İkincil metabolit

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İkincil metabolit, canlının normal büyüme, gelişme ve üremesinde doğrudan bulunmayan organik bileşik türüdür. Birincil metabolitten farklı olarak ikincil metabolit eksikliğinde ani ölüm gerekleşmez. İkincil metabolit sıklıkla filogenetik grubundan dar bir küme tarafında kısıtlanır. İkincil metabolit bitkinin otçulluğa karşı savunmasında ve türler arası savunmasında önemli bir rol oynar. İnsanlar ikincil metabolitleri ilaç, tatlandırıcı ve uyuşturucu olarak kullanırlar.[1]

İnsan sağlığına etkileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Bitki kökenlilerden çoğu polifenol nutrasötikler, Mikrobiyota ve entrositlerdeki enzimleri aracılığı ile, bağırsakta dönüşüm geçirir. Bunun sebebi entrosit ve kolonosit seviyesinde emilmektir. Bu durum tüketicilerdeki çeşitli yararlı etkilerin artmasına sebeptir. Bahsi geçen yararlar içinde bakterilere, virüslere ve protozoon parazitlere karşı koruyucu etki de mevcuttur.[2]

Kategoriler[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğu ikincil metabolit biyolojik kökenleri doğrultusunda sınıflandırılmıştır. İkincil metabolitler birincil metabolitlerden devşirilerek veya birincil metabolit kökenli maddelerden sentezlendiğinden, bu kategorileşmeden bütün moleküllerin ikincil metabolit olduğu sonucu çıkarılamaz.

Küçük küçük moleküller[değiştir | kaynağı değiştir]

Büyük küçük moleküller[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Poliketidler:
  • Yağ asit sentez ürünleri:
    • FR-900848
    • U-106305
    • Floroglucsinoller
  • Ribozomal olmayan peptitler:
  • Ribozomal olarak sentezlenmiş ve translasyon sonrası değiştirilmiş peptitler:
    • Tiostrepton
  • Hibridler of the above three:
    • Epotilon
  • Polifenol

Küçük olmayan molekül - DNA, RNA, ribozom, veya polisakkarit "klasik" biopolimerler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Secondary metabolites - Knowledge Encyclopedia". 10 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2016. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2016. 
  3. ^ Chizzali, Cornelia; Beerhues, Ludger (2012). "Phytoalexins of the Pyrinae: Biphenyls and dibenzofurans". Beilstein J. Org. Chem. Cilt 8. ss. 613-620. doi:10.3762/bjoc.8.68.