Dürrânîler

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Dürraniler sayfasından yönlendirildi)
Dürrânîler
د درانیانو ټولواکمني (Peştuca)
امپراتوری درانیان (Farsça)
1747-1863
Dürrânîler bayrağı
Dürrani İmparatorluğu Haritası 1761
Dürrani İmparatorluğu Haritası 1761
Tür
BaşkentKandehar
(1747-1776)
Kâbil
(1776-1823, 1839-1842)
Peşaver
(1776-1823, kış başkenti)[1][2]
Herat
(1793–1863)[3]
Yaygın dil(ler)
  • Peştuca (şiir, başlangıçta bürokraside kullanıldı)
  • Farsça (kançılarya, baş mahkeme dili, tarihyazımı eserleri, diplomasi)
Resmî din
Sünnilik
HükûmetSeçimli monarşi
Hükümdar 
• 1747-1772
Ahmed Şah Dürrânî
• 1772
Humayun Mirza (Timur Şah ile ihtilaflı)
• 1772-1793
Timur Şah Dürrânî
• 1793-1801
Zaman Şah Dürrânî
• 1801-1803
Mahmud Şah Dürrânî
• 1803-1809
Şüca Şah Dürrânî
• 1809-1818
Mahmud Şah Dürrânî (1810 yılında ihtilaflı)
• 1810-1810
Abbas Mirza Dürrânî (ihtilaflı)
• 1818-1819
Ali Şah Dürrânî
• 1819-1823
Eyüp Şah Dürrânî
• 1839-1842
Şüca Şah Dürrânî
Tarihçe 
• Kuruluşu
Haziran 1747
• Dağılışı
1863
Nüfus
• 
14 milyon
Öncüller
Ardıllar
Afşar İmparatorluğu
Babürlüler
Maratha İmparatorluğu
Buhara Hanlığı
Afganistan Emirliği
Sih İmparatorluğu

Dürrânîler, (Peştuca: درانيانو ټولواکمني, Farsça: امپراطوری درانیان) Ahmed Şah Dürrânî'nin kurduğu Afganistan devleti 1747-1863 yılları arasında hüküm sürmüştür.

Uzun zaman bölgenin dağlık kesimlerinde yaşayan bu boy Gazne Devleti zamanında islâmiyeti seçmiştir. Safevi Devleti ile Babür Devleti ilişkilerinde sıkıntılar yaşandığı bir sırada, Argandab ve Tarnak vadilerine indiler. Bölgenin durumu itibarıyla iki devlet arasında olmalarına rağmen, bölgelerinde bir otonomi ve serbestiyete sahiptiler.

Bir süre sonra Herat eyaleti'nin yönetimini ele geçiren Abdaliler, üzerlerine gelen Safi Kuli Han komutasındaki Safevi ordusunu yendiler ve Nadir Şah'ın zamanına kadar bölgenin hâkimi oldular. Nadir Şah, Safevi Devletini yıktıktan sonra, zamanın karışıklıklarından faydalanarak, Meşhed’i ele geçiren Abdalileri yenilgiye uğrattı. Nadir Şah, Abdalilerin askeri gücünden faydalanmak ve Gılzaler kabilesini kontrol altında tutmak amacıyla, Abdalileri Kandahar bölgesine yerleştirdi.

1747'de Abdalilerin reisi Ahmed Han, Nadir Şah'ın ölümünden sonra Kandahar'ı ele geçirerek hükümdarlığını ilan etti. 1769'a değin Hindistan üzerine dokuz sefer düzenledi. Birçok şehri ele geçirdi ve 1757'de Delhi'ye kadar ilerledi. Aral Gölünden Hint Okyanusuna kadar uzanan ve Horasan, Keşmir, Pencap, Sind, Peşaver, Multan, Deracat bölgelerini de içine alan bir Afgan devleti kurdu.

Ahmed Han'ın 1773'teki ölümünden sonra yerine geçen oğlu Timur Şah, devletin merkezini Kandehar'dan Kabil'e nakletti ve 1793'e kadar devleti yönetti. 1793-1800 yıllarında ise Zaman Şah iktidardaydı. 1800'den 1842'ye kadar karışıklık ve kardeş kavgalarının devam ettiği Abdaliye Devleti, bu tarihte yeni Afgan Devleti emiri Barakzay kabilesinden Dost Muhammed Han tarafından ortadan kaldırıldı.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Hanifi, Shah Mahmoud. "Timur Shah transferred the Durrani capital from Qandahar in 1775-76. Kabul and Peshawar then shared time as the dual Durrani capital cities, the former during the summer and the latter during the winter season." p. 185. Connecting Histories in Afghanistan: Market Relations and State Formation on a Colonial Frontier 9 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Stanford University Press, 2011. Retrieved 2012-08-04.
  2. ^ Singh, Sarina (2008). "Like the Kushans, the Afghan kings favoured Peshawar as a winter residence, and were aggrieved when the upstart Sikh kingdom snatched it in 1818 and levelled its buildings." p. 191. Pakistan and the Karakoram Highway 9 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 2012-08-10.
  3. ^ L. Lee, Jonathan (1996). The Ancient Supremacy: Bukhara, Afghanistan and the Battle for Balkh, 1731-1901 (illustrated bas.). BRILL. s. 116. ISBN 9004103996. 27 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013. [The Sadozai kingdom] continued to exist in Herat until the city finally fell to Dost Muhammad Khan in 1862.