committee of Governmental Affairs, United States Senate" (PDF). United States Government Publishing Office. 7 Kasım 1997. 22 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Mayıs 2016. 
  120. ^ Nelson, Chris (7 Kasım 1997). "Senate Hearing Attempts To Connect Manson To Suicide". MTV. Viacom. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2016. 
  121. ^ a b MTV News Staff (24 Haziran 1997). "Marilyn Manson Fans Settle Lawsuit Over Canceled Utah Show". MTV News. Viacom. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2016. 
  122. ^ Spencer, Jim (20 Nisan 1997). "Richmond Makes Martyr Out Of Manson". Daily Press. Tribune Publishing. 4 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2016. 
  123. ^ a b c Nelson, Chris (19 Nisan 1997). "Ozzy Osbourne To Sue New Jersey Over Marilyn Manson". MTV News. Viacom. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2016. 
  124. ^ Neil Strauss (17 Haziran 1997). "Heavy Metal Upstaged By a Fury Offstage". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger Jr. 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2016. 
  125. ^ Glendinning, Lee (16 Mayıs 2008). "Luke Mitchell loses appeal in Jodi Jones murder". The Guardian. Guardian Media Group. 20 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  126. ^ Cramb, Auslan (7 Ocak 2005). "Jodi Jones death 'similar to Hollywood killing'". The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 6 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  127. ^ PA (21 Ocak 2005). "Teenager convicted of Jodi murder | Crime | News". The Independent. Independent Print Limited. 29 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  128. ^ "UK | Scotland | Killer 'obsessed by occult'". BBC News. 21 Ocak 2005. 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  129. ^ a b Bychawski, Adam (24 Aralık 2004). "Marilyn Manson DVD Played In Murder Trial". NME. Time Inc. UK. 28 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  130. ^ Peterkin, Tom (22 Ocak 2005). "Jodi killed by boyfriend attracted to sex, drugs and Satan". The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 6 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  131. ^ "I did not inspire Jodi's killer, says rock star Marilyn Manson". The Scotsman. Johnston Press. 14 Şubat 2005. 27 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  132. ^ PA (14 Şubat 2005). "Blame Jodi killer's upbringing: Manson". The Sydney Morning Herald. Fairfax Media. 12 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  133. ^ "Murderer Luke Mitchell has latest appeal over Jodi Jones conviction rejected". STV. STV Group. 15 Nisan 2011. 20 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2016. 
  134. ^ Crane, Matt (27 Haziran 2014). "Bomb threats, protests cancel Marilyn Manson shows in Russia". Alternative Press. Alternative Press Magazine, Inc. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  135. ^ "Marilyn Manson: Bomb Threats And Protests Force Cancelation Of Two Shows in Russia". Blabbermouth.net. 27 Haziran 2014. 25 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  136. ^ "Orthodox activists 'confront' Marilyn Manson band with eggs, holy water in Moscow". RT. Russia Today. 27 Haziran 2014. 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  137. ^ "Russian Christians in Novosibirsk Block Marilyn Manson Concert". NBC News. NBCUniversal. 27 Haziran 2014. 26 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  138. ^ "Authorities not allowing Marilyn Manson concert to go ahead as hundreds of religious activists protest". SBS Australia. 28 Haziran 2014. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  139. ^ Khomami, Nadia (21 Kasım 2014). "Marilyn Manson denies involvement in Lana Del Rey 'rape' video". NME. Time Inc. UK. 27 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  140. ^ Sean Michaels (21 Kasım 2014). "Marilyn Manson denies involvement in Lana Del Rey rape horror video". The Guardian. Guardian Media Group. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  141. ^ Denham, Jess (21 Kasım 2014). "Marilyn Manson denies involvement in shocking leaked footage from Lana Del Rey rape video". The Independent. 12 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  142. ^ Gordon, Jeremy (21 Kasım 2014). "Marilyn Manson Denies Involvement in Lana Del Rey Sexual Assault Depiction Footage". Pitchfork. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  143. ^ Warner, Denise (20 Kasım 2014). "Marilyn Manson's Camp on Lana Del Rey Footage: We Had Nothing to Do With This Video". Billboard. Prometheus Global Media. 11 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2016. 
