Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bölümü

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Çalışma İktisadı ve Sanayi İlişkileri bölümünün geçmişi, ilk önce İstanbul Üniversitesi'nde "İçtimai Siyaset", sonrasında Mülkiye'de "Sosyal Siyaset Kürsüsü"ne dayanır. 1933 yılından sonra Almanya'da Hitler iktidarından kaçan ve İstanbul Üniversitesi'nde görev yapan bilim adamlarından olan Gerhard Kessler, bu bilim dalının Türkiye'de yerleşmesine çok önemli katkılar sağlamıştır. Ankara'da ise 1952'li yıllardan sonra Prof. Dr. Cahit Talas bu bilim dalının kurumsallaşması ve gelişmesinde belirleyici olmuştur.

Temel konuları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • İktisadi ve içtimai bakımdan işgücü piyasası, istihdam, işsizlik, yoksulluk gibi temel içtimai iktisadi sorunlar üzerinde çalışmalar yapılmaktadır.
  • Tüm öngörülerin ötesinde değişim gösteren emek pazarının 21. yüzyılda karşı karşıya olacağı senaryolar üzerine çalışmalar yapılmaktadır.
  • Çalışanların ve işverenlerin toplu olarak davrandıkları sanayi ilişkileri sistemi çerçevesinde ise sendikalar, toplu sözleşmeler ve grev konuları çeşitli yönleriyle incelenmektedir.
  • İçtimai güvenlik kapsamına giren sosyal sigortalar, sosyal yardımlar ve sosyal hizmetlere ilişkin çalışmalarda bu bölüm içerisinde yapılmaktadır.
  • Çalışanlar ile işverenler arasında kurulan çalışma ilişkisini konu edinen iş hukuku çalışmaları da bölümünde ele alınan konular arasındadır.
  • Diğer yandan çalışma yaşamının davranışsal ve örgütsel süreçlerini inceleyen çalışma psikolojisine yönelik incelemeler de gerçekleşmektedir.

Yaklaşımlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bölüm çalışmalarında iki gelenek belirginleşmiştir. Birinci gelenek çalışma ilişkisinde ve işgücü piyasasında çalışanların işveren karşısında zayıf olduğunu belirterek, ekonomik ve sosyal yönden zayıf olanların işverenler karşısında ve piyasa işleyişi karşısında korunmasını savunur. Anlaşılacağı üzere bu gelenek sosyal politika değerlerini öne çıkarmaktadır.

İkinci gelenek ise, üretim sürecindeki, işletme yapısındaki ve toplumdaki değişimlere vurgu yaparak, çalışma ilişkisinin devletin korumacı müdahalesi olmaksızın bireysel tercihler ile işletme tercihleri arasında "insan kaynakları yönetimi" uygulamalarıyla sağlanabileceği savunmaktadır.

Bölümü Barındıran Üniversiteler[değiştir | kaynağı değiştir]

  • İstanbul Üniversitesi
  • Kırklareli Üniversitesi
  • Sakarya Üniversitesi
  • Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi
  • Kocaeli Üniversitesi
  • Karadeniz Teknik Üniversitesi
  • Çanakkale 18 Mart Üniversitesi
  • Cumhuriyet Üniversitesi
  • Marmara Üniversitesi
  • Muğla Üniversitesi
  • Gazi Üniversitesi
  • Dokuz Eylül Üniversitesi
  • Ankara Üniversitesi
  • Uludağ Üniversitesi
  • Pamukkale Üniversitesi
  • Anadolu Üniversitesi
  • Trakya Üniversitesi
  • Süleyman Demirel Üniversitesi
  • Atatürk Üniversitesi
  • Akdeniz Üniversitesi
  • Bülent Ecevit Üniversitesi
  • Yalova Üniversitesi
  • Ordu Üniversitesi
  • Tunceli Üniversitesi
  • Mersin Üniversitesi
  • Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi
  • Adnan Menderes Üniversitesi
  • Siirt Üniversitesi
  • Celal Bayar Üniversitesi

Bağlantı[değiştir | kaynağı değiştir]