Fena

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Fena, tasavvufta kişinin duygularından ve iradesinden sıyrılarak benliğini Tanrının varlığında yok etmesi. Çeşitli aşamalardan oluşur. Kişinin aşama aşama benliğinden sıyrılması değişik terimlerle ifade edilir ve fena makamları olarak adlandırılır.[1]

Fena makamları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Fena fil ehadiyet : Kişinin gerçek varlık katına ulaşması
  • Fena fil pir: Kişinin tüm varlığını pirin manevi kişiliğinde yok etmesi
  • Fena fil vücut: Kişinin tüm duygularından sıyrılması ve yokluğun sınırına ulaşması. Kişinin kendinden geçtiği bir aşamadır.
  • Fena-i mutlak: Bütün varlığından sıyrılarak yok olması.
  • Fena-il fena: Olgunluğun en yüksek aşaması olarak kabul edilir. Derin bir içe kapanış ve sınırsız bir coşkuyla tanrısal öze ulaşılır.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Esat Korkmaz, Alevilik Bektaşilik Terimleri Sözlüğü, Ant Yayınları, 1993, sayfa 132