Yüreğir boyu
Yüreğir boyu (Üreğir şeklinde de yazılır) Oğuz Kağan Destanı'na göre Oğuzların 24 boyundan biridir. Bu boyların Üçoklar kolundan (sol kolundan) Oğuz Kağan'ın oğlu Dağ Han'ın soyundan geldikleri kabul edilir.Simgeleri kılıç tır. Orta Çağ dönemine kadar Ortaasya'da Seyhun ve Ceyhun ırmaklarının arasındaki Yüreğir havzasında yaşıyorlardı.
13. yüzyılda Cengiz Han önderliğindeki Moğol istilasından kaçarak günümüzde Yüreğir olarak bilinen Adana'nın Misis havzasına yerleşen bu boy bölgede Ramazanoğlu Beyliğini kurmuş,daha sonra 400 yıl boyunca dönemin en güçlü devleti olan Memlûk Devleti’nin (ed-Devletü't-Türkiyye) alt beyliği olarak varlığını sürdürmüştür. 16. yüzyılda Osmanlı padişahı Yavuz Sultan Selim Memlük devletini yıkınca,son Ramazanoğlu beyi Pir Mansur Osmanlı İmparatorluğu'na gönüllü olarak katılmıştır. Günümüzde bu Türkmen aşireti Anadolu'da en çok bilinen Oğuz boylarından birisidir.Bunun bir sebebi de Anadolu'da Osmanlı Devletine en son katılan beylik olmasıdır. Halen Misis, Cebelnur (Davudi) dağı, Piribeyli ovası, Ceyhan havzası, Yumurtalık bölgesinde yaşayan Türkmen-Yörük ahalinin tamamına yakını bu boydan gelmektedir.
"Yüreğir" kelimesi işleri düzenli, işleri yolunda anlamında kullanılmıştır.
Kanıtlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kâşgarlı Mahmud, Divân-ı Lügati't-Türk eserinde; ٱغُز Oğuz: Bir Türk boyudur. Oğuzlar Türkmendirler. Bunlar yirmi iki bölüktür; her bölüğün ayrı bir belgesi ve hayvanlarına vurulan bir alâmeti vardır. Birbirlerini bu belgelerle tanırlar.[1]
Onbeşincisi : "اُرإغِر Üregir"lerdir. "ياُرإغِر Yüregir" dahi denir.[2] Sayılan bölükler köktür. Bu kökten bir takım oymaklar çıkmıştır; onları söylemedim, sözü kısa kestim. Bu bölüklerin adları onları kurmuş olan eski dedelerin adlarından alınmıştır. Araplarda dahi böyledir.[3]
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-16-0405-2, Cilt I, sayfa 55
- ^ Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-16-0405-2, Cilt I, sayfa 57
- ^ Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-16-0405-2, Cilt I, sayfa 55 - 59