Hayvan coğrafyası

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hayvan coğrafyası ya da zoocoğrafya, biyocoğrafya biliminin bir alt dalı olup yeryüzündeki hayvan türlerinin dağılımını (bugün bulundukları alanları ve geçmişteki yayılışlarını) ve bu dağılımın nedenlerini inceler.[1]

İlk olarak Sümerler çevrelerindeki bitki ve hayvanları tanımlamaya başlamalarına rağmen zoocoğrafyanın atası bilimsel metot uyguladığı gerekçesiyle Aristo sayılır.[2]

Zoocoğrafik bölgeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünya Doğayı Koruma Vakfına göre yeryüzündeki altı zoocoğrafik bölge

Hayvan türlerinin dağılışı açısından kendine has özelliklere sahip, komşu bölgelerden belli bir sınırla ayrılan alanlara Zoocoğrafik bölge adı verilir. Önce R.L Schlaret'ın kuşlar için geliştirdiği bölümlemeyi, Alfred Russel Wallace memelilere uygulayarak yeryüzünü 6 karasal zoocoğrafik bölgeye ayırmıştır.[2]

Hintmalay biyocoğrafik bölgesi ile Avustralasya biyocoğrafik bölgesi arasında her iki bölgeye de dahil edilemeyen bir geçit bölgesi yer alır: Wallace Çizgisi. Bu alan barındırdığı faunanın bileşimi açısından özeldir. Endonezya adaları üzerinde Hintmalay faunasıyla Avustralasya faunası arasında karşılaşma, bir arada bulunma ve geçiş alanıdır. Birbirlerine 30 km uzaklıkta olan Lombok ve Bali adaları Asya ve Avustralya hayvanları türleri için sınır oluşturur.[3]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Dicle Üniversitesi : Hayvan coğrafyası(2011-2011 Eğitim Öğretim Yılı)[ölü/kırık bağlantı]
  2. ^ a b "Zoocoğrafik Bölgeler (Karasal)" (PDF). Hayvan Coğrafyası. 20 Aralık 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2014. 
  3. ^ a b AVCI, Dcoç.Dr. Meral. "Yeryüzünün Zoocoğrafya Bölgeleri". Yeryüzünün Zoocoğrafya Bölgeleri ve Türkiye'nin Yeri. 2 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014.