Giuseppe Pellizza da Volpedo

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Giuseppe Pellizza da Volpedo
Genel bilgiler
Doğum adıGiuseppe Pellizza
Doğum28 Eylül 1868(1868-09-28)
Volpedo, (İtalya Krallığı)
Ölüm14 Temmuz 1907 (38 yaşında)
Volpedo, (İtalya Krallığı)
Uyrukİtalyan
Evlilik(ler)iTeresa Bidone (1892)
AlanıResim sanatı
Katıldığı akımlarRealizm, Neo Empresyonizm, Divizyonizm
Ünlü yapıtlarıIl Quarto Stato

Giuseppe Pellizza da Volpedo, (d. Volpedo, 28 Eylül 1868 -ö. Volpedo, 14 Temmuz 1907), politik anlamı sembolleşmiş Il Quarto Stato (Dördüncü Kuvvet) tablosu ile ünlenen İtalyan ressam.

Neo Empresyonizm akımına dâhil olan Volpedo, anlatımcı tarzıyla İtalyan ilerici ve sosyalist çevrelerin sembol isimlerinden biri oldu.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Giuseppe Pellizza, İtalya'nın kuzeyinde Volpedo şehrinde, bir çiftçi ailenin çocuğu olarak 1868 senesinde doğdu. Kuzey İtalya'daki Alessandria kenti yakınındaki Castelnuovo Scrivia kasabasındaki teknik okulda ilk resim derslerini aldı. Bu okuldan sonra bazı tanıdıklarının sayesinde Francesco Hayez ve Giuseppe Bertini gibi ünlü ressamların hocalık yaptığı, Milano'daki Brera Güzel Sanatlar Akademisi'ne girdi. Burada Giuseppe Puricelli ve Pio Sanquirico'nun öğrencisi oldu. İlk sergisini Milano'da, 1885 yılında açtı.

Formasyonunu güçlendirmek için Milano'dan Roma'ya giden sanatçı, bir süre buradaki San Luca Akademisi ve Fransa Akademisi'ne devam etti ancak bu okullarda hayal kırıklığına uğradığını fark etti. Giovanni Fattori ile birlikte Floransa kentine giderek bu şehirdeki ünlü Accademia'da bir dönem boyunca hocalık yaptı. Accademia'nın tatile girmesiyle birlikte, doğa resimleri yapmak üzere Volpedo'ya geri döndü. Sanatta ulaştığı noktadan bir türlü memnun olmayan Giuseppe Pellizza, Bergamo kentindeki Accademia Carrara'da eğitim veren Cesare Tallone'den özel ders almaya başlar.

1892'de kasabası Volpedo'ya dönen sanatçı, burada bir köylü kadın olan Teresa Bidone ile evlenir. Bu yıldan itibaren "da Volpedo" soyadını kullanmaya başlar.

Giuseppe Pellizza da Volpedo hayatının bu kısmında, Neo Empresyonizm akımının bir alt grubu olan divizyonizm ve fovizm akımlarını izlemeye başlar. Bu teknikleri yetkin bir şekilde kullanan Giovanni Segantini, Angelo Morbelli, Vittore Grubicy de Dragon, Plinio Nomellini ve Emilio Longoni gibi ressamlarla çalışır.

1898 yılında da Volpedo, tüm İtalya'da düzenlenen ve 19. yüzyılın İtalya'daki son büyük sanat etkinliği olan Esposizione Generale Italiana'ya katılır. 1900 yılında başyapıtlarından biri olarak kabul edilen Lo Specchio della Vita (Hayatın Aynası) isimli tablosunu sergiler. Bu başyapıtı ertesi yıl, 10 yıllık bir çaba sonucu tamamladığı Il Quarto Stato takip eder.

Fütürizm akımının ilk yaratıcılarından biri olan Giuseppe Pellizza da Volpedo,[1] kendisini bir ömür boyu takip eden hayal kırıklıkları ve sanatında mükemmelliyete ulaşamamışlık duygusu nedeniyle hayatının son yıllarını çeşitli bunalımlarla geçirir. 1907 yılında karısının ani ölümü sonrasında, aynı yılın 14 Temmuz'unda doğduğu kasaba olan Volpedo'daki stüdyosunda intihar eder.

Önemli eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Giuseppe Pellizza da Volpedo'nun sembolleşmiş tablosu "Il Quarto Stato"
  • Il Quarto Stato (Milano Novecento Müzesi)
  • Fiumana (Pinacoteca di Brera, Milano)
  • Ambasciatori della fame (Civica Galleria d'Arte Moderna di Milano)
  • Il sole (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Roma)
  • L'amore nella vita (Özel koleksiyon)
  • Il sorgere del sole (Özel koleksiyon, Torino)
  • Panni al sole (Özel koleksiyon, Milano)
  • Passeggiata amorosa (Pinacoteca Civica di Ascoli Piceno)
  • Prato fiorito (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Roma)
  • Statua a Villa Borghese (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Venezia)
  • Lo specchio della vita (Museo civico di Torino)
  • L'annegato (Pinacoteca Civica di Alessandria)
  • Idillio primaverile (Özel koleksiyon)
  • Il Morticino (Paris d'Orsay Müzesi)
  • Sul Fienile (Özel koleksiyon)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Eco, Umberto (Ağustos 2009). "Fütürizm bir felaket değildi". Tempo. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2014.