Malik asit

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Malat sayfasından yönlendirildi)
Malik asit
Malik asit
Genel Özellikleri
Kimyasal Adı 2-Hydroxybutanedioik asit
Diğer adlar Hydroxybutanedioik asit
2-Hydroxysuccinik asit
L-Malik asit
D-Malik asit
(–)-Malik asit
(+)-Malik asit
(S)-Hydroxybutanedioik asit
(R)-Hydroxybutanedioik asit
Moleküler formül C4H6O5
SMILES O=C(O)CC(O)C(=O)O
Molar kütle ?,?? g/mol
Görünüm ?
CAS numarası [617-48-1]
Özellikler
Yoğunluk ve faz 1.609 g/cm3, ?
suda Çözünürlük 558 g/L (20 °C)[1]
Ergime noktası ?°C (? K)
Kaynama noktası ?°C (? K)
Asitlik (pKa) ?
Bazlık (pKb) ?
Kiral rotasyon [α]D
Viskozite ? cP ?°C'de
Yapısı
Molekül Şekli ?
Koordinasyon
geometrisi
?
Kristal yapısı ?
Dipol momenti ? D
Tehlikeler
MSDS Dış MSDS bağlantısı
Ana tehlikeler ?
NFPA 704
Patlama noktası ?°C
R/E açıklaması R: ?
S: ?
RTECS numarası ?
Ek bilgiler
Yapı ve
özellikler
n, εr, vs.
Termodinamik
veriler
Faz davranışı
katı, sıvı, gaz
Spektral veriler UV, IR, NMR, MS
İlgili bileşikler
Diğer anyonlar ?
Diğer katyonlar ?
İlgili ? ?
İlgili bileşikler ?
Aksi belirtilmedikçe, bilgiler standart durumdaki maddeler/malzemeler için verilmiştir (25 °C, 100 kPa)
Sorumluluk reddi ve kaynaklar

Malik asit bir türlü meyve asidi olup birçok meyve ve sebzede doğal olarak bulunan organik bir bileşiktir. Malik asidin binlerce yararı bulunmaktadır. Malik asit özellikle ekşimsi meyvelerde ve elmada bulunan bir bileşiktir.Malik asit uluslararası olarak tanınan güvenli yiyecek bağımlıdır. Bu kaynaklı ajan, konservatör ve PH değeri düzenleyici olarak kullanılır.[2]

Yiyeceklerde[değiştir | kaynağı değiştir]

Malik asit ilk olarak 1785'te Carl Wilhelm Scheele tarafından elma suyundan yalıtıldı.[3]

1787'de Antoine Lavoisier Latincede elma için kullanılan mālum—kelimesinden bir elma cins adı Malus ‘dan türetilen acide malique adının kullanılmasını önerdi.[4][5]

Almancada elma meyvesinden gelen ekşi bir şeyin çoğulu veya tekilinden sonra Äpfelsäure (veya Apfelsäure) olarak adlandırılır ancak tuzlarına Malat(e) denir.

Malik asit kayısı, böğürtlen, yaban mersini, kiraz, üzüm ve mirabelle dahil olmak üzere birçok meyvenin ana asittidir. Şeftali, armut, erik, ayva[6] ve narenciye gibi diğer meyvelerde daha az konsantrasyonlarda bulunur.[7]

Olgunlaşmamış elmaların ekşiliği malik asittendir. Ekşi elmalar yüksek oranda asitlidir. Üzümlerde ve çoğu şarapta bazen 5 g/L'ye kadar yüksek konsantrasyonlarda bulunur.[8] Şaraba ekşi bir tat verir; üzümün olgunluğu arttıkça miktarı azalır. Malik asidin tadı, birincil aroması olduğu ravent bitkisinde çok net ve saftır. Aynı zamanda, "tuz ve sirke" aromalı patates cipsi gibi bazı yapay sirke tatlarının da bileşenidir.[9]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "chemBlink Database of Chemicals from Around the World". chemblink.com. 30 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2016. 
  2. ^ "CAS 617-48-1 DL-Malic acid products price,suppliers". 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ Carl Wilhelm Scheele (1785) "Om Frukt- och Bår-syran" 4 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (On fruit and berry acid), Kongliga Vetenskaps Academiens Nya Handlingar (New Proceedings of the Royal Academy of Science), 6 : 17-27. From page 21: " ... vil jag hådanefter kalla den Åple-syran." ( ... I will henceforth call it apple acid.)
  4. ^ de Morveau, Lavoisier, Bertholet, and de Fourcroy, Méthode de Nomenclature Chimique (Paris, France: Cuchet, 1787), p. 108. 27 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ The Origin of the Names Malic, Maleic, and Malonic Acid Jensen, William B. J. Chem. Educ. 2007, 84, 924. Abstract 24 Kasım 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ Tabelle I of "Fruchtsäuren". Wissenschaft Online Lexikon der Biologie. 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Duarte, A.M.; Caixeirinho, D.; Miguel, M.G.; Sustelo, V.; Nunes, C.; Fernandes, M.M.; Marreiros, A. (2012). "Organic Acids Concentration in Citrus Juice from Conventional Versus Organic Farming". Acta Horticulturae (933): 601-606. doi:10.17660/actahortic.2012.933.78. hdl:10400.1/2790Özgürce erişilebilir. ISSN 0567-7572. 
  8. ^ "Methods For Analysis of Musts and Wines", Ough and Amerine, John Wiley and Sons, 2nd Edition, 1988, page 67
  9. ^ "The Science Behind Salt and Vinegar Chips". seriouseats.com. 8 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.