Elektronik mühendisliği
Elektronik mühendisliği, zayıf elektrik akımlarının karakteristikleri, haberleşme teknolojileri, elektromanyetik ve sinyal işleme teknolojilerini inceleyen mühendislik dalıdır.
Türkiye'de elektronik mühendisliğinin geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]
Türkiye'de elektronik mühendisliği eğitimi İTÜ Elektrik Fakültesi bünyesinde başlamıştır. Önceleri zayıf akım kolu adı verilen bu dal daha sonra elektronik ve haberleşme mühendisliği olarak adlandırılmıştır.[1]
Alanlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Elektronik mühendisliğinin uygulama alanları oldukça geniş kapsamlı olup bilgisayarlardan haberleşme sistemlerine, elektronikten optik sistemlere, uzman sistemlerden optimizasyon yöntemlerine, radardan uydu haberleşmesine, kontrol sistemlerinden tıp elektroniğine ve mikrodalga sistemlerinden mobil haberleşme sistemlerine kadar endüstrinin ve temel bilimlerin çeşitli uygulama ve araştırma konularını içermektedir.
Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]
Elektronik mühendisliği ders programı temel dersleri;
- Matematik: Kalkülüs, Lineer cebir, Diferansiyel denklemler, Olasılık ve İstatistik, Sayısal yöntemler(Numerik Analiz)
- Temel Fizik ve Kimya
- Elektronik devre elemanları
- Devre teorisi
- Analog elektronik
- Sayısal elektronik
- Elektromanyetik alan teorisi
- Elektromanyetik dalga teorisi
- Sinyal ve sistemler
- Telekomünikasyon
- Sayısal Devreler(Logic Design)
- Kontrol Sistemleri(Feedback Systems)
- C programlama
- Mikrodalga tekniği
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
 | Mühendislik ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Elektronik ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |