Kültürel milliyetçilik
| Makale serilerinden |
 |
 Milliyetçilik listesi |
Kültürel milliyetçilik, kendini sosyal bağlarla ve ortak kültürle tarif eden bir milliyetçiliktir, etnik milliyetçilik ile sivil milliyetçilik arasında orta bir konuma sahiptir. Bu nedenle milliyet, ortak ata, ırk veya etnisite kavramlarına değil, kültürel gelenekler ve ortak bir dil tarafından şekillendirilen bir ulusal kimliğe odaklanır.[1][2]
"Kültürel milliyetçilik "kendini bağımsızlık hareketlerinde gösterme eğiliminde değildir, daha geniş bir milliyetçi ideoloji yelpazesi içinde ılımlı bir konumdur. Bu nedenle, Flaman[3] veya Hindu[4] milliyetçiliklerindeki ılımlı hareketler "kültürel milliyetçilik" olabilirken, aynı şekilde bu hareketler etnik milliyetçi ve ulusal mistisist de olabilir.
Kültürel milliyetçilikte herhangi bir millete addedilme durumu ne tamamen gönüllüdür (anında bir kültür edinemezsiniz), ne de kalıtsaldır (üyelerin çocukları başka bir kültürde büyüdülerse yabancı olarak kabul edilebilir).
Yani, siz bir milletten iseniz ve çocuğunuz başka bir kültürde büyüdüyse, sizin milletinize rağmen çocuğunuz (sizin milletinizin vatandaşı olsa dahi), kendi yaşadığı kültürün milletinden sayılır ve sizin milletinizden olması için kültürünüzü öğrenmesi gerekir. Bu sebeple, etnik milliyetçilik gibi ayrıştırıcı bir görüş değildir. Ama milliyet, sivil milliyetçilikteki gibi vatandaşlık ve üst kimlik yoluyla sağlanmaz.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Nielsen, Kai. (1999). Cultural nationalism, neither ethnic nor civic. In R. Beiner (Ed.), Theorizing nationalism (pp. 119-130). Albany: State University of New York Press.
- ^ "History of Europe: Cultural nationalism". Encyclopædia Britannica. 18 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2008.
The counterpart of this political idea [i.e. the revolutionary doctrine of the sovereignty of the people] in the 19th century is cultural nationalism. The phrase denotes the belief that each nation in Europe had from its earliest formation developed a culture of its own, with features as unique as its language, even though its language and culture might have near relatives over the frontier.
- ^ Kymlicka, Will. (1999). Misunderstanding nationalism. In R. Beiner (Ed.), Theorizing nationalism (pp. 131-140). Albany: State University of New York Press, p. 133; Nielsen, Kai. (1999). Cultural nationalism, neither ethnic nor civic. In R. Beiner (Ed.), Theorizing nationalism (pp. 119-130). Albany: State University of New York Press, p. 126
- ^ Rashtriya Swayamsevak Sangh, one of the main votaries of Hindutva has stated that it believes in a cultural connotation of the term Hindu. "The term Hindu in the conviction as well as in the constitution of the RSS is a cultural and civilizational concept and not a political or religious dogma. The term as a cultural concept will include and did always include all Sikhs, Buddhists, Jains, Muslims, Christians and Parsis. The cultural nationality of India, in the conviction of the RSS, is Hindu and it was inclusive of all who are born and who have adopted Bharat as their Motherland, including Muslims, Christians and Parsis. The answering association submit that it is not just a matter of RSS conviction, but a fact borne out by history that the Muslims, Christians and Parsis too are Hindus by culture although as religions they are not so." Quoting RSS General Secretary's reply to the Tribunal constituted under the Unlawful Activities (Prevention) Act 1967 to hear the case on the RSS, Organiser, June 6, 1993