  144. ^ Aviva Shen (14 Aralık 2012). "A Timeline Of Mass Shootings In The US Since Columbine". ThinkProgress. 30 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  145. ^ Powers, Ann (25 Nisan 2000). "The Nation; The Stresses of Youth, The Strains of Its Music". The New York Times. Arthur Ochs Sulzberger Jr. 18 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  146. ^ France, Lisa Respers (20 Nisan 2009). "Columbine left its indelible mark on pop culture". CNN. Time Warner. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  147. ^ "Never mind the headlines..." BBC News. BBC. 9 Şubat 2001. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  148. ^ O'Connor, Christopher (26 Nisan 1999). "Colorado Tragedy Continues To Spark Manson Bashing". MTV. Viacom. 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2016. 
  149. ^ Tom Bryant (10 Kasım 2010). "Screaming For Vengeance". Kerrang!. Bauer Media Group. ss. 40-42. 
  150. ^ Jones, Steve (2002). Jones, Steve (Ed.). Pop music and the press. Philadelphia: Temple University Press. ss. 126-127. ISBN 978-1-56639-966-1. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  151. ^ MTV News Staff (22 Nisan 1999). "Marilyn Manson Concert, Other Denver Events Cancelled In Wake Of High School Shooting". MTV. Viacom. 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  152. ^ D'Angelo, Joe (21 Mayıs 2001). "Colorado Governor, Congressman Support Anti-Manson Group". MTV. Viacom. 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  153. ^ Cullen, Dave (23 Eylül 1999). "Inside the Columbine High investigation". Salon. Salon Media Group. 12 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  154. ^ Holland, Meegan (20 Nisan 2009). "Columbine High School massacre on 10th anniversary: 5 myths surrounding deadliest school attack in U.S. history". The Grand Rapids Press. Booth Newspapers. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2016. 
  155. ^ Marilyn Manson (28 Mayıs 1999). "Rolling Stone : Columbine: Whose Fault Is It?". Rolling Stone. 31 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  156. ^ Bychawski, Adam (1 Mayıs 1999). "Marilyn Manson: The Write To Be Wrong". NME. Time Inc. UK. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2016. 
  157. ^ Gumbel, Andrew (10 Ekim 2007). "Boy, 14, kills himself after shooting four in school rampage". The Independent. Independent Print Limited. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  158. ^ "Police: Suspended boy shoots 4 at Ohio school". NBCNews.com. NBCUniversal. 10 Ekim 2007. 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  159. ^ "Police chief: Teen shoots four, kills self at Cleveland high school". CNN. Time Warner. 11 Ekim 2007. 7 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2016. 
  160. ^ "Shooting Spree At Cleveland High School". CBS News. CBS Corporation. 10 Ekim 2007. 29 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  161. ^ Kaufman, Gil (11 Ekim 2007). "Cleveland School Shooter Fit Sadly Predictable Profile: Bullied Loner From Troubled Home". MTV News. Viacom. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  162. ^ Jervis, Rick (18 Mayıs 2009). "La. student shoots self, misses teacher". USA Today. Gannett Company. 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  163. ^ Hernandez, Jenn (19 Mayıs 2009). "Eighth Grader Attempts Suicide After Marilyn Manson-Related Altercation With Teacher". The Fader. Andy Cohn. 15 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  164. ^ Fitzmaurice, Larry (19 Mayıs 2009). "Teen Classroom Shooter: "Hail Marilyn Manson"". Spin. SpinMedia. 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  165. ^ "Marilyn Manson Fan Who Shot Himself After Firing At Teacher Dies". Blabbermouth.net. 25 Mayıs 2009. 5 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2016. 
  166. ^ "Jessicka Addams Of Jack Off Jill Accuses Twiggy Ramirez Of Rape". Bust.com. 23 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2017. 
  167. ^ "Marilyn Manson Responds to Twiggy Ramirez Rape Allegations - Highsnobiety". Highsnobiety.com. 24 Ekim 2017. 25 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2017. 
  168. ^ Fu, Eddie (7 Kasım 2017). "The Mars Volta's Juan Alderete is Marilyn Manson's new bassist". Consequence of Sound. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2017. 
  169. ^ McKinstry, Lee (6 Şubat 2015). "20 artists you may not have known were nominated for (and won) Grammy Awards". Alternative Press. Alternative Press Magazine, Inc. 21 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2016. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Marilyn_Manson_(müzik_grubu)&oldid=31815036" sayfasından alınmıştır