İssik Kağan

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İssik Kağan
Göktürk Kağanlığı'nın II. kağanı
Hüküm süresi552 – 553
Önce gelenBumin Kağan
Sonra gelenMukan Kağan
Çocuk(lar)ıİşbara Kağan
Baga Kağan
HanedanAşina
BabasıBumin Kağan

Kara Kağan (K'o-lo),[1] İ-hsi-chi (İlci) Kagan,[1] Kara Issık Kağan. 552-553 yılları arasında I. Göktürk Kağanlığı'nın kağanı.[1]

Bumın'ın ölümünden sonra yerine oğlu Kara (K'o-lo) geçti.[1][2] Ancak, SS 84 ve PS 99'da Bumın'dan sonra yerine kardeşi A-i veya İ geçti şeklindeki bir başka kayıt daha vardır. A-i (İ) olarak gösterilen şahıs arasında icraatları bakımından hiçbir fark yoktur. Diğer taraftan 587 yılındaki Ch'u-lo-hou'nun tahta geçecek iken ağabeyi Işbara Kagan'ın oğlu Yung-yü-lü'ye söylediği sözlerden[1][3] Kara'nın, Bumın'ın oğlu olduğu anlaşılmaktadır. Neticede A-i veya İ şeklinde kaydedilen kaydın bir karışıklık sonucu olduğu anlaşılmaktadır.[1][4]

Kara, kagan olduktan sonra İ-hsi-chi (İlci) unvanını almıştı. Daha önce mağlup edilmiş olan, Juan-juanlardan A-na-kui'in amcasının oğlu Teng-shu-tse'yı, Wo-ye'nin[1][5] kuzeyinde Mu-lai dağında bozguna uğrattı. Mağlup olanlar Batı Wei devletine sığındılar. 553 yılının mayısında Batı Wei devletine elçi gönderip, elli bin baş atı hediye olarak imparatora sundu.[1][6] Kaganlığı çok kısa süren Kara diğer adıyla İ-hsi-chi Kagan, aynı yıl içerisinde öldü.[1]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g h i Gök-Türkler I-II-III, 1 cilt bir arada 2. Baskı, sf: 23, Türk Tarih Kurumu Yayınları-2014, Prof. Dr. Ahmet Taşağıl
  2. ^ CS 50 Gök. böl., s. 909; TCTC (Tsu-chih T'ung-chien) 165, aynı yer.
  3. ^ TCTC 176, s. 5489, 5490
  4. ^ Bu konuda ayrıca bkz. Liu İ-t'ang, "Sui Shu T'u-chüe-chüan K'ao-chu", Pien-cheng Yen-chiu suo nien-pao, Taipei, sayı 12, 1981, s. 78-79. Ecsedy, Trade., s. 155-156 not 19.
  5. ^ Wo-ye, bugünkü Jehol eyaletinin Ordos sınırı tarafındadır.
  6. ^ CS 50, aynı yer; TCTC 165, aynı yer. Gök-Türk devletinin kuruluşunda Pien-i Tien'deki bilgiler için bkz. St. Julien, Documents Historiques Sur les Tou-kioue, Paris 1877, s. 2-10.