Asparajin

Asparajin
Adlandırmalar
	IUPAC adı Asparajin; L-Asparajin (sol) D-Asparajin (sağ)
Tanımlayıcılar
CAS numarası	70-47-3;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChemSpider	6031;
ECHA InfoCard	100.019.565
EC Numarası	200-735-9;
PubChem CID	236;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID30859927 ;
	InChI InChI=1/C4H8N2O3/c5-2(4(8)9)1-3(6)7/h2H,1,5H2,(H2,6,7)(H,8,9)/t2-/m0/s1;
	SMILES O=C(N)C[C@H](N)C(=O)O;
Özellikler
Molekül formülü	C4H8N2O3
Molekül kütlesi	132,12 g·mol−1
Görünüm	Katı, rengsiz
Erime noktası	234–236 °C
Çözünürlük (su içinde)	Suda kötü çözülür:(22 g·l−120 °C'ta, Monohydrat, (L-Asparagin))
Tehlikeler
Güvenlik bilgi formu (SDS)	ICSC 1507
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Asparajin (Asn, N) proteinleri oluşturan 20 aminoasitten biridir. Yan zincirinde karboksamit grubu içerir. Polar özelliktedir, ancak fizyolojik pH'da yüksüzdür. L-Asparajin, merkezi sinir sisteminin dengesinin korunması için gereklidir. Aşırı sinir ve asabiyet oluşumunu engeller, teskin edici özelliği vardır.

Diğer birçok amino asitte olduğu gibi bu amino asitinde hem L- hem de D- isomeri vardır. Aber aktiv olan diğer bir deyişle doğada var olan isomeri L Asparajin’dir. Bu yazıda ya da bilimsel makalelerde Asparajin L- ya da D olarak hiçbir ön ek almayarak sadece Asparajin diye bahsedilmişse, burada bahsi geçen L- Asparajin’dir.

Bulunduğu besinler[değiştir | kaynağı değiştir]

L-Asparajin baklagillerin fidanlarında ve kuşkonmaz bitkisinde rastlanmaktadır. Kuşkonmaz bitkisinin çorbalarda kullanılan türünün latince ismi olan Asparagus officinalis bakıldığında Asparajin’in adını bu bitkiden aldığı kolayca anlaşılır. Bunun dışında patates, sığır eti, yumurta, mandıra gibi besinlerde de bulunmaktadır.

Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

19. yüzyılın sonlarında yapılan araştırmalr sonucunda iki izomeriden bir olan D-Asparajin tatlı bir tadı olduğu ve buna karşılık L-Asparajin’in ise acı bir tadı olduğu ortaya konulmuştur.^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Piutti, MA: Sur une nouvelle espèce d'asparagine. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 134-7.
^ Pasteur, L: Observations de M. Pasteur, relatives à la Communication de M. Piutti. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 138.
^ Ohloff G: Chemistry of odor stimuli. In: Experientia. 42, Nr. 3, März 1986, S. 271–279.
^ Hans-Dieter Belitz, Werner Grosch, Peter Schieberle: Lehrbuch der Lebensmittelchemie. 5. Auflage, Springer Verlag, 2001. ISBN 3-540-41096-1, S. 33. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.
^ Gerhard G. Habermehl, Peter E. Hammann u. a.: Naturstoffchemie. 3. Auflage, Springer, 2008, ISBN 3-540-73732-4, S. 252. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.

[1] Piutti, MA: Sur une nouvelle espèce d'asparagine. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 134-7.

[2] Pasteur, L: Observations de M. Pasteur, relatives à la Communication de M. Piutti. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 138.

[3] Ohloff G: Chemistry of odor stimuli. In: Experientia. 42, Nr. 3, März 1986, S. 271–279.

[4] Hans-Dieter Belitz, Werner Grosch, Peter Schieberle: Lehrbuch der Lebensmittelchemie. 5. Auflage, Springer Verlag, 2001. ISBN 3-540-41096-1, S. 33. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.

[5] Gerhard G. Habermehl, Peter E. Hammann u. a.: Naturstoffchemie. 3. Auflage, Springer, 2008, ISBN 3-540-73732-4, S. 252. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]