Hipertermofil

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hipertermofil, optimum gelişme sıcaklığı 80 °C veya daha yüksek dereceler olan mikroorganizmalardır.

Birçok hipertermofil mikroorganizma, Archaea grubu içinde yer almaktadır. Bunların bir alt grubunun ise optimum 75 °C’de yaşayan ekstrem termofiller olduğu bildirilmiştir.[1]

Arkea grubuna ait mikroorganizmalar son derece ekstrem şartlara uyum sağlamış canlılardır. Hipertermofiller olarak adlandırılan bu mikroorganizmaların pek çoğu suyun kaynama noktası sıcaklığından daha yüksek sıcaklıklarda gelişebilir. Günümüzde hipertermofiller ve bunlardan izole edilen enzimler, yüksek ısılarda bozulmaya uğramadıklarından dolayı endüstride pek çok reaksiyonun gerçekleşmesinde, atık metallerin toksisitesinin azaltılmasında, biyolojik metal özütlemesi gibi alanlarda kullanılmaktadır.[2][3]

Ayrıca biyolojik indirgenmenin hidrotermal alanlarda metallerin çeşitlenmesine katkıda bulunduğu ve hipertermofilik mikroorganizmalar ya da onların enzimlerinden toksik metallerin indirgenmesi ve metaller ile kontamine olmuş suların ve boya endüstrisinde anaerobik arıtma tanklarındaki atık suyun yeniden kullanılabilir hale gelmesinde yararlanılabileceği bildirilmiştir.[4]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Madigan, M.T., Martinco, J.M. ve Parker, J. (2000). Procaryotic diversity the Archaea. Brock Biology of Microorganisms, (Ed: Corey, P.F.) 546-57
  2. ^ Martins, L.O., Huber, R., Huber, H., Stetter, K.O., Da Costa, M.S. ve Santos, H. (1997). Organic Solutes in Hyperthermophilic Archaea. Applied Environmental Microbiology, 63. 896-902.
  3. ^ Tachibana, Y., Kuramura, A., Shirasaka, N., Suzuki, Y., Yamamoto, T., Fujıwaea, S.,Takagi, M., ve Imanaka, T. (1999). Purification and Characterization of an Extremely Thermostable Cyclomaltodextrin Glucanotransferase from a Newly Isolated Hyperthermophilic Archaeon, a Thermococcus sp., AEM, 65, 1991-1997.
  4. ^ Kashefı, K. ve Lovley, D.R. (2000). Reduction of Fe(lll), Mn (IV), and Toxic Metals at 1000 C by Pyrobaculum islandicum. Applied and Environmental Microbiology, 66, 1050-1056.