Bağlayıcı sistem

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bağlayıcı Sistem 13. yy Fransız ve Alman erken romanik kilise yapılarında, plan oluşturmada uygulanmış bir sistemdir. Bu sistemde, planın karelerden meydana getirilmesi amaçlanmış olup, çapraz sahının yan kanatları ve uzun koro kısmı aynı kare birimi ile meydana getirilir. Böylece, ufki sistemli yapı, bölümler halinde ve her bölüm kendine özgü modüle tabi olarak biçimlenir. Böylece ortaya sistemli bir yapı düzeni çıkmış olur ki bu da romanik kiliselerin planında bir sistemleşmenin önem kazandığını gösteriyor.[1]

Örnek Yapılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Adnan Turani, Dünya Sanat Tarihi,Ankara 1979, s. 201.